بررسی اثر مدیریت های مختلف کودی بر تولید گیاه دارویی مرزه (Satureja hortensis L.) در شرایط مشهد

پژوهشهای زراعی ایران

مقاله 4، دوره 12، شماره 1 - شماره پیاپی 33، فروردین 1393، صفحه 27-33  

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gsc.v12i1.36634

نویسندگان

پرویز رضوانی مقدم ؛ سارا بخشایی؛ افسانه امین غفوری؛ لیلا جعفری

دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

به منظور بررسی مدیریت های مختلف کودی بر تولید گیاه دارویی مرزه (Satureja hortensis L.) آزمایشی در سال زراعی 88-1387 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: 1) کود بیولوژیک نیتروکسین (حاوی باکتری های ازتوباکتر و آزوسپریلیوم) 2) ورمی کمپوست 3) کود بیولوژیک حل کننده فسفات (باکتری سودوموناس) 4) مخلوط کود بیولوژیک نیتروکسین با ورمی کمپوست 5) کود بیولوژیک نیتروکسین با حل کننده فسفات 6) کود بیولوژیک حل کننده فسفات با ورمی کمپوست 7) کود بیولوژیک نیتروکسین با حل کننده فسفات با ورمی کمپوست 8) کود شیمیایی نیتروژن و فسفر و 9) تیمار شاهد (بدون استفاده از کود بیولوژیک و شیمیایی) بود. با توجه به دارا بودن دو چین، اطلاعات با استفاده از طرح کرت های خرد شده در زمان تجزیه شد و چین های مختلف به عنوان کرت های فرعی و تیمارهای کودی به عنوان کرت های اصلی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که چین تاثیر معنی داری بر صفات مورد اندازه گیری نداشت. استفاده از کود بیولوژیک باعث افزایش معنی دار (05/0≥p) اکثر صفات مورد بررسی در مقایسه با شاهد گردید. بطوریکه بیشترین ارتفاع بوته با 51 سانتی متر در تیمار ترکیبی نیتروکسین و باکتری حل کننده بدست آمد و کمترین ارتفاع بوته با 39 سانتی متر نیز به تیمار شاهد اختصاص داشت. بنابراین چنین به نظر می رسد که کاربرد کودهای آلی و بیولوژیک، می تواند در افزایش بهبود خصوصیات کمّی مرزه موثر باشد.

کلیدواژه‌ها

درصد اسانس؛ عملکرد بیولوژیک؛ کود آلی؛ نیتروژن؛ نیتروکسین