Explicating and Evaluating the Economy-Orented Recreation of the Creative Urban Spaces Prone to Development with a Branding Approach (Case Study: Sanandaj)

جغرافیا و توسعه فضای شهری

Volume 9, Issue 1 - Serial Number 16, May 2022, Pages 33-52   

Document Type: علمی - پژوهشی

DOI: 10.22067/jgusd.2021.47427.0

Authors

Parviz Akbari; * *^* ; * *

*

Abstract

Socio-cultural spaces in line with historical spaces of cities have great impact on creating an urban brand with the aim of achieving the development of creative social spaces having various functions. The aim would be recreating the economy based on the historical texture of cities as a spiritual and urban heritage. The historical part of Sanandaj with its abundant historical and cultural elements and having social activities, markets, identity spaces, and valuable monuments, acts as the heart of this city. The study aimed to analysis branding spaces prone to urban creative development with the aim of economic regeneration of the city. The applied research used a descriptive-analytical method. The sample consisted of 225 people, selected randomly using Cochran's formula. The study is based on a combination of AHP and multivariable regression analysis using SPSS. Two concepts of "urban creativity and urban branding", which have been studied as hypothetical concepts in two alternative situations and 27 indicators based on the score and relative importance. According to the results, it was determined that the indicators of historical places, cultural heritage, customs and traditions, and art-friendliness have the highest importance and impact on the branding and development of creative social spaces for recreating economy based on the historical texture of Sanandaj.

Keywords

Creative City Development; Urban Recreation; Historical Texture; Economy Oreinted; Urban Branding; Sanandaj

References

1. اردشیری، م. (1383). بررسی بازتاب­های اقتصادی مداخله دربافت کالبدی شهرها. فصلنامه هفت شهر، 1(15)، 75-65.
2. ایزدی، آ. ناسخیان، ش. ومحمدی، م. (1397). تبیین چارچوب مفهومی بازآفرینی پایدار بافت‌های تاریخی (بررسی اسناد، بیانیه‌ها و منشورهای بازآفرینی). مطالعات باستان شناسی پارسه. ۲ (۶)، ۱۶۱-۱۷۷.
3. بیکر، ب. (2008). برندسازی مقصد گردشگری ضروریاتی برای موفقیت در برندسازی مکان. ترجمه: علی صمیمی و سامان قاسمی، تهران: انتشارات دنیای اقتصاد.
4. پاپلی یزدی، م. (1385). گردشگری (ماهیت و مفاهیم). تهران: انتشارات سمت، چاپ اول.
5. پرچکانی، پ. (1395). تأثیر مؤلفه‌های فرهنگی در معماری برند شهرها با رویکرد گردشگری مطالعه موردی: لیون فرانسه. هنر و تمدن شرق، 4 (12)، 41-50.
6. پور احمد، ا .، حسینی سیاه گلی، .م، صفدری مولان، ا. (1395). ارزیابی شاخص‌های توسعه پایداری گردشگری در جوامع میزبان مطالعه موردی: شهرسازی. مجله آمایش جغرافیایی فضا،6 (21)، 160-172.
7. پیران، پ. (1384). هویت شهرها، خرد کردن یک مفهوم پیچیده، مجله آبادی، 15 (13)، 48-1.
8. حمیدی فرد، م.، و شیعه، ا. (1392). بررسی عوامل موثر بر یادسازی شهری- نمونه مطالعه بافت مرکزی شهر قزوین. قزوین: همایش ملی نظریه­های نوین در معماری و شهرساز.
9. رهنمایی، م. (1390). گردشگری شهری. چاپ اول، تهران: نشر سازمان شهردای­های و دهیاری­های کشور.
10. شیرمحمدی، ش.، مطلبی، ق.، و حیدری، ش. (1394). خوانشی از جایگاه و نقش برندسازی معماری بر رقابت پذیری شهری در شهرهای جهانی،. فصلنامه مدیریت شهری، 4 (40)، 206-177.
11. صحراییان، ز.، و موحد، ع. (1396). تحلیل و شناسایی پهنه‌های زمینه‌ساز توسعه خلاق بافت‌های فرسوده با تاکید بر گردشگری (مطالعه موردی: محله فهادان شهر یزد). مجله آمایش جغرافیایی فضا، 7 (26)، 31-48.
12. صحی زاده، م.، و ایزدی، م. (1393). حفاظت و توسعه شهری: دو رویکرد مکمل یا مغایر. مجله آبادی، 14(45)،21-12.
13. طاهرخانی، ح.، و متوسلی، م. (1385). مدیریت بافت تاریخی شهرهای ایران (چالش­ها و دستورالعمل­ها). مجله مدیریت شهری، 18، 107 - 96.
14. فرجی ملائی، ا. (1389). انواع روش­های مداخله در بهسازی و نوسازی شهری. ماهنامه اطلاع رسانی، آموزشی، پژوهشی شوراها، 3(54). 134-117.
15. فلامکی، م. (1384). باز­زنده سازی بناها و شهرهای تاریخی. چاپ اول، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
16. کلانتری، ب.، یاریقلی، و.، و رحمتی، ع. (1391). فضای عمومی وشهر خلاق، مجله چشم انداز، (19)، 74-78.
17. مهندسین مشاور فجر توسعه (1388). طرح نوسازی و بهسازی بافت فرسوده شهر سنندج. تهران: شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران.

 

18. Avraham, E. (2004). Media strategies for improving an unfavorable city Cities, 21 (6). 471–479.
19. Baker, D., A. (1991). Managing brand equity: Capitalizing on the value of a brand name. New York: The Free Press.p24.
20. Bianchini, F., & Ghilardi, L. (2007). and Branding Place in place about culturally Palgrave. journals Diplomacy Public, 30 (3), 29-17.
21. Cotter, L. (2008). Urban community development inspired by culture: The potential of creative cities. Conference of Urban Community Development Inspired by Culture: The Potential of Creative Cities. Published by The Japan Foundation.
22. Couch, C. (2004). City of change and challenge: Urban planning and regeneration in Liverpool. Aldershot: Ashgate Publishing.
23. Doratli, N., Hoskara, S.O., & Fasli, M. (2004). An analytical methodology for revitalization strategies in historic urban quarter:A case study of the walled city of Nicosia. North, Cyprus,21(4), 329-348
24. English Heritage. (2008). Conservation principles:Policies and guidance for the sustainable mananagemen of the historic environment. London: English Heritage.
25. Evans, G. (2005). Measure for Measure: Evaluating the Evidence of Culture’s Contribution to Regeneration. Urban Studies, 42 ,(5/6), 1–25.
26. Florida, R. (2005). Cities and creative class. New York-London: Routledge.
27. Healey, , & Davoudi S. (1992) . Rebuilding the City: property- led urban regeneration. Solmaz Tavsanoglu (Editor), London: Chapman & Hall
28. Kavaratzis, M. (2004). From city marketing to city branding: Towards a theoretical framework for developing city brands. Place Branding and Public Diplomacy, 58–73.
29. Krätke, S. (2010). Creative cities' and the rise of the dealer class: A critique of richard Florida's approach to urban theory. International Journal of Urban and Regional Research, 34 (4), 278.
30. Montgomery, J. (2003). Cultural Quarters as Mechanisms for Urban Regeneration. Part 1: Conceptualising Cultural Quarters. Planning, Practice & Research, 18(4), 293–306.
31. Munda, G. (2009). A conflict analysis approach for illuminating distributional issues in sustainability policy. European Journal of Operational Research, 19(1), 312-344.
32. Parkerson, B., & Saunders, J. (2005). Citr barnding: can goods and services branding models be used to brand cities? place branding and public diplomacy, 12(5), 242-264.
33. Rehan, M. R. (2013). Urbam branding as an effective sustainability tool in urban development. HBRC Journal, 10, 222–230.
34. Roberts, Marion. (1998). urban design and tionregenera, introducing urban design, Longman.
35. Sai, R. (2008). Creative city planning: A supporting document to the agenda for prosperity: Prospectus for a great city. Prepared for the City of Toronto. Toronto: AuthentiCity
36. Sameer Hosany, Yuksel Ekinci, Muzaffer Uysal. (2006). Destination image and destination personality: An application of branding theories to tourism places, Journal of Business Research, 59(5), 638-642.
37. Scott, A., J. (2010). Cultural economy and the creative field of the city. Geografiska Annaler: Series B. Human Geography, 92 (2), 115–130.
38. Simmie, J. (2006). Do clusters or innovation systems drive competitiveness? In: B. Asheim, P., Cooke, R., Martin. (Eds) Clusters and Regional Development. London: Routledge.
39. Tajudeen, I. (2008). JENESYS Program Report, Conference of Urban Community Development Inspired by Culture: The Potential of Creative Cities. Published by The Japan Foundation
40. Van Heur, B. (2009). The Clustering of Creative Networks: Between Myth and Reality. Urban Studies, 46(8), 1531–1552.