بررسی زمان بهینه و دوز کاربردی علف‌کش کلریدازون در چغندرقند (Beta vulgaris L.) در استان‌های خوزستان و گلستان

پژوهش های حفاظت گیاهان ایران

مقاله 9، دوره 34، شماره 4 - شماره پیاپی 50، دی 1399، صفحه 515-526   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jpp.2020.37836

نویسندگان

حسین نجفی^{* 1}؛ عبدالعزیز حقیقی²؛ محمود شاهی کوتیانی³

¹دانشیار پژوهش مؤسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

²استادیار پژوهش مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان

³محقق مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خوزستان (صفی آباد دزفول)

چکیده

به منظور تعیین بهترین زمان کاربرد علف­کش کلریدزون (پیرامین WP 65%) جهت کنترل علف­های­هرز پهن­برگ چغندرقند، آزمایشی یک­ساله در سال زراعی 1398-1397 در استان­های خوزستان (صفی­آباد) و گلستان (گنبد) اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کاربرد علف­کش­های کلریدازون در سه دوز (3، 4 و 5 کیلوگرم در هکتار از ماده تجارتی) با دو مرحله کاربرد (قبل از جوانه­زنی (پیش­رویشی) و در مرحله 4 برگی چغندرقند (پس­رویشی)) و کاربرد پس­رویشی علف­کش فن­مدیفام+ دس­مدیفام+ اتوفومزیت (بتانال­پراگرس­اُاف به مقدار 3 لیتر در هکتار از ماده تجاری) و شاهد وجین بودند که در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی، در چهار تکرار به اجرا درآمد. کرت­های آزمایشی به دو قسمت تقسیم و بخش پایینی آن تیمار شد و بخش بالایی به عنوان شاهد عدم کنترل در نظر گرفته شد.  زمان ارزیابی تیمارهای آزمایشی 30 روز پس از سمپاشی و ارزیابی­ها شامل ارزیابی چشمی، تعیین تراکم و وزن خشک علف­های­هرز پهن­برگ و عملکرد چغندرقند در پایان دوره رشد بود. آنالیز آماری داده­های آزمایش در هر دو منطقه تاثیر معنی­دار تیمارهای علف­کش بر علف­های هرز را تایید کرد. نتایج آزمایش در منطقه دزفول نشان داد که کاربرد 3 کیلوگرم در هکتار از علف­کش کلریدازون توانست به میزان 95 تا 100 درصد علف­هرز خردل وحشی و در منطقه گنبد علف­های­هرز هفت­بند و گاوچاق­کن را به میزان 86 و 93 درصد کنترل کند. تفاوت این تیمار در هر دو منطقه با تیمار کاربرد فن­مدیفام+دس­مدیفام+اتوفومزیت معنی­دار نشد. علاوه بر این، در منطقه دزفول، کاربرد پس­رویشی و پیش­رویشی کلریدازون تفاوت معنی­داری با یکدیگر نداشتند اما در منطقه گنبد، کاربرد پیش­رویشی کلریدازون از کارآیی بالاتری نسبت به کاربرد پس­رویشی آن برخوردار بود. در مجموع، نتایج آزمایش در دو منطقه دزفول و گنبد نشان داد که کاربرد پیش­رویشی 3 کیلوگرم در هکتار از علف‌کش‌‌ کلریدازون از کارآیی بالایی برخوردار بوده و مشابه با کاربرد فن­مدیفام+دس­مدیفام+اتوفومزیت، بیش از 85 درصد علف­های­هرز را کنترل کردند. این تیمار در کنترل علف­هرز پنیرک ضعیف (با کنترل 57 درصد) بود و در صورت وجود آن در مزرعه، باید مقدار مصرف کلریدازون تا 4 کیلوگرم در هکتار افزایش یابد. کاربرد کلریدازون در مقدار 5 کیلوگرم در هکتار به دلیل تاثیر منفی بر جوانه­زنی چغندرقند توصیه نمی­گردد. 

کلیدواژه‌ها

پنیرک؛ خردل وحشی؛ علف‌های‌هرز پهن برگ؛ کنترل شیمیایی؛ هفت بند

مراجع

 

1. Anonymus. 2018. Industry analytical report: Sugar. Accessed online:  http://tamadonib.com/analytical-report-january-12. (In Persian)
2. Chitband A.A., Ghorbani R., Nabizade M., and Zaidali A. 2017. Efficacy of mixing common herbicides in control of broadleaf weeds in Sugar beet (Beta vulgaris). Sugar Beet Journal 33(1): 91-102. (In Persian with English abstract)
3. Chitband A.A., Ghorbani R., Rashed Mohasel M.H., Abbaspoor M., and Abbasi R. 2014. Evaluation of Broadleaf Weeds Control with Selectivity of Post emergente Herbicides in Sugar Beet (Beta vulgaris L.). Notulae Scientia Biologicae 6(4): 491-497.
4. Cioni F., and Maines G. 2010. Weed control in Sugar beet. Sugar Technology. 12(3-4): 243-255. 
5. Cook D.A., and Scott B.K. 1993. The sugar beet crop. First edition. Chapman & Hall p. 675.
6. Deveikyte I., Sarunaite L., and Seibutis V. 2015. Evaluation of Pre- and Postemergence Herbicide Combinations for Broadleaved Weeds in Sugar Beet. Open Access books. Available on: http:// 10.5772/61437.
7. Deveikyte I., and Seibutis V. 2006. Broadleaf weeds and sugar beet response to phenmedipham, desmedipham, ethofumesate and triflusulfuron methyl. Agronomy Research 4: 159-162.
8. Draycott A.P., ed. 2008. Introduction. Pages 1–8 in World Agriculture Series: Sugar Beet. Oxford, UK: Blackwell.
9. Eshel Y., and Sompolinsky D. 1970. Selectivity of Pyrazon and Benzthiazuron in Sugar beet. Weed Research 10: 196-203.
10. Ghanbari-Birgani D., Hosseinpour M., Shimi P., and Abdollahian M. 2006. Evaluation of Chloridazon and Desmedipham Mixture with and without Surfactant for Weed Control in Sugar Beet. Iranian Journal of Weed Science 2(2): 45-58. (In Persian with English abstract)
11. Ghanbari-Birgani D., Hosseinpour M., Shimi P., and Abdollahian M. 2007. Integrated weed control in Brojerd and Dezful. Agrobreed journal of Iran 8(4): 283-299. (In Persian with English abstract)
12. Gupta O.P. 2001. Modern Weed Management. Agrobios Publication. India.
13. Korres N.E., Burgos N., and Duke S.O. 2019. Weed control, sustainability, hazards and risk in cropping systems worldwide. CRC Press. Pp. 675.
14. Morishita D.W., and Downard R.W. 1995. Weed Control in Sugar Beets with Triflusulfuron as Influenced by Herbicide Combination, Timing and Rate. Journal of Sugar Beet Research 32(1): 23-35.
15. Najafi H., Bazoobandi M., and Jafarzadeh N. 2010. Study of effectiveness of different combinations of selective herbicides for control of broadleaf weeds in Sugar beet (Beta vulgaris L.) fields. Weed Research Journal 2(1): 43-53. (In Persian with English abstract)
16. Nowbakht Alizadeh Sabzevari N.M., and Armin Jami Moeini M. 2017. The Effect of Hand Weeding Times on the Reduce of Herbicide Application in Sugar beet. Journal of Crop Ecophysiology 11, 43(3): 667-684. (In Persian with English abstract)
17. Panjehkeh N., and Alamshahi L. 2011. Influence of Separate and Tank-mixed Application of Some Broadleaf Herbicides on Sugarbeet Weeds and Their Effects on Crop Productivity. Australian Journal of Basic and Applied Sciences 5(7): 332-335.
18. Partoee M., Zand E., Alizadeh H.M., and Atri A. 2007. Investigation of herbicide resistance in pigweed (Amaranthus sp.) to chloridazon, desmedipham and mixture of these herbicides in some sugar beet fields of Iran. Applied entomology and phytopatology 75(2): 73-88. (In Persian with English abstract)
19. Pourmorad Kaliebar B., Alizadeh H., and Oveisi M. 2019. Effect of herbicide application time on dose efficacy for weed control in maize (Zea mays). Iranian Journal of Weed Science 15(2): 29-41.
20. Pourrahim R., Najafi H., Farzadfar S., Ardeh M.J., Sheikholeslami M., Fatemy S., Gasemi A., and Arbabi M. 2016. Sugarbeet handbook plant protection. Iranian research institute of plant protection. Pp: 196. (In Persian)
21. Sánchez-Martín M.J.N., and Sáanchez-Camazano M. 1991. Adsorption of Chloridazon by soil and their components. Weed Science 39(3): 417-422.
22. Sandral G.A., Dear B.S., Pratley J.E., and Cullis B.R. 1997. Herbicide dose rate response curve in subterranean clover determined by a bioassay. Australian Journal of Experimental Agriculture 37: 67-74.
23. Schweizer E.E, and Bridge L.D. 1982. Sunflower (Helianthus annuus) and velvetleaf (Abutilon theophrasti) interference in sugarbeets (Beta vulgaris). Weed Science 30: 514–19
24. Schweizer E.E., and Lauridson T.C.1985. Powell Amaranth (Amaranthus powellii) interference in sugarbeet (Beta vulgaris). Weed Science 33: 518–520.
25. Sheikhi A., Najafi H., Abbasi S., Saber F., Farshid M., and Moradi M. 2017. Chemical and organic pesticide of Iran. Paytakht. Pp: 695.
26. Shimi P., Ghanbari-Birgani D., Faravani M., and Abdollahian Noqabi M. 2006. Evaluation of Post-emergence Herbicides in Sugar Beet 2(1): 97-105. (In Persian with English abstract)
27. Soltani, N., Anita Dille J., Robinson D.E., Sprague C.L., Morishita D.W., Lawrence N.C., Kniss A.R., Jha P., Felix J., Nurse R.E., and Sikkema P.H. 2018. Potential yield loss in sugar beet due to weed interference in the United States and Canada. Weed Technology 32: 749-753.
28. Wicks G.A., and Wilson R.G. 1983. Control of weeds in sugar beets (Beta vulgaris) with hand hoeing and herbicides. Weed Science 31: 493–499.
29. Zhang J., Zheng L., Jäck O., Yan D., Zhang Z., and Gerhards R. 2013. Efficacy of four post-emergence herbicides applied at reduced doses on weeds in summer corn (Zea mays L.) fields in North China Plain. Crop Protection 52: 26-32.