ساماندهی فضایی سکونتگاه‌های روستایی الحاقی در پیرامون کلان شهر مشهد با بهره گیری از رویکرد پویش ساختاری-کارکردی

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

مقاله 6، دوره 18، شماره 1 - شماره پیاپی 34، بهار و تابستان 1399، صفحه 170-145  

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/geography.v18i1.83959

نویسندگان

مهدی اخگری ¹؛ مصطفی طالشی²

¹استادیار، گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه پیام نور، ایران

²دانشیار، گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه پیام نور، ایران

چکیده

اهداف: روند افزایش جمعیت­پذیری و گسترش بی­رویة کالبدی_فضایی کلان­شهر مشهد، شکل­گیری پدیده­هایی همچون الحاق، ادغام و خزش شهری و بروز مسائل و معضلات پیچیدة اجتماعی و اقتصادی را باعث شده است. پاسخ­گویی مناسب به این مسائل، مستلزم تحول در درک عملکردی به نظام استقرار و پایداری نظام سکونتگاهی و برنامه­ریزی فضایی است. پویش ساختاری–کارکردی به‌عنوان رویکردی راهبردی به ساماندهی فضا در سطوح و مقیاس‌های مختلف، می‌کوشد ضمن تبین جنبه‌های پیچیدة ساماندهی فضایی با تعمیق رویکرد نظام­وار و بهره­گیری از الگوی اندیشة شبکه­ای برای تعمیق پیوند فعالیت­ها و عملکردهای متوازن به منظور پاسخ به مسائل ریشه‌دار در روابط ساختاری – کارکردی چاره‌جویی نماید.
روش: این پژوهش بنا دارد با بهره­گیری از روش­شناسی توصیفی ـ تحلیلی با رویکرد کاربردی، ساماندهی سکونتگاه­های روستایی پیرامون شهر مشهد را مورد شناخت و تحلیل قراردهد.
 یافته ­ها/ نتایج: یافته­های پژوهشی نشان می­دهد که بیشترین آثار ادغام سکونتگاه‌های روستایی پیرامون شهری، بروز برخی ناهنجاری­های اجتماعی _اقتصادی که از مهم­ترین عوارض کالبدی_فضایی آن بروز ناکارآمدی عملکردی و ازهم گسیختگی ساختار کالبدی سکونتگاه­های روستایی الحاقی در پیرامون شهری است.
نتیجه­ گیری: نتایج پژوهش حاکی از آن است که ­سکونتگاه‌های‌ روستایی پیرامون درمجموع از شرایط مطلوبی برخوردار نبوده و با رشد ناموزون کلان­شهر مشهد گسترش ادغام تدریجی سایر سکونتگاه‌های روستایی پیرامون را فراهم می­آورد. بنابراین، با برقراری پیوند نظام سکونتگاهی از طریق یکپارچگی فضایی- عملکردی و تعمیق عملکردهای روستایی- شهری امکان دستیابی به مدیریت متوازن فضایی در مجموعة کلان­شهری فراهم می­شود.

کلیدواژه‌ها

ساماندهی فضایی؛ پویش ساختاری- کارکردی؛ سکونتگاه های روستایی؛ عملکرد اجتماعی- اقتصادی؛ کلان شهر مشهد

سایر فایل های مرتبط با مقاله

6.Extended Abstract.Akhgari.pdf

مراجع

 

1. آمارنامة شهرداری مشهد. (۱۳۹2). بازبینی‌شده در ۵ خرداد ۱۳۹۴.
2. رضوانی، م. (1384). گردشگری خانه‌های دوم و اثرات آن بر نواحی روستایی. مورد: نواحی روستایی شمال تهران.پژوهش‌های جغرافیا 54، 122-109.
3. رهنما، م؛ عباس زاده، غ. (1386). اصول، مبانی و مدل‌های سنجش فرم کالبدی شهر. مشهد: انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد.
4. سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور. (1387). دانش­نامة مدیریت شهری و روستایی. تهران: انتشارات سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور.
5. سعیدی، ع. (1377). مبانی جغرافیای روستایی. تهران: انتشارات سمت.
6. سعیدی، ع. (1390). پویش ساختاری–کارکردی رویکردی نظام­ وار در مطالعات مکانی– فضایی. فصل­نامة جغرافیا، 29، 18-1.
7. سعیدی، ع. (1390). روابط و پیوندهای روستایی _ شهری در ایران. تهران: نشر مهر مینو.
8. سعیدی، ع. (1391). پویش ساختاری – کارکردی، رویکردی بی‌بدیل در برنامه‌ریزی فضایی. فصل­نامة اقتصاد فضا و برنامه‌ریزی روستایی، 1 (1) ، 15-1.
9. سعیدی، ع؛ محبی، ع؛ جندقیان بیگدلی، س. (1394). وارﺳﻲ ﭘﻮﻳﺶ ﺳﺎﺧﺘﺎری- ﻛﺎرﻛﺮدی در مطالعات منطقه‌ای. ﻓﺼل­­نامةاﻧﺠﻤﻦﺟﻐﺮاﻓﻴﺎیاﻳﺮان، 13(44)، 11.

10. شایان، ح؛ هادیزاده بزاز، م. (1389). تحلیلی بر ضرورت ساماندهی روستاهای حریم کلان‌شهرها با تأکید بر کلان- شهر مشهد، مجموعه مقالات اولین همایش ملی جغرافیا و برنامه‌ریزی توسعة روستایی. تهران، مرداد ماه 1398، صص 13-12.

11. طالشی، م؛ امیرفخریان، م. (1390). ناپایداری سکونتگاه‌های روستایی و آیندةحاشیه نشینی در خراسان رضوی. جغرافیا،9(29)، 107-83.

12. عارف زاده، م. (1379)، روند توسعة شهر مشهد و اثرات آن بر اکولوژی شهر، (رسالة منتشرنشدة دکتری جغرافیا و برنامه­ریزی شهری)، دانشگاه تهران، ایران.

13. غمامی، م. (1377). طرح جامع مشهد. نشریة آبادی، (جلد 3).

14. مرکزآمارایران. (1390). نتایج عمومی سرشماری 1390 استان خراسان. تهران: سازمان برنامه و بودجه، مرکز آمار ایران.

15. مرکزآمارایران. (1395). نتایج عمومی سرشماری 1395 استان خراسان. تهران: سازمان برنامه و بودجه، مرکز آمار ایران.

16. نگهبان مروی، م. (1381). شهرهای جدید و نقش آن­ها در تمرکززدایی از مادرشهرها (نمونة موردی: شهر جدید گلبهار). (پایان­نامة منتشرنشدة کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه­ریزی شهری)، دانشگاه سیستان و بلوچستان، ایران.

17. یاری حصار، ا. (1390). هویت روستایی کلان شهر تهران. تهران: به نشر.

 

1. Abramson, M., &Kamensky, J. (2002).Manging for Results 2002. New York, NY: Rowman and Littlefield.
2. Anas, A., & Xu, R. (1999). Congestion, land use, and job dispersion: A general equilibrium model. Journal of Urban Economics, 45(3), 451-473.
3. Bulanda-Jansen, A. (2019, February). Evolution of the metropolitan area of Shenzhen; analysis: From theory to selected examples. In IOP Conference Series: Materials Science and Engineering (Vol. 471, p. 112058). Bristol, England: IOP.
4. Deng, X., Huang, J., Rozelle, S., & Uchida, E. (2008). Growth, population and industrialization, and urban land expansion of China. Journal of Urban Economics, 63(1), 96-115.
5. Doygun, H. (2005). Urban development in Adana, Turkey, and its environmental consequences. International Journal of Environmental
6. Garcia-López, M. À. (2010). Population suburbanization in Barcelona, 1991–2005: Is its spatial structure changing?. Journal of Housing Economics, 19(2), 119-132.
7. Gwiazdzinska-Goraj, M., &Ezierska-Thole, A. (2013). Functional Changes of the Rural Areas in Poland. Case Study: Warmińs-ko-MazurskieVoivodeship. Journal of settlements and Spatial Planning, 4(1), 53-58.
8. Hao, P., Sliuzas, R., &Geertman, S. (2011). The development and redevelopment of urban villages in Shenzhen. Habitat International, 35(2), 214-224.
9. Tian, G., Qiao, Z., & Gao, X. (2014). Rural settlement land dynamic modes and policy implications in Beijing metropolitan region, China. Habitat International, 44, 237-246.