جستاری در باب تاویل در تفسیر التحریر و التنویر

فقه و اصول

مقاله 3، دوره 39، شماره 2 - شماره پیاپی 76، مرداد 1386، صفحه 51-69   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jfu.v39i2.66339

نویسندگان

مهدی جلالی^{* 1}؛ علیه رضاداد²

¹فردوسی مشهد

²فردوسی

چکیده

موضوع تاویل از دیرباز مطمح نظر اندیشمندان اعم از متکلمان، اهل حدیث و به ویژه مفسران بوده است. قرآن کریم خود به تاویل پذیری برخی آیات تصریح نموده و اعمال تاویل را کلید فهم مقصود و مراد کلام الهی دانسته است. این رهنمون موجب گشته تا گروهی از مفسران- و از جمله محمد طاهر بن عاشور صاحب تفسیر التحریر و التنویر- برآن شوند بابهره گیری از مفتاح تاویل، مفاد بعضی آیات و مفاهیم قرآنی را تبیین و ابهام زدایی کنند.
در این تحقیق، کوشش شده است تا ابتدا مفهوم«تاویل» از منظر«ابن عاشور» بیان گردد و سپس چگونگی رویکرد تاویل گرایانه وی نسبت به برخی از آیات و اصطلاحات متشابه، در معرض فهم و قضاوت خواننده قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

ابن عاشور؛ تاویل؛ محکم؛ متشابه؛ استواء؛ تشبیه؛ تجسیم؛ تنزیه

مراجع

الآلوسی، سید محمود بن عبدالله، روح المعانی، بیروت، دارالفکر، 1417ق.

ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، بیروت، دار صادر، 1414ق.

ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان، مشهد، بنیاد پژوهش های اسلامی، 1368ش.