بررسی جامعه‌شناختی عناصر ساختاری سیستم هنر

علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد

مقاله 7، دوره 1، سال دوم،شماره 3،2 و4، زمستان 1384  

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jss.v0i0.5261

نویسندگان

محمدرضا مریدی ¹؛ معصومه تقی زادگان²

¹، عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد بندرعباس و دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی

²دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی و رسانه دانشگاه تهران

چکیده

رویکردی که تاکنون جامعه‌شناسی برای شناخت هنر در پیش گرفته، ارجاع هنر به زیربنای اقتصادی و تولیدی اثر هنری، یا ارجاع آن به جهان‌بینی و ایدئولوژی هنرمند، و یا ارجاع هنر به ساخت طبقاتی مخاطبان و مصرف‌کنندگان آن بوده است؛ اهمیت هیچ یک از این عناصر (اثر هنری، هنرمند، مخاطب) را نمی‌توان انکار کرد، اما باید گفت،آن‌چه بیش از هر چیز اهمیت دارد، «ارتباط» بین این عناصر است؛ شبکه پیچیده روابط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی میان آن‌ها که «دنیای هنر» را می‌سازند. موجودیت هنر در گرو مبادلات میان این چهار عنصر(دنیای هنر، اثر هنری، هنرمند، مخاطب) است. در واقع، هنر سیستمی خود تنظیم کننده از روابط کارکردی میان این چهار عنصر ساختاری است. در این تحقیق سیستم هنر را بر مبنای مدل سیستمی پارسونز(AGIL) مورد بررسی قرار می‌دهیم و روابط کارکردی میان عناصر ساختاری آن را مطالعه می‌کنیم.

کلیدواژه‌ها

سیستم هنر؛ دنیای هنر؛ هنرمند؛ مخاطب؛ اثر هنری

مراجع