تأثیر شوری بر جوانه زنی و رشد گیاهچه در توده های گراس چمنی

پژوهشهای زراعی ایران

مقاله 9، دوره 9، شماره 2 - شماره پیاپی 22، تیر 1390، صفحه 222-228   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gsc.v9i2.10997

نویسندگان

شهرام ریاحی نیا^* ؛ حمیدرضا خزاعی؛ خورشید رزمجو

دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

با توجه به کاربرد روز افزون گراس های چمنی در فضای سبز و مراتع کشور شناخت میزان تحمل آنها به تنش های مختلف محیطی از جمله شوری بویژه در مرحله استقرار گیاه از اهمیت زیادی در حفظ و توسعه بهره برداری آنها برخوردار است. بدین منظور خصوصیات جوانه زنی و رشد گیاهچه 10 توده ی گراس چمنی شامل علف پشمکی سمیرم، آگروپایرون دزرتروم تبریز، چاودار یکساله فریدونشهر، دم اسبی موته، چمن جو سمیرم، قیاق اصفهان، چمن گندمی همدان، علف پشمکی فریدونشهر، جو وحشی سمیرم و چاودار چندساله فریدن در تیمارهای شوری 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد محلول نمک کلرور سدیم بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت .نتایج نشان داد که به طور کلی توده های گراس مورد مطالعه در این آزمایش را می‌توان بر پایه ی درصد و سرعت جوانه زنی به سه گروه عمده تقسیم کرد: گروه اول توده هایی که درصد و سرعت جوانه زنی در آنها بیشینه است و با افزایش سطوح شوری تأثیر کمتری می‌پذیرند. چاودار یکساله فریدونشهر، چمن گندمی همدان و آگروپایرون دزرتروم تبریز جزو توده های متحمل به شوری هستند. گروه دوم توده هایی که از لحاظ دو صفت درصد و سرعت جوانه زدن برعکس گروه اول هستند و با افزایش سطوح شوری این دو پارامتر افت شدیدی می‌یابند و جزو توده‌های حساس طبقه بندی می‌شوند و شامل: علف پشمکی سمیرم، چاودار چند ساله فریدن، علف پشمکی فریدونشهر و قیاق اصفهان می‌باشند. گروه سوم توده هایی هستند که به نظر می‌رسد بنا به دلایلی مثل خواب نتوانستند حتی در تیمار شاهد هم خوب جوانه بزنند (دم اسبی موته و چمن جو سمیرم ) و برای ارزیابی مقاومت به شوری در آنها نیاز به آزمایش های بیشتری می‌باشد.