تعیین بهترین تابع آب-شوری کوشیا در اراضی شمال استان گلستان

آب و خاک

مقاله 16، دوره 25، شماره 6، بهمن 1390   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jsw.v0i0.12156

نویسندگان

معصومه صالحی^{* 1}؛ محمد کافی²؛ علیرضا کیانی³

¹مرکز ملی تحقیقات شوری

²دانشگاه فردوسی مشهد

³گلستان

چکیده

چکیده
به منظور بهینه کردن مدیریت آبیاری در مناطق خشک و نیمه خشک نیاز است که توابع تولید آب-شوری گیاه مورد بررسی قرار گیرد. به منظور بررسی واکنش کوشیا به اثر توام شوری و کم آبی آزمایشی در طی دو سال زراعی 87 و 88 در شمال گرگان انجام شد. این آزمایش با شش سطح شوری آب آبیاری ( dS/m5/1، 7، 14، 21، 28 و 35) و سه سطح کاربرد آب (25، 75 و 125درصد نیاز آبی) در سال 1387 به‌صورت کشت تابستانه و با همان سطوح شوری آب آبیاری چهار سطح کاربرد آب (50، 75، 100، 125درصد) در سال 1388 به‌صورت کشت بهاره اجرا شد. چهار نوع تابع خطی ساده، لگاریتمی، درجه دوم و متعالی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که در شرایط توام شوری و خشکی، تابع درجه دوم عملکرد کوشیا را بهتر از توابع دیگر پیش‌بینی می کند. نسبت نهایی نرخ جایگزینی نشان داد که می توان برای رسیدن به عملکرد یکسان عوامل فوق را در دامنه وسیعی از مقادیر آن ها جایگزین کرد. تولید نهایی آب مصرفی (MPAW) و شوری آب (MPECw) به‌ترتیب در سال اول 7/6 و 154- کیلوگرم در هکتار و در سال دوم به‌ترتیب 8/4 و 511- کیلوگرم در هکتار بود.

واژه های کلیدی: تابع تولید، شورزیست، کمیت آب، کیفیت آب