تأثیر توأم آبیاری با آب شور و غلظت دی‌اکسید‌کربن بر برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک گیاه گل تکمه‌ای L.) (Gomphrena globosa

آب و خاک

مقاله 22، دوره 25، شماره 6، بهمن 1390   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jsw.v0i0.12490

نویسندگان

مریم کمالی^* ؛ محمود شور؛ مرتضی گلدانی؛ یحیی سلاح‌ورزی؛ علی تهرانی‌فر

دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

چکیده:
به منظور ارزیابی اثرات غلظت‌های مختلف دی‌اکسید‌کربن و آبیاری با آب شور بر برخی صفات رشدی گیاه گل تکمه‌ایL.) Gomphrena globosa)، یک آزمایش اسپیلت پلات بر پایه طرح کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تیمار‌ها شامل سه غلظت دی‌اکسید‌کربن (380 (شاهد)، 700 و 1050 پی‌پی‌ام) و سه سطح شوری (0 (بدون شوری)،150 و 300 میلی‌مولار کلرید‌سدیم) بود. نتایج نشان داد که با افزایش شوری تمام صفات اندازه‌گیری شده کاهش معنی داری داشته است، به‌طوریکه کمترین میزان صفات اندازه‌گیری شده در غلظت 300 میلی‌مولار کلرید‌سدیم به‌دست آمد. افزایش غلظت دی‌اکسید‌کربن باعث اختلاف معنی‌دار در صفاتی نظیر وزن خشک اندام هوایی، سطح برگ و ارتفاع گیاه گردید. بر همکنش شوری و دی اکسید کربن نیز در صفات وزن خشک ریشه، تعداد برگ، سطح برگ، ارتفاع گیاه و تعداد گل در سطح احتمال 1% و در وزن خشک اندام هوایی در سطح احتمال 5% معنی‌دار شد. بدین ترتیب در تیمار شاهد (صفر میلی‌مولار کلرید سدیم)، با افزایش دی‌اکسید کربن تا 700 پی پی ام، وزن خشک اندام هوایی، تعداد گل و تعداد برگ به‌ترتیب برابر 19، 19 و 13 درصد نسبت به تیمار 380 پی‌پی‌ام افزایش پیدا کرد و ارتفاع گیاه در غلظت 1050 پی‌پی‌ام دی‌اکسید‌کربن نسبت به شاهد دی‌اکسید‌کربن برابر 26درصد افزایش یافت. نتایج نشان داد افزایش غلظت دی‌اکسید‌کربن باعث کاهش اثرات سوء شوری شده است، به طوری که گیاه زینتی گل تکمه‌ای در غلظت 700 پی‌پی‌ام دی‌اکسید‌کربن عکس‌العمل بهتری را نسبت به شوری نشان داد.

کلیدواژه‌ها

واژه‌های کلیدی: ارتفاع ساقه؛ تعداد برگ؛ تعداد گل؛ سطح برگ؛ وزن خشک اندام هوایی