کار آمدی در آموزه های نهج البلاغه

فقه و اصول

مقاله 1، دوره 39، شماره 2 - شماره پیاپی 76، مرداد 1386، صفحه 9-38   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jfu.v39i2.66274

نویسنده

بهرام اخوان کاظمی^*

شیراز

چکیده

مفهوم کار آمدی و کارایی از مفاهیم مهم و جدید در عرصه های علومی مانند سیسات، مدیریت و اقتصاد می باشد. در این نوشتار تلاش شده است که این مفهوم در روایات نهج البلغه و کلام امام علی(ع) مورد بررسی قرارگیرد؛ لذا پرسش اصلی این پژوهش در این باره است و فرضیه بدین صورت طرح گردیده است:مفاهیم با اهمیت کار آمدی و کارایی به رغم تازه و عصری بودن آن، هم به طور اخص و هم به طور اعم و به مضمون در نهج البلاغه مورد اشاره امام علی(ع) قرارگرفته است. برای اثبات این مدعا ابتدا، مدیریت و شاخصه های آن از منظر امام بررسی می شود و سپس سعی می گردد مفهوم واژۀ کار آمدی و کارایی در نهج البلاغه جست و جو شود، آن گاه باتوجه به این که بسیاری از اندیشوران معاصر همچون «لیپست» کارایی و کار آمدی را عملکرد حقیقی و واقعی حکومت یا برآورده شدن کار ویژه های اساسی حکومت توسط نظام تعریف کرده اند، کار ویژه های اساسی حکومت و نحوۀ ایفای بهینۀ آن ها در نهج البلاغه تبیین می شود. در بخش آخر، شاخصه ها و راهکارهای تحقق کار آمدی از دید امام تشریح می گردد و در نهایت، با ارائه مستندات لازم، فرضیه و مدعای تحقیق اثبات می شود.

کلیدواژه‌ها

امام علی(ع)؛ نهج البلاغه؛ کار آمدی؛ کارایی؛ سیاست؛ مدیریت؛ دولتمردان

مراجع

می،اخوان کاظمی، بهرام، «آرمان های حکومت در نهج البلاغه»، حکومت اسلامی،شمارۀ 17، پاییز1379.

تمیمی آمدی، عبدالواحد، شرح غرر الحکم و دررالکلم، قم، موسسه الاعلمی للمطبوعات، 1407ق.

جعفری، محمدتقی، «یک بحث بنیادین در ریشه های انگیزش»، در نگرشی در مدیریت در اسلام، تهران، مرکز آموزش مدیریت دولتی،1372.

حکیمی، محمدرضا و دیگران، الحیاة، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1367