اثر کم آبیاری و تراکم بوته بر رشد و عملکرد دانه گلرنگ

پژوهشهای زراعی ایران

مقاله 16، دوره 10، شماره 4 - شماره پیاپی 28، دی 1391، صفحه 774-780   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gsc.v10i4.20388

نویسندگان

مجید نوروزی^* ؛ سید عبدالرضا کاظمینی

چکیده

به منظور بررسی اثر کم آبیاری و تراکم بوته بر رشد و عملکرد دانه گلرنگ، آزمایش مزرعه ای در سال 1388 در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز واقع در باجگاه اجرا شد. طرح آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل رژیم آبیاری در سه سطح (100%، 75% و 50% ظرفیت مزرعه) به عنوان کرت اصلی و تراکم گلرنگ رقم سینا در چهار سطح (5، 10، 15 و 20 سانتی متر فاصله بوته روی ردیف به ترتیب 66، 33، 22 و 16 بوته در متر مربع) به عنوان کرت فرعی بودند. نتایج نشان داد که با افزایش فاصله کاشت عملکرد دانه بطور معنی داری کاهش یافت به گونه ای که حداکثر عملکرد دانه (03/351 گرم در متر مربع ) در فاصله کاشت 5 سانتیمتر و حداقل آن (95/222 گرم در متر مربع ) در فاصله 20 سانتیمتر بدست آمد. با کاهش میزان آبیاری از 75 به 50 درصد ظرفیت مزرعه عملکرد دانه به طور معنی دار (63 درصد) کاهش یافت. از بین اجزای عملکرد دانه، تعداد طبق، تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه با کاهش میزان آبیاری و افزایش تراکم بطور معنی داری کاهش یافت. ارتفاع بوته و عملکرد روغن نیز به طور معنی دار تحت تاثیر تیمار آبیاری و فاصله کاشت قرار گرفت به گونه ای که با کاهش میزان آبیاری و افزایش فاصله کاشت، ارتفاع و عملکرد روغن کاهش یافت. لذا بمنظور دستیابی به عملکرد بهینه گلرنگ، تامین رطوب خاک به میزان 75 درصد ظرفیت مزرعه و فاصله کاشت 10 سانتی متر (33 بوته در متر مربع) توصیه می‌شود.

کلیدواژه‌ها

عملکرد روغن؛ تعداد دانه در طبق؛ تنش خشکی؛ ظرفیت مزرعه