ظرفیت‌سازی توسعه اجتماع محلی در راستای توسعه پایدار: همبودگی متغیرهای زمینه‌ای فقر و فضای جغرافیایی

جغرافیا و توسعه فضای شهری

مقاله 1، دوره 7، شماره 1 - شماره پیاپی 12، شهریور 1399، صفحه 16-1   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gusd.v7i1.61625

نویسندگان

عیسی پیری^{* 1}؛ مینا شیرمحمدی²

¹استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه زنجان، زنجان، ایران

²دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران

چکیده

هدف کلان و مهم تحقیق عبارت از مفهومینه کردن اولویت امر اجتماعی و ظرفیت سازی رشد اجتماعی در فرایند توسعه پایدار شهری است.  تحقیق حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی و روش اجرای آن پیمایش میدانی است. متغیرهای وابسته تحقیق از طریق یک پرسشنامه بسته و در طیف لیکرت مورد سنجش آماری قرار گرفته است. جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه سرپرستان خانوار در دو محله ی شهر، کارمندان و اسلام آباد بوده است که  جمعیت شهرک کارمندان 13368 نفر و جمعیت اسلام آباد 35820 نفر بوده است. این دو محله دارای زمینه های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و کالبدی و محیطی متفاوتی هستند. آزمون T تک نمونه ای بر رابطه معنی داری بین توسعه پایدار و ظرفیت سازی توسعه اجتماع محلی تأکید می کند و همچنین در تحلیل عاملی برای فرضیه دوم محققان متوجه شدند که عامل اقتصادی با میانگین700/0 و عامل نهادی با 736/0 بیشترین تأثیر را در بستر فضایی و مکانی ظرفیت سازی اجتماع محلی در دو محله گذاشته است. همچنین آزمون T این فرضیه نیز بر رابطه معنی داری بین متغیر های عوامل هشتگانه موثر در زمینه ظرفیت سازی تأکید می کند. برنامه ریزی فضایی – مکانی خرد محلات شهری با توجه به زمینه های متنوع فرهنگی و اجتماعی – اقتصادی و بهبود مکانی محلات فقیر و تجمیع قطعات خرد برای بازآفرینی محلات به عنوان پیشنهادات مقاله مطرح هستند. 

کلیدواژه‌ها

اجتماع محلی؛ توسعه پایدار؛ زنجان؛ ظرفیت سازی؛ همبودی

مراجع

1. پیری، ع. (1390). تبیین علمی حکمروایی مطلوب و کارایی ارتباطی شهر؛ مطالعه موردی:‌ نظام شهری استان آذربایجان شرقی. پایان نامه دکتری رشته جغرافیا و برنامه­ریزی شهری،‌ تبریز: دانشگاه تبریز
2. جواهری­پور، م.، و داورپناه، ب. (1381). سکونتگاه­های ناپایدار اقشار کم­درآمد شهری هفت شهر، فصلنامه عمران و بهسازی شهری، 3(8)، 95-82.
3. رفیعیان، م.، خدائی، ز.، و داداش پور، ه. (1393). ظرفیت­سازی اجتماعات محلی به مثابه­ی رویکردی در توانمندسازی نهادهای اجتماعی. فصلنامه جامعه­شناسی نهادهای اجتماعی،1(2)، 133-160.
4. فوکو، م. (1390). نظم اشیاء؛ دیرینه شناسی علوم انسانی، ترجمه یحیی امامی، چاپ اول، تهران: نشر پژوهشکده مطالعات فرهنگی واجتماعی

 

5. Andrews, R. (2008). Civic Engagement, Ethnic Heterogeneity and social capital in urban areas: evidence from England, urban affairs review, 44(3), 428- 440.
6. Ayers, A.J. (2008). we all know a democracy when we see one (neo)liberal orthodoxy in the democratization and good governance project. Policy and society, 27(27), 1-13.
7. Batterbury, S.P.j., & Fernando j.L. (2006). Rescaling governance and the impacts of political and environmental decentralization: an introduction. World   development, 34(11), 1851-1863
8. Button, K. (2002). City management and urban environmental indicators. Ecological economics, 4(4), 217-233.
9. Habermas,J., (1984). On Reconstruction of Historical Materialism. London: Shapiro, Heinemann.
10. Harding, R. (2006). Ecologically sustainable development: origins, implementation and challenges. Desalination, 4(187), 229- 239.
11. Harvey, D. (1973). Social Justice and City. Oxford: Oxford.
12. Jacobs, J. (1961). the death and life of great American cities, New York: Random House.
13. Land, B. (1976), Our common future. UN: Report to UN
14. Megyesi, B., Kelemen, E. & Schermer, M. (2010), Social capital as a success Factor for Collective Farmers Marketing Initiatives. Jrnl of society. Of Agriculture & food, 180(1), 89-103.
15. Mercer, C. (2003). Performing partnership: civil society and the illusions of good governance in Tanzania. Political geography, 10(22), 741- 763.
16. Musters, C.G.M., De Graaf H.J., & Ter Keurs W.J. (1998). Defining socio- environmental systems for sustainable development. Ecological economic, 9(26), 44-59
17. Perkins, H.A. (2009). Out from the (green) shadow? Neoliberal hegemony through the market logic of shared urban environmental governance. Political geography,14(28), 395- 405
18. Seabrooke, W.,Yeung S. C. W., & Mayong Li F. M. (2004). Implementing sustainable urban development at the operational level (with special reference to Hong Kong and Guangzhou). Habitat International, 12(28), 443- 46
19. Sen, A. (1999). Development as freedom. Oxford: Oxford University.
20. Sen, A. (2009). The Idea of Justice. London: Penguin Books.
21. Späth, L., & Scolobig., A. (2017). Stakeholder empowerment through participatory planning practices: The case of electricity transmission lines in France and Norway. Energy Research and Science, 23, 189-198
22. Strzelecka, M., Boley, B. B., & Woosnam, M, K. (2017). Place attachment and empowerment: Do residents need to be attached to be empowered? Annals of Tourism Research, 66, 61-73