نگاهی به تاریخ تشیّع

فقه و اصول

مقاله 5، دوره 7، شماره 3، مهر 1353، صفحه 83-95   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jfu.v7i3.66787

نویسنده

سید علی میرلوحی^*

نامشخص

چکیده

شعارهای تشیّع:
حضرات زهرا (ع) صفحۀ آغاز این پیکار را در تاریخ به ثبت رسانید، و آنچه در انتظارش بود بیان داشت؛ برنامه های تشیّع را تعیین نمود، شعارهای آن را برافراشت و راهش را مشخص گردانید.
اما آنچه انتظارش را داشت، همان است که در خطبۀ آن حضرت، صریح و آشکار دیدیم: «انتظار شمشیر بران و سلطه متجاوزان بیدادگر، و تاراج اموال مردم؛ تا ستمکاران با آن خوشگذرانی کنند، و ملت را به دت فقر و ذلت بسپارند.
و اما شعار تشیّع و راه و روش او، طبعاً نپذیرفتن آن وضع و مقابله با آن است. اینک آیا تشیع به اصولی که زهرا اعلام نمود، وفادار ماند؟
قانونی که حضرت محمد (ص) اعلان کند، و فاطمه اصول آن را تشریح نماید، و علی (ع) رهبری آن را برعهده بگیرد – قانونی که این سه تن ارکان و مبلغان آن باشند، قطعاً طرفداران و پیروانی خواهد یافت، که تا سرحد فداکاری و جانبازی برای حفظ و صیانت آن آماده باشند، چنانکه اینطور هم بود.
حکومت جدید، پس از وفات حضرت زهرا، به پیشرفت و به راه خود ادامه داد.
دراین دوره، شعار تشیع و روش وی جمله ای بود که علی (ع) بیان فرمود با این مضمون «شکیبایی پیش می گیریم تا آنجا که ستم تنها به شخص من برسد، و اصول کلی اسلام بازیچه قرار نگیرد. وهرکس به تشیع منسوب بود، همان سخن علی را بر زبان می راند؛ لذا اگر شخص آنان را درنظر بگیریم، آنان هیچگاه دنبال غنیمت نبودند، و نه اسلام را وسیله نیل به خواسته ها قرار دادند؛ بلکه شکنجه را برخود هموار کردند، و پدرانشان برای حفظ و نگهداری اسلام، زیر تازیانه های قریش جان دادند. بنابراین آنان، تا زمانی که اسلام مورد تهدید نباشد، صبر میکنند.

مراجع

نامشخص