درآمدی بر مبانی حقوقی درمان ناباروری

فقه و اصول

مقاله 6، دوره 39، شماره 1 - شماره پیاپی 75، اردیبهشت 1386، صفحه 175-222   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jfu.v39i1.66068

نویسنده

سعید نظری توکلی^*

فردوسی مشهد

چکیده

تمایل به بقای نسل، هرچند یک نیاز غیر جسمانی است، ولی بدون برخورداری از سلامت جسمانی دست نایافتنی است؛ طبیعی است اگر هریک از زن و مرد یا هردو از چنین سلامتی برخوردار نباشند، فرصت تولید انسانی را از دست خواهند داد.
در مواجهه با چنین پدیده ای، سه راه حل وجود دارد: 1-بالا بردن آستانه تحمل زن و شوهر برای تحمل وضع موجود. 2- پذیرش فرزن خواندگی. 3- فراهم آوردن زمینه باروری.
ناکارآمدی راه حل اول و دوم از یک سو و تلاش پزشکان برای بارور کردن افراد نابارور از سوی دیگر، مسائل جدیدی را در حوزه های گوناگون حقوقی، اجتماعی و اخلاقی به وجود آورده است که شاخه های مختلف علوم می بایست برای پاسخ گفتن به آنها خود را آماده سازند.
در این مقاله، تلاش شده است که با نگاهی به تحقیقات گذشته، به پرسش های حقوقی مطرح در مساله درمان کمکی تولید مثلهمچون جواز و عدم جواز فرآیند لقاح و همچنین رابطه حقوقی فرزند حاصل با زن و شوهر، پاسخ داده شود.

کلیدواژه‌ها

تلقیح؛ تلقیح مصنوعی؛ اسپرم؛ تخمک؛ اهداکننده اسپرم؛ اهداکننده تخمک؛ پدر و مادر؛ نَسَب

مراجع

قرآن کریم.

آمدی، علی بن محمد؛ الاحکام فی اصول الاحکام، چاپ دوم، دمشق:المکتب الاسلامی، 1402ق.

آملی، محمدتقی؛ المکاسب و البیع، قم:موسسه النشر الاسلامی، 1413ق.

ابن بابویه، محمد بن علی؛ علل الشرایع، نجف اشرف:المکتبهالحیدریة،1386ق.

ابن قدامه، عبدالله بن احمد؛ المغنی، بیروت:دار الکتاب العربی، بی تا.

ابن منظور، محمد بن مکرم؛ لسان العرب، چاپ اول، قم:ادب الحوزۀ،1405ق.