تحلیل تطبیقی اسناد رسمی نگاشته شده در فلسفه تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران

پژوهش نامه مبانی تعلیم و تربیت

مقاله 2، دوره 4، شماره 1، شهریور 1393، صفحه 29-48   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/fe.v4i1.24713

نویسنده

نرگس سجادیه^*

دانشگاه تهران

چکیده

هدف اصل این پژوهش، تحلیل تطبیقی اسناد رسمی نگاشته شده در فلسفه تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. برای دست‌یابی به این هدف، از روش پژوهش نقد تطبیقی بهره گرفته شد. یافته‌های به دست آمده نشان داد که سه سند مورد نظر از منظر معیارهای هفت‌گانه (انسجام فلسفی، تناسب با عرصه عمل، اسلامی بودن، ایرانی بودن، نوآوری، میزان موجه سازی ادعاها در مقابل دیدگاه‌های رقیب و جامعیت) در جایگاه متفاوتی قرار دارند. از منظر معیار نخست، طرح اول، طرح دوم و طرح سوم به ترتیب در رتبه‌های اول تا سوم قرار می‌گیرند. در مورد معیار دوم، هر یک از طرح‌های مورد نظر به برخی از جنبه‌های عرصه عمل نزدیک و از برخی دیگر دور هستند. از منظر معیار سوم، طرح اول و دوم از توفیق بیشتری برخوردارند. از منظر معیار چهارم، طرح دوم به دلیل تکیه داشتن بر فلسفه‌ای ایرانی به برخی از مؤلفه‌های فرهنگ نزدیک شده است. از نظر میزان نوآوری، طرح اول و دوم گوی سبقت را ربوده‌اند. موجه سازی دیدگاه‌ها در طرح نخست بیش از سایرین صورت پذیرفته است. همچنین، مؤلفه جامعیت در طرح سوم، بیش از سایر طرح‌ها دیده می‌شود.

کلیدواژه‌ها

فلسفه های تربیت؛ بررسی تطبیقی؛ انسجام؛ جامعیت؛ اسلامی بودن؛ ایرانی بودن

مراجع

باقری، خسرو (1387). فلسفه تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران. جلد نخست، تهران: انتشارات علمی- فرهنگی.

علم الهدی، جمیله (1388). نظریه اسلامی تعلیم و تربیت. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع).

صادق زاده، علیرضا و همکاران (1390). بنیان نظری تحول راهبردی در نظام تربیت رسمی و عمومی جمهوری اسلامی ایران. در دست چاپ.

دژگاهی، صغری؛ ضیمران، محمد (1385). بررسی اهداف آموزشی از منظر میشل فوکو. اندیشه های نوین تربیتی. (2)2، 169-187.

سجادیه، نرگس؛ مدنی فر، محمدرضا؛ یاری دهنوی، مراد (1392). تحلیل فلسفه‌های تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران از منظر مفهوم تفکر. دومین همایش سالانه انجمن فلسفه تعلیم وتربیت ایران. تهران: دانشگاه تربیت معلم.

ضرغامی، سعید؛ سجادیه، نرگس؛ قائدی، یحیی (1390). الگوی نظری برنامه فلسفه برای کودکان در جمهوری اسلامی ایران. تهران: سازمان پژوهش آموزش و پرورش.

Alamalhoda, J. (2009). Islamic theory of education. Tehran: Imam Sadeq University Press.

Bagheri, K. (2008). Philosophy of education in Islamic republic of Iran, Vol. 1, Tehran: Scientific-Cultural Press.

Coombs, J. R. & Daniels, R. B. (1991). Philosophical inquiry: Conceptual analysis. In Edmond C. Short (Ed.). Forms of curriculum inquiry. Albany: State university of New York Press.

Dejgahi, S. & Zeimaran, M. (2006). Examination of educational aims from Micheal Foucault’s view. Quarterly Journal of New Thoughts on Education, 2(2), 169-187.

Given, L. M. (2008). Encyclopedia of qualitative research methods. California & London: sage Publications.

Haggerson, N.L. (1991). Philosophical inquery: Ampliative Criticism. In Edmond C. Short (Ed.). Forms of curriculum inquiry. Albany: State university of New York Press.

Sadeqzadeh, A. & others(2011). Theoritical foundation of strategic revolution in formal and public education in Islamic republic of Iran. Under printed.

Sajadieh, N.; Madanifar, M. & Yari Dehnavi, M. (2013). Analyzing Islamic Republic of Iran's educational philosophies based on thinking concept. 2thAnnual Conference of Iranian Society of philosophy of education, Retrievied from http://jm.um.ac.ir/index.php/psychology/article/view/16188

Zarghami, S., Sajadieh, S. & Ghaedi, Y. (2011). Theoritical model of philosophy for children in Islamic republic of Iran. Tehran: Research institution of education Ministry.