A Reflection on the Existence of the Established Amount as Disruptive to Absoluteness while Being in the Position of Addressing (with Emphasis on Usuli Foundations of Mohaghegh Khansari)

فقه و اصول (Fiqh va uṣūl)

Article 2, Volume 52, Issue 4 - Serial Number 123, February 2021, Pages 39-25   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/jfu.v52i4.76089

Authors

Zahra Tajrishi¹; Mohammad Taghi Ghabooli Dorafshan^{* 2}; Abbas Ali Soltani²

¹Ph.D. Ph.D. Graduate of Islamic Jurisprudence and Principles of Islamic law, Ferdowsi University of Mashhad

²Ph.D. Associate Professor, Ferdowsi University of Mashhad

Abstract

Extracting the Usuli foundations of some Islamic jurists, including Mohaghegh Khansari, who have not left an independent Usuli work, is of special importance. In this research, in addition to examining one of the most widely applied issues of Usul al-Fiqh, namely ascertaining how an absolute term denotes absoluteness, his foundation in this regard has been analyzed and studied. The authors, after scrutinizing the Usuli books and Jami al-Mdarik fi Sharh Mukhtasar al-Nafi book, have come to the conclusion that the denotation of absoluteness by the absolute term is not due to convention; rather, it is realized with the help of the rational proof and through Muqaddimat al-Hikma (premises of wisdom). Such premises consist of the possibility of absoluteness and qualification, lack of evidence on qualification, the speaker being in the position of depiction and the absolute word not being indicative to certain instances; additionally, when relying on absoluteness, it is not necessary that the established amount is absent while addressing; instead, basically, the existence of the established amount while being in the position of addressing is non-sense.

Keywords

Mohaghegh Khansari; Absoluteness and Qualification; Muqaddimat al-Hikma (premises of wisdom); the Term Being Indicative to Certain Instances; the Established Amount while Being in the Position of Addressing

References

قرآن کریم

 

آخوند خراسانی، محمدکاظم‌بن‌حسین، کِفایَة الاُصول، قم، مؤسسۀ آل البیت، 1409ق

 

اصفهانی، محمدحسین، نهایة الدرایة فی شرح الکفایة، بیروت، بی‌نا، چاپ دوم، 1429ق.

 

بجنوردى، حسن، منتهى الأصول(طبع جدید)، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، مؤسسه چاپ و نشر عروج، تهران، چاپ اول، 1380.

 

حر عاملی، محمدبن‌حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسۀ آل البیت(ع)، چاپ اول، 1409ق.

 

حسینی فیروزآبادی، مرتضی، عنایة الأصول فی شرح کفایة الأصول، قم،انتشارات فیروزآبادی،  چاپ چهارم، 1400ق.

 

خمینی، روح‌الله، مناهج الوصول إلی علم الأصول، قم، بی‌نا، چاپ اول، 1415ق.

 

خوانساری، احمد‌، جامع المدارک فی شرح مختصر النافع، قم، مؤسسۀ اسماعیلیان، چاپ دوم، 1405ق.

 

خوئی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، نجف، مطبعة الآداب، بی‌تا.

 

خوئی، ابوالقاسم، مصباح الأصول(مباحث الفاظ)، قم، مکتبة الداوری، چاپ اول، 1422ق.

 

سبحانی تبریزی، جعفر، الوسیط فی اُصول الفقه، مؤسسه الامام الصادق علیه السلام، قم، چاپ چهارم، 1388.

 

صدر، محمدباقر، بحوث فی علم الأصول، بیروت، بی‌نا، چاپ اول، 1417ق.

 

طوسی، محمدبن‌حسن، تهذیب الأحکام، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.

 

عبد الرحمن، محمود، معجم المصطلحات و الألفاظ الفقهیة، بی‌جا، بی‌نا، بی‌تا.

 

عراقی، ضیاء‌الدین، نهایة الافکار(به قلم محمدتقی بروجردی)، قم، جامعۀ مدرسین، بی‌تا.

 

کلینی، محمدبن‌یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.

 

مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، فرهنگ نامۀ اصول فقه،پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، چاپ باقری، قم، چاپ اول، 1389.

 

مظفر، محمدرضا، اصول الفقه، قم، انتشارات اسماعیلیان، چاپ پنجم، 1375.

 

میرزای قمی، ابوالقاسم‌بن‌محمدحسن، قوانین الأصول (طبع قدیم)، تهران، بی‌نا، چاپ دوم، 1378ق.

 

نایینی، محمدحسین، فوائد الاُصول،مؤسسه النشرالاسلامی، قم، چاپ اول، 1376.

 

نوری، حسین‌بن‌محمدتقی، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، بیروت، مؤسسۀ آل البیت(ع)، چاپ اول، 1408ق.