مقاومت Erysiphe necator عامل بیماری سفیدک سطحی مو به آزوکسی استروبین + دیفنکونازول (ارتیوا®) و مقاومت تقاطعی آن با پنکونازول و هگزاکونازول در استان خراسان رضوی

پژوهش های حفاظت گیاهان ایران

مقاله 8، دوره 26، شماره 3 - شماره پیاپی 20، مهر 1391، صفحه 300-307   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jpp.v26i3.15497

نویسندگان

محمد حاجیان شهری^* ؛ مجید عباس پور؛ علی گزنچیان

چکیده

در این تحقیق 37 جدایه تک کنیدی شده (Single-conidial chain) قارچ عامل بیماری سفیدک سطحی انگور Erysiphe necator به منظور بررسی وجود مقاومت به قارچکش آزوکسی استروبین + دیفنکونازول (ارتیوا®) و مقاومت تقاطعی با قارچکش‌های پنکونازول و هگزاکونازول که در ایران به ثبت رسیده و برای کنترل بیماری سفیدک سطحی مو به کار میروند، ارزیابی شدند. این جدایه‌ها از سطح موستان‌های سه ناحیه عمده انگورکاری استان شامل نه شهرستان در طی سال 1388 در دو مرحله زمانی از اوایل خرداد ماه تا تیرماه و از اواخر مرداد و اوایل مهر ماه جمع‌آوری شدند. ارزیابی مقاومت این گونه قارچی به قارچ‌کش‌ فوق براساس 5 غلظت این قارچ‌کش‌ و با روش زیست‌سنجی دیسک‌های برگی (Leaf Disk Bioassay) انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد بیشترین و کمترین مقدار EC50 در این سه ناحیه به ترتیب مربوط به جدایه‌های مشهد 2 (622/0 میلی‌گرم در لیتر) و خلیل آباد 4 (143/0 میلی‌گرم در لیتر) و میانگین EC50 تمامی جدایه ها 279/0 میلی‌گرم در لیتر بود. همچنین وجود مقاومت تقاطعی برای کلیه جدایه های مورد مطالعه در بین این قارچ‌کش‌ها ) 05/0 P> ( معنی دار نبود.

کلیدواژه‌ها

سفیدک سطحی؛ مو؛ انگور؛ قارچکش؛ مقاومت؛ DMI و Uncinula necator