تأثیر تنش شوری کلرید سدیم با سه روش آزمایشگاهی بر جوانه زنی و رشد گیاهچه ی گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

پژوهشهای زراعی ایران

مقاله 3، دوره 9، شماره 1 - شماره پیاپی 21، فروردین 1390، صفحه 19-27   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gsc.v9i1.10491

نویسندگان

سمانه لاله^* ؛ مجید جامی الاحمدی؛ زهرا شریفی؛ سید وحید اسلامی

دانشگاه بیرجند

چکیده

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف شوری کلرید سدیم بر جوانه زنی بذور گلرنگ (رقم اصفهان 24) تحت سه روش مختلف آزمایشگاهی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی و با 3 تکرار انجام گرفت. تیمارهای شوری شامل صفر، 5، 10، 15 و 20 دسی زیمنس بر متر (کلرید سدیم) و روش های آزمایشگاهی شامل روش ساندویچی، پتری دیش با درب بسته و پتری دیش با درب باز بودند. نتایج نشان داد که از میان صفات مورد اندازه گیری شامل: درصد و سرعت جوانه زنی، طول، وزن تر و خشک ریشه چه و ساقه چه، شوری بیشترین همبستگی منفی و معنی دار را با درصد جوانه زنی داشت. درصد جوانه زنی در شوری 5 دسی زیمنس بر متر در مقایسه با شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد، اما در سطوح شوری 10، 15 و 20 دسی زیمنس بر متر در مقایسه با شاهد به ترتیب 13، 5/23 و 7/39 درصد کاهش یافت (01/0>P). طول ریشه چه ی گلرنگ در مقایسه با طول ساقه چه ی آن در برابر شوری حساس تر بود. افزایش طول، وزن تر و خشک ریشه چه و ساقه چه در روش ساندویچی در مقایسه با روش پتری دیش درب بسته و درب باز، ناشی از عدم محدودیت فضا جهت رشد گیاهچه و بالا بودن سرعت جوانه زنی بود. در سطوح شوری بالا در روش پتری دیش با درب باز در مقایسه با روش پتری دیش با درب بسته کاهش طول ریشه چه کمتر بود. بنظر می رسد در محیط پتری دیش با درب بسته افزایش تنفس گیاهچه در پاسخ به فشار اسمزی موجود موجب می‌شود تا این روش برای بررسی سطوح شوری در گلرنگ مناسب نباشد