Analyzing Satire Techniques used in Maqama Isfahaniyah by Badi' al-Zaman al-Hamadani

زبان و ادبیات عربی

Article 10, Volume 11, Issue 2 - Serial Number 178, December 2020, Pages 158-174   

Document Type: research article

DOI: 10.22067/jall.v11i2.60770

Author

Mostafa Mahdavi Ara^*

Assistant Professor in Arabic Language and Literature, Hakim Sabzevari University, Sabzevar, Iran

Supplementary Files

33-35 مهدوی انگلیسی.pdf

References

 

کتابنامه

1. ابراهیم، زکریا. (بی تا). سیکولوجیة الفکاهة و الضحک. مصر. دار مصر للطباعة.
2. اصلانی، محمدرضا. (1385). فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز. تهران: کاروان.
3. برغسون، هنری. (بی تا). الضحک. مصر. المؤسسة الجامعیة للدراسات و النشر و التوزیع. مترجم: علی مقلد. طبعة الثالثة و العشرین (www.Booksstream.com)
4. پلارد، آرتور. (1378). طنز؛ از مجموعه سبک­ها و مکتب‌ها و اصطلاح‌های ادبی و هنری. ترجمه: سعید سعیدپور. تهران: نشر مرکز.
5. پورمحبی، فرزین. (1392). فنون نگارش طنز در ادبیات. تهران: انتشارات ساقی.
6. تجبر، نیما. (1390). نظریۀ طنز بر بنیاد متون برجسته طنز فارسی. تهران: انتشارات مهرویستا.
7. جنی روش. (138). نگارش کمدی. مترجم معصومه امین و داریوش مودبیان.‌ تهران: اداره کل پژوهش‌های سیما.‌
8. حری، ابوالفضل. (1387). درباره طنز رویکردهای نوین به طنز و شوخ طبعی. تهران: انتشارات سوره مهر.
9. الحوفی، أحمد محمد. (2005). الفکاهة فی الأدب أصولها و أنواعها. مصر: نهضة مصر للطباعة و النشر و التوزیع. الطبعة الثانیة.
10. خلیفه، علی محمد سید. (2010). الفکاهة فی مقامات بدیع‌الزمان الهمدانی. اسکندریة: دار الوفاء. الطبعة الاولی.
11. الزمخشری، جار الله محمود. (2010). أسرار البلاغة. الطبعة الثانیة. ‌بیروت: دار الکتب العلمیة.
12. شرف، عبدالعزیز. (1992). الأدب الفکاهی. الطبعة الثانیة. مصر. جیزة: الشرکة المصریة العالمیة للنشر. لونجمان.
13. الشکعه، مصطفی. (2003). بدیع الزمان الهمذانی (رائد القصه العربیه). الطبعه الاولی. الدار العصریه اللبنانیه. لبنان.
14. صالح، علی عزیز. (2010). الفکاهة فی النثر العباسی. بیروت: دار الکتب العلمیة.
15. الضمور، نزار عبدالله خلیل. (2012). السخریة والفکاهة فی النثر العباسی. عمان: دار الحامد للنشر والتوزیع.
16. العقاد، عباس محمود. (1969). جحا الضاحک المضحک. بیروت: دار الکتاب العربی.
17. فریحه، أنیس. (1962). الفکاهة عند العرب. بیروت: مکتبة رأس بیروت.
18. الکک، ویکتور. (1961). بدیعات الزمان. المکتبها لکاثولیکیه. بیروت.
19. کردچگینی، فاطمه. (1388). کتاب طنز 5. گردآورنده سید عبدالجواد موسوی. تهران: انتشارات سوره مهر.
20. المولی، باسم. (2012). سیکولوجیة الفکاهة فی مقامات بدیع­الزمان الهمدانی. إسکندریة: المکتب الجامعی الحدیث.
21. نلسون، تی، جی، ا. (1389). کمدی نظریۀ کمدی در ادبیات نمایشنامه و سینما. ترجمه: سید محمد انوشه. یزد: انتشارات علم نوین.
22. همدانی، احمدبن حسین. (1387). مقامات بدیع‌الزمان همدانی. مترجم سید حمید طبیبیان. تهران: انتشارات امیر کبیر. چاپ اول.
23. الهمذانی، ابوالفضل بدیع‌الزمان. (2012). المقامات. شرح: محیی الدین عبدالحمید. بیروت: المکتبة العصریة.
24. حسینی، سید مرتضی و سجاد زارع. (1393). «السخریة فی شعر إبراهیم طوقان». مجلة الأدب العربی. العدد الأول. السنة السادسة. الربیع و الصیف. صص 108-89.
25. صفایی، علی و حسین ادهمی. (1393). «نمود تکنیک‌های طنز در ساختار پیرنگ داستان‌های فرهاد حسن­زاده». فصل‌نامه علمی-پژوهشی پژوهش زبان و ادبیات فارسی. شماره سی و دوم. بهار . صص166-119
26. صفایی، علی و حسین ادهمی. (1394). «نگاهی به مولفه‌ها و الگوهای طنز در آثار هوشنگ مرادی کرمانی». پژوهشنامۀ ادب غنایی دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال سیزدهم. شمارۀ بیست و چهارم. بهار و تابستان. صص 232-211.
27. طالبیان، یحیی و فاطمه تسلیم جهرمی. (1388). «مطایبه در کاریکلماتورها ویژگی‌های زبان طنز». نشریه فنون ادبی. سال اول. شماره اول. سایت:uijs.ui.ac.ir
28. محمد، درانی. (2012). مفهوم الضحک فی الخطاب الفلسفی هنری برغسون نموذجاً. پایان نامۀ کارشناسی ارشد. الجزایر: دانشگاه وهران.
29. میمونه، سعیدی. (2012). بناء الشخصیة الکومیدیة فی مسرح عبدالقادر علولة. پایان نامۀ کارشناسی ارشد. الجزایر: دانشگاه وهران.