Qualitative Meta-analysis of Researches on Urban Diplomacy in Iran

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

Article 12, Volume 17, Issue 2 - Serial Number 33, March 2020, Pages 315-340   

Document Type: scientific-research article

DOI: 10.22067/geography.v17i2.82239

Author

Rouhollah Asadi^*

Ferdowsi University of Mashhad

Abstract

Extended Abstract
1. Introduction
Nation states have long practiced diplomatic functions such as facilitating communication, negotiating agreements, gathering information, preventing conflicts, and taking part in international society. Cities are now using similar tactics, mirroring and engaging with state-level diplomacy and tackling issues such as local infrastructure needs or bottom-up approaches to peacekeeping. Cities are increasingly capturing the attention of major international actors such as UN agencies, EU and World Bank, now regularly featuring in high-level talks such as the negotiation of the Sustainable Development Goals (SDGs). Cities are increasingly held responsible for dealing with city-level issues that have global implications such as pollution, health, safety, climate change, migration, and economic well-being. In response, cities are formalizing city-to-city cooperation on the international stage and developing networks and partnerships to develop solutions to these challenges. Today there are at least 200 city networks connecting local authorities across borders and continents, and the political-economic clout of cities is growing. All of these new roles for cities and local governments have developed within the context of the concept and literature of urban diplomacy. Urban diplomacy is a tool for maximizing the benefits of state and non-state actors within the space of flows by placing cities as the practical arena of national and global interactions.
Urban diplomacy has been introduced and expanded in Iranian urban research literature for nearly a decade. Initial examination of these studies shows that many of them replicate some sort of uniform literature, and this uniformity and repetition has led to a lack of creativity and little help to advance the field. In addition, research is still not too much, and it is important to read through the appropriate set of studies and to combine their features to help guide future research while finding potential inconsistencies. Therefore, this article, by gathering and reviewing the researches on the subject of urban diplomacy in Iran, attempts to extract the characteristics of the work done by qualitative meta-analysis approach and to describe the situation and provide a proper formulation of these studies.

Review of Literature

City diplomacy is generally understood as a form of subnational diplomacy. It is an interplay between “diplomatic and urban practice”2 that seeks to impact the international environment in a way that benefits the safety, security, and prosperity of local citizens and advances their global interest and identity. As subnational actors, cities can also help to promote a nation’s international image and interest.3 City diplomacy is achieved through cities’ engagement with other “glocal” actors and embodies a wide range of practices, including “facilitating communication, negotiating agreements, gathering information, preventing conflicts, and taking part in international society.”4 The phenomenon is nothing new; what is new is that the nature and scope of city diplomacy have deepened and broadened.  Wang and Amiri (2019) Have identified five key functions of city diplomacy as it is currently understood and practiced based on goals and organization in USA cities: Economic Development; Diplomatic Representation and Protocol; Global Policy Collaboration and Action; Community Engagement and Civic Empowerment; and Hosting Special International Events. Among these five general functions, Economic Development and Diplomatic Representation and Protocol are broadly pursued across cities, while the strength of the rest varies based on the local and political context in each city. Therefore, the capacity of urban diplomacy for Iranian cities is also enormous, which should be realized in an appropriate way. This article attempts to study and analyze all the research on urban diplomacy in Iran.

Method

The present study was carried out using scientific databases including: Humanities Comprehensive Portal, Noor Specialized Journals Database (Noormags), Iranian Publications Database (Magiran), Iranian Institute of Information Science and Technology (IranDoc), and Academic Jihad Scientific Information Database(SID). In total, 32 studies including books, articles, dissertations and theses were identified. Of these, 10 were related to theses and dissertations, which were excluded from the qualitative analysis process due to difficulty in accessing them, with the dissertation usually published in paper form. The analysis of the status quo using descriptive statistics and qualitative analysis are based on Norman Blaikie's three questions.

Results and Discussion

The results show that the focus of the research has been in the form of two research papers and theses. 52% of the research has been done in the fields of political geography, political science and international relations. 71.9% of the research methods were descriptive-analytical. Qualitative analysis of research based on Blaikie's segmentation also shows that the researches with the 'why' question are the largest among the researched studies that have explored the why of urban diplomacy and its effects. Then there is the "what" research, which is more concerned with defining urban diplomacy and describing its features, dimensions, and indicators. And finally, research on the "how" question that has more seriously addressed how to change the existing practice of urban diplomacy.

Conclusion

The proposals in this paper to change existing practices to implement or enhance urban diplomacy are discussed in two general respects: defining a roadmap for urban diplomacy and providing its legal and institutional infrastructure at the national level, along with measures that At the local level, such as: establishing a specific organizational structure for municipal diplomacy in municipalities, formulating appropriate vision and strategies in line with national roadmaps and specific local conditions for urban diplomacy, prioritizing actions to achieve formulated goals and vision, serious support for members city council of activists of urban diplomacy in municipalities, continuous and useful use of diplomacy and international relations experts in municipalities, active and purposeful presence of municipal representatives in programs related to international NGOs.
 

Keywords

Globalization; City Diplomacy; Meta-analysis; Iran; qualitative research

References

1. احسانی فرید، م. (1391) .تبیین نقش شهرهای خواهرخوانده در افزایش همگرایی و توسعة روابط سیاسی و فرهنگی با اصفهان (پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد رشتة جغرافیای سیاسی). دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.

2. احمدی پور، ز.، قورچی، م.، و قادری حاجت، م. (1391). تبیین جایگاه دیپلماسی شهری در توسعة حوزة نفوذ ژئوپلیتیکی. جغرافیا و توسعة شهری، 1(1)، 182-157.

3. ادیب دانا، م. (1393). جایگاه جهان شهرها در ژئوپلیتیک قرن بیست‌ویکم (مطالعة موردی: کلان‌شهر تهران) (پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد رشتة جغرافیای سیاسی). دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران.

4. اسدی، ر. (1395). تحلیل مدیریت فضای شهری در فضای جهانی شهرها با تأکید بر دیپلماسی شهری (نمونه: شهر مشهد) (رسالة دکتری رشتة جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری) .دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

5. اصغری، ر. (1395). تأثیر دیپلماسی شهری بر توسعة ملی در ایران با تأکید بر دیپلماسی خواهرخواندگی شهرهای ایران (پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد رشتة جغرافیای سیاسی). دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.

6. اصغری، ر. (1395). دیپلما‌سی‌ شهری: تأ‌ثیر راهبردها‌ی اسا‌سی‌ دیپلما‌سی‌ شهری در تکمیل‌ شا‌خص‌ها‌ی شهر جها‌نی‌. تهران‌: نشر پل.

7. افضلی، س. (1395). دیپلماسی شهری و راهبرد ملی (مطالعة موردی: نقش سازمان بین‌المللی متروپلیس در همگرایی شهرها و مدیریت شهری با تأکید بر کلان‌شهر شیراز) (پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد رشتة جغرافیای سیاسی). دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.

8. انتخاب، م. (1392). نقش دیپلماسی شهری در روابط بین‌الملل (با محوریت کلان‌شهر تهران) (پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد رشتة جغرافیای سیاسی). دانشگاه آزاد اسلامی ‌واحد قم، قم، ایران.

9. باقری، ح.، ابن الرضا، س.، و صحرایی، ف. (1395). شناسایی استراتژی‌های جهانی‌شدن اقتصاد در حوزة دیپلماسی شهری (مطالعة موردی: کلان‌شهر تهران اقتصاد و مدیریت شهری). فصلنامه اقتصاد و مدیریت شهری، (4)، 87-106.

10. بصیرت، م.، و جلیلی، س. (1393). تحلیل فرصت‌ها و چالش‌های توسعة دیپلماسی شهری در کلان‌شهر تهران. هنرهای زیبا -معماری و شهرسازی، 19(3)، 53-66.

11. بلیکی، ن. (1387). طراحی پژوهش‌های اجتماعی (ح. چاوشیان، مترجم) .تهران: نشر نی.

لمل پلویم، ر.، و ملیسن، ج. (1397). دیپلماسی شهری: نقش روبه‌رشد شهرها در سیاست بین‌المللی (س. سیدالحسینی، ا. افسری، و ه. شالچی، مترجمان). تهران: طحان.

13. توحیدفام، م.، و دلیلی، ش. (1395). جهانی‌شدن شهرها و جهان‌محلی شدن دیپلماسی (مطالعة موردی: دیپلماسی شهری). فصلنامة سیاست، 46(2)، 321-303.

14. جمالی‌نژاد، م. (1392). دیپلماسی شهری. اصفهان: نشر آرما.

15. خسروبیگی، ر. (1394). بررسی تطبیقی راهکارهای حقوقی توسعة دیپلماسی شهری در کلان‌شهرهای آسیایی (پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد رشتة حقوق بین‌الملل). دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.

16. دهشیری، م. (1393). پارادیپلماسی در عصر جهانی‌شدن: بررسی موردی دیپلماسی شهری. فصلنامة مطالعات راهبردی سیاست‌گذاری عمومی، 4(13)، 34-54.

17. دهشیری، م.، و خرمی، م .(1397). دیپلماسی شهری. تهران: وزارت امور ‌خارجه.

18. دهشیری، م.، و خرمی، م. (1397). تجزیه‌وتحلیل جایگاه دیپلماسی شهری در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامة سیاست خارجی، 1، 87-122.

19. رضازاده، ح.، و دلیلی، ش. (1394) راهبردها و راهکارهای پارادیپلماسی شهری جهت برون‌رفت از مناقشة پروندة هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران. فصلنامة سیاست، 2(5)، 53-41.

20. رضاییان، م. (1384). واژه‌نامة توصیفی فراتحلیل‌ها. مجلة ایرانی آموزش در علوم پزشکی، 5(2)، 143-145.

21. زرقانی، س.، رنجکش، م.، و اسکندران، م. (1391). نقش و جایگاه دیپلماسی شهری در برقراری صلح. در مجموعه مقالات همایش ملی جغرافیای سیاسی کاربردی (صص. 222-234). تهران: دانشگاه تربیت مدرس.

22. زرقانی، س.، رنجکش، م.، و اسکندران، م. (1393). دیپلماسی شهری، تحلیل نقش شهرها به‌عنوان بازیگر جدید عرصة روابط بین‌الملل. مطالعات و پژوهش‌های شهری و منطقه‌ای، 5(20)، 163-182.

23. زلفعلی فام، ح. (1395). شهر، دیپلماسی و روابط بین‌الملل. فصلنامة حقوق ملل، 24، 323-338.

24. زنگی، ف. (1397). بررسی نقاط قوت و ضعف شهر مشهد در ایفای نقش دیپلماسی شهری بر اساس مدل تحلیلی SWOT (پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد رشتة جغرافیای سیاسی). دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

25. سلیمی، ج.، و مکنون، ر. (1397). فراتحلیل کیفی پژوهش‌های علمی ناظر بر مسئلة حکمرانی در ایران. مدیریت دولتی، 10(1)، 1-30.

26. سیزو، ا.، و همکاران. (1396). دیپلماسی شهری (م. رنجکش، و م. اسکندران، مترجم). تهران: نشر مخاطب.

27. ظریف، م.، و سجادپور، س. (1393) .دیپلماسی چندجانبه. تهران: مرکز آموزش و پژوهش‌های بین‌المللی وزارت امور خارجه.

28. فرجی سیس، ج. (1393). تأثیر روابط سیاسی اجتماعی خواهرخواندگی شهرهای کوچک آذربایجان شرقی با کشور آذربایجان (پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد رشتة ). دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.

29. قورچی، م. (۱۳۹۱). جهانی‌شدن و نقش شهرها در فضاهای فراملی. مجلة بین‌المللی علوم انسانی، ۱۹(۲)، ۱۳۹-158.

30. قورچی، م.، و امانی، م. (1388). دیپلماسی شهری در فرایند جهانی‌شدن. نشریه دانش شهر، گزارش پژوهشی شماره 7، مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران.

31. کریمی، م.، و حافظ‌نیا، م. (1397). تبیین نقش دولت محلی در صلح‌سازی. فصلنامة ژئوپلیتیک، 14(51). 1-30.

32. کوچکی، ف. (1396). نقش دیپلماسی شهری بر جذب گردشگری در شهرستان تبریز (پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد رشتة ). مةسسه آموزش عالی باختر ایلام، ایلام، ایران.

33. گیدنز، آ.، و بردسال، ک. (1387). جامعه‌شناسی (ح. چاوشیان، مترجم). تهران: نشر نی.

34. مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران. (1391). مدخلی بر اقتصاد سیاسی نظام شهری در ایران با تأکید بر کلان‌شهر تهران. نشریه دانش شهر، گزارش پژوهشی 135.

35. مشایخی، م. (1397). تحلیل استراتژیک توسعة دیپلماسی شهری کلان‌شهر مشهد (پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد رشتة جغرافیای سیاسی)، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

36. موسوی شفائی، م.(1389). دپپلماسی شهری (ابزاری برای توسعة ملی در فضای جریان‌ها). تهران: گروه پژوهشی: مدیریت مطالعات و برنامه‌ریزی امور مناطق. دانش شهر 18.

37. نجاتی‌ حسینی، س. (1390). سیاست شهری و دیپلماسی شهری از نظریه تا تجربه. جامعه‌شناسی تاریخی، 2، 117-142.

38. نوغانی دخت‌بهمنی، م.، و میرمحمد‌تبار، س. (1396). فراتحلیل (مبانی و کاربردها) همراه با کاربرد نرم‌افزار CAM.2. مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد.

39. Acuto , M., Morissette, M., & Tsouros, A. (2017). City diplomacy: Towards more strategic networking? Learning with WHO healthy cities. Global Policy, 8(1), 14-22.

40. Acuto, M., Decramer, H., Kerr, J., & Klaus, I. (2018, February). Toward city diplomacy: Assessing capacity in select global cities. Chicago Council on Global Affairs.

41. Cooper, A. F., Hocking, B., & Maley, W. (2008). Introduction: Diplomacy and global governance: Locating patterns of (dis) connection. In A. F.Cooper, B. Hocking, & W. Maley (Eds.). Global governance and diplomacy (pp. 1-12). London, England: Palgrave Macmillan.

42. Kleiner, J. (2009). Diplomatic practice between tradition and innovation. Singapore: World Scientific.

43. Musch, A., Valk, C. van der., Sizoo, A., & Tajbakhsh, K. (2008). City Diplomacy The role of local governments in conflict prevention, peace-building, post-conflict reconstruction. The Hagu: VNG International.

44. Sizoo , A., Musch, A., Papisca, A., Klem, M., Frerks, G., Berg, D. v., . . . Hemert, C. v. (2008). City Diplomacy The role of local governments in conflict prevention, peace-building, post-conflict reconstruction,. (A. Musch, C. v. Valk, A. Sizoo, & K. Tajbakhsh, Eds.) The Hagu: The Hague: VNG International.

45. Tokyo Metropolitan Government. (2014). The Tokyo metropolitan government’s basic strategy for city diplomacy. Tokyo, Japan: Office of the Governor Policy Planning.

46. Turkish Review. (2013, August 1). City diplomacy and İstanbul. Retrievd from http:// www. turkishreview. org/ newsDetail _ getNewsById. action? newsId =223338

47. Van der Pluijm, R., & Melissen, J. (2007). City diplomacy: the expanding role of cities in international politics. Netherlands Institute of International Relations' Clingendael'.

48. Wang , J., & Amiri, S. (2019). Building a robust capacity framework for U.S. city diplomacy. Retrieved from https:// www. uscpublicdiplomacy.org/ publication/ building- robust- capacity- framework- us- city- diplomacy