مقایسه آلودگی هفت واریته ی مختلف پنبه به سفید بالک پنبه Bemisia tabaci در منطقه کاشمر

پژوهش های حفاظت گیاهان ایران

مقاله 2، دوره 27، شماره 1 - شماره پیاپی 22، فروردین 1392، صفحه 11-17   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jpp.v27i1.22148

نویسندگان

سعیده سرباز^* ؛ غلامحسین مروج؛ محمد سیرجانی؛ سعید هاتفی

دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

سفید بالک پنبه، Bemisia tabaci، یکی از آفات مهم پنبه در خراسان است که با تغذیه مستقیم از شیره گیاهی پنبه و انتقال ویروس های بیماری زای گیاهی موجب وارد آمدن خسارت به پنبه و کاهش عملکرد محصول می شود. استفاده از ارقام مقاوم یک روش ایمن از نظر زیست محیطی و اقتصادی در جهت کنترل این آفت می باشد. به این منظور طی سال زراعی 1388 در مزرعه آزمایشی ایستگاه تحقیقات پنبه شرق کشور (کاشمر) مقاومت 7 واریته مختلف پنبه شامل اکرا برگ سبز، اکرا برگ قرمز، مهر، ورامین، خرداد، ساحل و ترموس 14 نسبت به سفید بالک پنبه مورد ارزیابی قرار گرفت. این مطالعه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 7 تیمار و 4 تکرار صورت گرفت. نتایج این بررسی، اختلاف معنی داری را بین ارقام مورد آزمایش از نظر آلودگی به آفت نشان داد (01/0>P). واریته ترموس 14 بالاترین جمعیت حشره کامل (74/2 به ازای هر برگ)، پوره (94/8 به ازای cm2 88/3 از سطح برگ) و تخم (81/8 به ازای cm2 88/3 از سطح برگ) را داشت در حالیکه واریته های اکرا برگ سبز و اکرا برگ قرمز کمترین جمعیت حشرات کامل (به ترتیب 22/0 و 26/0 به ازای هر برگ)، پوره (به ترتیب 16/1 و 27/1 به ازای cm2 88/3 از سطح برگ) و تخم (به ترتیب 34/1 و 67/1 به ازای cm2 88/3 از سطح برگ) را به خود اختصاص داده بودند. لذا به نظر می رسد استفاده از ارقام اکرا برگ سبز و اکرا برگ قرمز می تواند نقش مؤثری در کاهش جمعیت این آفت داشته باشد.

کلیدواژه‌ها

پنبه؛ Bemisia tabaci؛ مقاومت؛ واریته