ارزیابی تعدیل تنش شوری با استفاده از کلسیم و پتاسیم در گیاه دارویی زنیان

پژوهشهای زراعی ایران

مقاله 22، دوره 10، شماره 1 - شماره پیاپی 25، فروردین 1391، صفحه 189-197   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gsc.v10i1.14505

نویسندگان

اصغر رحیمی؛ حسین دشتی؛ شهاب مداح حسینی

چکیده

به منظور تعیین اثر اصلاحی کلسیم و پتاسیم در شرایط تنش شوری بر گیاه زنیان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در شرایط هیدروپونیک گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی ولی عصر رفسنجان در سال 1388 اجرا شد. فاکتور اول شامل شوری با سه سطح (صفر، 50 و 100 میلی مولار) و فاکتور دوم شامل پنج نوع محلول غذایی N1 (محلول غذایی هوگلند به عنوان تیمار شاهد)، N2 (محلول غذایی هوگلند + CaCl2 با غلظت 40 میلی مولار در محلول غذایی)، N3 (محلول غذایی هوگلند +CaCl2 به صورت اسپری با غلظت 20 میلی مولار بر روی شاخساره ها)، N4 (محلول غذایی هوگلند + KNO3 با غلظت40 میلی مولار به صورت محلول همراه با آب آبیاری) و N5 (محلول غذایی هوگلند + KNO3 به صورت اسپری با غلظت20 میلی مولار بر روی شاخساره ها) بود. نتایج این آزمایش نشان داد که افزایش غلظت نمک تاثیر معنیداری در افزایش محتوای سدیم برگ داشت، به طوری که کمترین محتوای سدیم در تیمار شاهد و بیشترین آن در سطح شوری 100 میلی مولار مشاهده شد. با افزایش غلظت نمک محتوای یونهای پتاسیم، کلسیم و منیزیم بطور معنیداری در اندام های هوایی زنیان کاهش نشان یافت. شوری باعث افزایش قندهای محلول در زنیان گردید ولی نوع محلول غذایی و اثر متقابل شوری و محلول غذایی، میزان قندهای محلول را متاثر نکرد. بیشترین میزان پروتئین در سطح تیمار شاهد و کمترین میزان آن در تیمار 100میلی مولار مشاهده شد. نوع محلول غذایی نیز بر میزان پروتئین گیاه تاثیر گذاشت، به طوریکه بیشترین میزان پروتئین در تیمار N3 و کمترین میزان در تیمارN5 مشاهده شد.

کلیدواژه‌ها

پروتئین؛ روابط یونی؛ قندهای محلول؛ هیدروپونیک