شناخت مزیت های نسبی ارزش افزوده ای آموزش دولتی و خصوصی منطقه خراسان

پژوهش نامه مبانی تعلیم و تربیت

مقاله 4، دوره 010، شماره 3، اسفند 1388   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/fe.v10i3.2128

نویسندگان

محمود هوشمند؛ سمیه نقوی^*

چکیده

رشد سریع و رقابت‌پذیری اقتصادی که از مهم ترین مضامین برنامة چهارم توسعه به‌شمار می روند، بدون ارتقاء و توسعة سرمایة انسانی و افزایش بهره وری نیروی کار محقق نمی شود و در این راستا، آموزش نقش بسیار مهمی را ایفا می کند. هدف مقالة حاضر بررسی مزیت نسبی ارزش افزوده ای بخش آموزش دولتی و خصوصی منطقة خراسان (شامل سه استان خراسان رضوی، شمالی و جنوبی) و مقایسة آن با سایر استان‌های کشور می باشد. برای این منظور، با توجه به سهم ارزش افزودة زیربخش های آموزشی در محصول ناخالص داخلی منطقه و مقایسة آن با کل کشور و محاسبة شاخص مزیت نسبی آشکار برای دورة زمانی 1379 تا 1383، وضعیت منطقة خراسان در بخش آموزش از لحاظ مزیت نسبی مورد بررسی قرار گرفته است و جایگاه خراسان در مقایسه با سایر استان‌های کشور نیز ارزیابی شده است. نتایج بیان‌گر این است که به‌طور کلی در خراسان شاخص مزیت نسبی بخش دولتی، مقادیر بیشتری از بخش خصوصی داشته است. این موضوع تنها در زیربخش آموزش عالی به‌گونه‌ای دیگر نمایان گردیده و مقدار مزیت نسبی در بخش آموزش عالی خصوصی در سال های 83-1381 بیش از بخش دولتی بوده است. سایر زیربخش های آموزشی نیز در این دوره همگی دارای مزیت نسبی هستند. تنها زیربخش آموزش متوسطة عمومی و متوسطة فنی و حرفه‌ای خصوصی در سال های 82-1380 و همین طور زیربخش آموزش بزرگسالان خصوصی در تمام دوره 83-1379 فاقد مزیت نسبی و دارای شاخص مزیت نسبی آشکار کمتر از یک بوده اند.

کلیدواژه‌ها

برنامه‌ریزی منطقه‌ای؛ مزیت نسبی؛ ارزش افزوده؛ آموزش؛ خراسان