اثر فواصل آبیاری بر برخی شاخص‌های رشداکوتیپ‌های ریحان (. Ocimum basilicum L

پژوهشهای زراعی ایران

مقاله 19، دوره 10، شماره 2 - شماره پیاپی 26، تیر 1391، صفحه 412-420   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gsc.v10i2.16291

نویسنده

مرتضی گلدانی^*

چکیده

این بررسی به‌منظور اثر فاصله آبیاری بر برخی شاخص‌های رشد اکوتیپ‌های ریحان ( . Ocimum basilicum L) در شرایط گلخانه در سال 1389 به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با دو عامل و سه تکرار انجام شد. عامل اول شامل فواصل آبیاری در پنج سطح (4، 8، 12، 16 و20 روز) و عامل دوم شامل دو اکوتیپ ریحان سبز و بنفش بود. نتایج نشان داد که افزایش فاصله آبیاری سبب کاهش معنی‌دار ارتفاع گیاه، طول سنبله، تعداد سنبله، وزن‌خشک سنبله، سطح برگ، وزن‌خشک برگ، وزن 100 دانه و وزن‌خشک اندام هوایی گیاه شد. اکوتیپ ریحان بنفش در مقایسه با اکوتیپ ریحان سبز از نظر صفات فوق، تحمل بهتر و معنی‌داری به تاخیر درآبیاری نشان داد. اثر متقابل فواصل آبیاری و اکوتیپ نشان داد که، بهترین شرایط را از نظر صفات فوق در فاصله آبیاری چهار روز و برای اکوتیپ ریحان بنفش به‌دست آمد. در مطالعه ریشه هر دو اکوتیپ، سطح ریشه، متوسط قطر ریشه، مجموع طول ریشه، حجم ریشه و وزن‌خشک ریشه نیزتحت تاثیر معنی‌دار فواصل آبیاری قرار گرفت. با افزایش فاصله آبیاری سطح ریشه کمتر ولی طول ریشه بیشتر شد. اکوتیپ ریحان بنفش از نظر صفات ریشه مورد بررسی فوق نیز بهتر از اکوتیپ ریحان سبز بود. با وجود آنکه افزایش دور آبیاری منجر به کاهش اندام فتوسنتز کننده و سطح ریشه شد، ولی طول ریشه تا فاصله 16 روز آبیاری افزایش یافت و پس از آن کاهش نشان داد. از سوی دیگر با افزایش فاصله آبیاری محتوای کلروفیل کل و کلروفیل a و b در مقایسه با شاهد کاهش یافت. ازدیاد فاصله آبیاری در این آزمایش باعث افزایش اسید آمینه پرولین در برگ گیاه ریحان گردید.

کلیدواژه‌ها

اسید آمینه پرولین؛ اندام‌هوایی؛ ریشه؛ کلروفیل کل؛ کلروفیل a وb