تأثیر گیاه وتیور در کاهش شوری و املاح خاک

آب و خاک

مقاله 2، دوره 30، شماره 3 - شماره پیاپی 47، شهریور 1395، صفحه 796-804   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jsw.v30i3.40322

نویسندگان

مسعود نوشادی^* ؛ حسین ولی زاده

دانشگاه شیراز

چکیده

شوری و سدیم خاک یکی از محدودیت های اصلی کشاورزی در مناطق گرم و خشک بوده و کنترل آن‌ها اهمیت زیادی دارد. گیاه وتیور دارای صفات منحصر به فردی است که می‌تواند در گیاه پالایی مفید واقع گردد. در تحقیق حاضر تاثیرات گیاه وتیور در کنترل شوری خاک و بهسازی اراضی شور بررسی گردید. شوری ها 68/0 (تیمار شاهد)، 2، 4، 6، 8 و10 دسی زیمنس بر متر بودند که به طور مصنوعی از ترکیب کلرید سدیم و کلرید کلسیم ساخته شدند. در این تیمارها مقدار میانگین ECe در عمق 90-0 سانتی‌متر بترتیب 0/25، 4/60، 2/79، 5/87 و 5/212 درصد نسبت به تیمارشاهد افزایش یافت که بسیار کمتر از افزایش شوری آب آبیاری در سطوح مختلف بود. این تفاوت‌ها در سطح 5 درصد معنی‌دار بودند. در سطوح مختلف شوری بجز بیشترین سطح کاربرد ( dS/m10) گیاه وتیور توانست شوری خاک را به خوبی کاهش دهد و مانع تجمع شوری در خاک گردد ولی در شوری dS/m 10 شوری خاک به خوبی کنترل نشد، هر چند که شوری خاک بمراتب از شوری آب آبیاری کمتر بود. مقدار سدیم در برگ گیاه وتیور در شوری 2 تا 10 دسی زیمنس بر متر به‌ترتیب 3/14، 6/28، 3/64، 0/100، 3/114 درصد و در ریشه وتیور بترتیب 6/28، 3/64، 0/125، 3/214، 0/275 درصد بیشتر از تیمار شاهد بود. مقدار کلر برگ در تیمار های 2 تا 10 دسی زیمنس بر متر بترتیب 9/22، 6/35، 5/74، 2/107، 9/121 درصد و در ریشه به‌ترتیب 02/27، 7/59، 9/118، 06/195، 7/255 درصد بیشتر از تیمار شاهد بود.

کلیدواژه‌ها

بهسازی خاک؛ سدیم؛ شوری خاک؛ کلر

مراجع

1- Adams R.P., and Dafforn M.R. 1997. DNA fingerprints (RAPDs) of the pantropical grass, Vetiveriazizanioides L, reveal a single clone, Sunshine,” is widely utilised for erosion control. Special Paper, The Vetiver Network, Leesburg Va, USA.

2- Adams R.P., Zhong M., Turuspekov Y., Dafforn M.R., andVeldkamp J.F. 1998. DNA fingerprinting reveals clonal nature of Vetiveriazizanioides (L.) Nash, Gramineae and sources of potential new germplasm. Molecular Ecology, 7:813-818.

3- Akhzari D., and Dehghani Bidgoli R. 2013. Effect of drought and salinity stresses on growth of vetiver grass (VetiveriazizanioidesStapf). World Applied Sciences Journal, 24 (3): 390-394. (in Persian with English abstract)

4- Greenfield J.C. 1989. Vetiver grass: The ideal plant for vegetative soil and moisture conservation. ASTAG - The World Bank, Washington DC, USA.

5- Islam M.P., Khairul Hassan Bhuiyan M.D., and Hossain M.Z. 2008. Vetiver grass as a potential resource for rural development in Bangladesh.

6- Jalalipour H., and Ghaemi A.A. 2010. Study the performance of vetiver grass in the remediation of contaminated soil to municipal solid waste leachate in Shiraz plain. Fourth Environmental Conference. (in Persian with English abstract)

7- Jayashree S., Rathinamala J., and Lakeshm P. 2011 Determination of heavy metal removal efficiency of chrysopogonzizanioides (vetiver) using textile wastewater contaminated soil. Department of Bioseiences, Nehra Arts and Science College, India

8- National Research Council. 1993. Vetiver grass: A thin green line against erosion. Washington, D.C.: National Academy Press,.171 pp.

9- Panchaban S., Phuaphan W., and Ta-oun M. 1992. The use of vetiver to reduce soil erosion and improve water quality of farm pound in salt – affected sandy area of the northland, Thailand, Department of land Resources and Environment faculty of Agriculture, Khonkaen university.

10- Pongvichian P., Uaemkhli P., Phruekapong A. and Phothipan P. 2005. The role of salt on the growth and development ofVetiver. Bhumivarin, 19: 22-26 (in Thai).

11- Purseglove J. W. 1972. Tropical crops: Monocotyledons 1. , New York: John Wiley and Sons.

12- Roongtanakiat N. (2009). Vetiver phytoremediation for heavy metal decontamination. Pacific Rim Vetiver Network (PRVN) Technical Bulletin, 2009/1.

13- Sianjeaw P., Vanlada S., and pitayakonL. 2002. Study on soil microbiyal biodiversity in rhizosphere of vetiver grass in degradating soil. Soil and Water conservation Division, Land Development Department,Chatuchak Bangkok,Thailand.

14- Stegmann R., Brunner G., Calmano W., and Matz G. 2013. Treatment of contaminated soil: fundamentals, analysis, applications. Springer Science and Business Media.

15- Tomar O. S. and Minhas P. S. 2002. Relative performance of aromatic grasses under saline irrigation Centeral Soil Salinity Research Institute Karnal, Haryana.

16- Truong P., and Gordon L. 1992.Vetiver grass for saline land rehabilitation under tropical and Mediterranean climate.NRM,Queensland.

17- Truong P. N. and Baker D. 1996. Vetiver grass for the stabilisation and rehabilitation of acid sulphate soils. Proc. Second National Conf. Acid Sulphate Soils, Coffs Harbour, Australia.

18- Truong P.N. 1997. Vetiver grass technology for land stabilisation, erosion and sediment control in the Asia Pacific region. Proc. First Asia Pacific Conference on Ground and Water Bioengineering for Erosion Control and Slope Stabilisation. Manila, Philippines.

19- Troung P., and Hart B. 2001. Vetiver system for wastewater treatment. Pacific Rim Vetiver Network Technical Bulletin No. 2001/2. www.vetiver.org/ PRVN wastewater_bul.pdf‏.

20- Truong P., Gordon I., Armstrong F., and Shepherdson J. 2002. Vetiver grass for saline land rehabilitation under tropical and mediterrranean climate. Productive Use and Rehabilitation of Saline Lands National Conference, Fremantle, Australia, October 2002.

21- Truong P.N., Mason F., Waters D. and Moody P. 2000. Application of vetiver grass technology in off-site pollution control. I Trapping agrochemicals and nutrients in agricultural lands. In Proc. second international. vetiver confonference. Thailand.

22- Veldkamp J.F. 1999. A revision of Chrysopogon Trin. Including Vetiveria Bory (Poaceae) in Thailand and Melanesia with notes on some other species from Africa and Australia. Austrobaileya, 5: 503-533.

23- Vimala V., and Kataria Sanjay K. 2004. Physico-chemical study of vetiver in wetland soil reclamation. Dept of Botany, CCS University, Meerut, UP, India. www.vetiver.org/ICV3-Proceedings/IND_wetland_saline.pdf‏