- اردشیری، م. (1383). بررسی بازتابهای اقتصادی مداخله دربافت کالبدی شهرها. فصلنامه هفت شهر، 1(15)، 75-65.
- ایزدی، آ. ناسخیان، ش. ومحمدی، م. (1397). تبیین چارچوب مفهومی بازآفرینی پایدار بافتهای تاریخی (بررسی اسناد، بیانیهها و منشورهای بازآفرینی). مطالعات باستان شناسی پارسه. ۲ (۶)، ۱۶۱-۱۷۷.
- بیکر، ب. (2008). برندسازی مقصد گردشگری ضروریاتی برای موفقیت در برندسازی مکان. ترجمه: علی صمیمی و سامان قاسمی، تهران: انتشارات دنیای اقتصاد.
- پاپلی یزدی، م. (1385). گردشگری (ماهیت و مفاهیم). تهران: انتشارات سمت، چاپ اول.
- پرچکانی، پ. (1395). تأثیر مؤلفههای فرهنگی در معماری برند شهرها با رویکرد گردشگری مطالعه موردی: لیون فرانسه. هنر و تمدن شرق، 4 (12)، 41-50.
- پور احمد، ا .، حسینی سیاه گلی، .م، صفدری مولان، ا. (1395). ارزیابی شاخصهای توسعه پایداری گردشگری در جوامع میزبان مطالعه موردی: شهرسازی. مجله آمایش جغرافیایی فضا،6 (21)، 160-172.
- پیران، پ. (1384). هویت شهرها، خرد کردن یک مفهوم پیچیده، مجله آبادی، 15 (13)، 48-1.
- حمیدی فرد، م.، و شیعه، ا. (1392). بررسی عوامل موثر بر یادسازی شهری- نمونه مطالعه بافت مرکزی شهر قزوین. قزوین: همایش ملی نظریههای نوین در معماری و شهرساز.
- رهنمایی، م. (1390). گردشگری شهری. چاپ اول، تهران: نشر سازمان شهردایهای و دهیاریهای کشور.
- شیرمحمدی، ش.، مطلبی، ق.، و حیدری، ش. (1394). خوانشی از جایگاه و نقش برندسازی معماری بر رقابت پذیری شهری در شهرهای جهانی،. فصلنامه مدیریت شهری، 4 (40)، 206-177.
- صحراییان، ز.، و موحد، ع. (1396). تحلیل و شناسایی پهنههای زمینهساز توسعه خلاق بافتهای فرسوده با تاکید بر گردشگری (مطالعه موردی: محله فهادان شهر یزد). مجله آمایش جغرافیایی فضا، 7 (26)، 31-48.
- صحی زاده، م.، و ایزدی، م. (1393). حفاظت و توسعه شهری: دو رویکرد مکمل یا مغایر. مجله آبادی، 14(45)،21-12.
- طاهرخانی، ح.، و متوسلی، م. (1385). مدیریت بافت تاریخی شهرهای ایران (چالشها و دستورالعملها). مجله مدیریت شهری، 18، 107 - 96.
- فرجی ملائی، ا. (1389). انواع روشهای مداخله در بهسازی و نوسازی شهری. ماهنامه اطلاع رسانی، آموزشی، پژوهشی شوراها، 3(54). 134-117.
- فلامکی، م. (1384). باززنده سازی بناها و شهرهای تاریخی. چاپ اول، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
- کلانتری، ب.، یاریقلی، و.، و رحمتی، ع. (1391). فضای عمومی وشهر خلاق، مجله چشم انداز، (19)، 74-78.
- مهندسین مشاور فجر توسعه (1388). طرح نوسازی و بهسازی بافت فرسوده شهر سنندج. تهران: شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران.
- Avraham, E. (2004). Media strategies for improving an unfavorable city Cities, 21 (6). 471–479.
- Baker, D., A. (1991). Managing brand equity: Capitalizing on the value of a brand name. New York: The Free Press.p24.
- Bianchini, F., & Ghilardi, L. (2007). and Branding Place in place about culturally Palgrave. journals Diplomacy Public, 30 (3), 29-17.
- Cotter, L. (2008). Urban community development inspired by culture: The potential of creative cities. Conference of Urban Community Development Inspired by Culture: The Potential of Creative Cities. Published by The Japan Foundation.
- Couch, C. (2004). City of change and challenge: Urban planning and regeneration in Liverpool. Aldershot: Ashgate Publishing.
- Doratli, N., Hoskara, S.O., & Fasli, M. (2004). An analytical methodology for revitalization strategies in historic urban quarter:A case study of the walled city of Nicosia. North, Cyprus,21(4), 329-348
- English Heritage. (2008). Conservation principles:Policies and guidance for the sustainable mananagemen of the historic environment. London: English Heritage.
- Evans, G. (2005). Measure for Measure: Evaluating the Evidence of Culture’s Contribution to Regeneration. Urban Studies, 42 ,(5/6), 1–25.
- Florida, R. (2005). Cities and creative class. New York-London: Routledge.
- Healey, , & Davoudi S. (1992) . Rebuilding the City: property- led urban regeneration. Solmaz Tavsanoglu (Editor), London: Chapman & Hall
- Kavaratzis, M. (2004). From city marketing to city branding: Towards a theoretical framework for developing city brands. Place Branding and Public Diplomacy, 58–73.
- Krätke, S. (2010). Creative cities' and the rise of the dealer class: A critique of richard Florida's approach to urban theory. International Journal of Urban and Regional Research, 34 (4), 278.
- Montgomery, J. (2003). Cultural Quarters as Mechanisms for Urban Regeneration. Part 1: Conceptualising Cultural Quarters. Planning, Practice & Research, 18(4), 293–306.
- Munda, G. (2009). A conflict analysis approach for illuminating distributional issues in sustainability policy. European Journal of Operational Research, 19(1), 312-344.
- Parkerson, B., & Saunders, J. (2005). Citr barnding: can goods and services branding models be used to brand cities? place branding and public diplomacy, 12(5), 242-264.
- Rehan, M. R. (2013). Urbam branding as an effective sustainability tool in urban development. HBRC Journal, 10, 222–230.
- Roberts, Marion. (1998). urban design and tionregenera, introducing urban design, Longman.
- Sai, R. (2008). Creative city planning: A supporting document to the agenda for prosperity: Prospectus for a great city. Prepared for the City of Toronto. Toronto: AuthentiCity
- Sameer Hosany, Yuksel Ekinci, Muzaffer Uysal. (2006). Destination image and destination personality: An application of branding theories to tourism places, Journal of Business Research, 59(5), 638-642.
- Scott, A., J. (2010). Cultural economy and the creative field of the city. Geografiska Annaler: Series B. Human Geography, 92 (2), 115–130.
- Simmie, J. (2006). Do clusters or innovation systems drive competitiveness? In: B. Asheim, P., Cooke, R., Martin. (Eds) Clusters and Regional Development. London: Routledge.
- Tajudeen, I. (2008). JENESYS Program Report, Conference of Urban Community Development Inspired by Culture: The Potential of Creative Cities. Published by The Japan Foundation
- Van Heur, B. (2009). The Clustering of Creative Networks: Between Myth and Reality. Urban Studies, 46(8), 1531–1552.
|