Analysis of "Tay al-ardh" Expression in Islamic Narrations

علوم قرآن و حدیث

Article 5, Volume 53, Issue 1 - Serial Number 106, June 2021, Pages 97-116   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/jquran.2021.61911.0

Authors

Hossein Barati^{* 1}; Soheila Pirouzfar²

¹Ph.D. Student, Ferdowsi University of Mashhad

²Associate Professor, Ferdowsi University of Mashhad

Abstract

Today, supernaturally traversing from one place to another is called "Tay al-ardh". In the Holy Quran and Imams' narrations, it has been proposed as a charismatic act and a kind of dominion in the world for special persons.  By using a historical method, this article examines the evolution of attitudes towards this expression and its composition. The findings suggest that until the time of Imam Baghir(a) and Imam Sadiq (a), this expression was mostly referred to as a material traveling across the earth and then, in that time, it was formed as a supernatural phenomenon and finally has been established in the later times; however, it was sometimes used for the same material meaning at this time too. This term composes of two nouns that are " Tay"(traverse) and " al-ardh"(the earth). Still, this composition wasn't found in narrations of Imams and, instead, the verbs " totva" and "toviyat"(in Arabic: تطوی-طویت) have been used mostly with the noun "al-ardh". Moreover, the use of this term -in both its nominal and verbal forms- isn't common in the sayings and analyses of the earlier traditionists. Still, in the times of later scholars of Hadith and then, in the Akhbariyyah school and their analyses, "Tay al-ardh"- in both its verbal and nominal forms and in the meaning of supernaturally traveling- is abundantly visible.

Keywords

: "Tay al-ardh; History of ideas; Narrations; Earlier traditionists; Later traditionists

References

ابن أبی شیبة، مصنف، تحقیق کمال یوسف الحوت، ریاض، مکتبة الرشد، 1409ق.

ابن اثیر، مبارک بن محمد، النهایه فی غریب الحدیث والأثر، قم، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، 1367ش.

ابن حنبل، احمد، المسند، به کوشش شعیب الارنؤوط و عادل مرشد، مؤسسة الرسالة، 1421ق.

ابن غضایری، احمد بن حسین، رجال ابن الغضائری‏، قم، مؤسسه اسماعیلیان، 1364ق.

ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، تفسیر ابن کثیر، تحقیق محمود حسن، دارالفکر، 1414ق.

ابن منظور، محمد بن مکرم‏، لسان العرب، بیروت، دار صدر، 1414ق.

ابو داود سجستانی، سنن ابی داود، تحقیق شعیب الارنؤوط، دار الرسالة العالمیة، 1430ق.

بحرانی، سید هاشم، تفسیر البرهان، تهران، بنیاد بعثت، 1416ق.

برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، 1371ق.

بستی، محمد بن حبان، صحیح ابن حبان، به کوشش شعیب الارنؤوط، بیروت، مؤسسة­الرسالة، 1414ق.

ترمذی، محمد بن عیسی، الشمائل المحمدیة، مصدر: موقع جامع الحدیث، بی­تا.

ثعلبی، ابواسحاق، الکشف و البیان عن تفسیر القرآن، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، 1422ق.

جزایری، سید نعمت الله، ریاض الأبرار فی مناقب الأئمة الأطهار، بیروت، مؤسسة التاریخ العربی‏، 1427ق.

حسن بن علی، امام عسکری(ع)، تفسیر منسوب به امام عسکری(ع)، قم، مدرسة الإمام المهدی‏(ع)، 1409ق.

حسینى شاه عبدالعظیمى، حسین بن احمد، تفسیر اثنی عشری، تهران، چاپ میقات، 1363ش.

خرمشاهی، بهاء­الدین، دانشنامة قرآن و قرآن پژوهی، انتشارات گلشن، 1393ش.

راغب اصفهانى، حسین بن محمد، مفردات ألفاظ ­القرآن‏، بیروت‏، دار القلم‏، 1412ق.

سمرقندى، نصربن محمد بن احمد، تفسیر بحرالعلوم، بی­جا، بی­تا.

شریف رضی، محمد بن حسین، نهج­البلاغه، تصحیح صبحی صالح، قم، هجرت، 1414ق.

شریف مرتضی، على بن حسین موسوى‌، رسائل الشریف المرتضى‌، تصحیح مهدی رجایی، قم، دار القرآن الکریم‌، 1405ق.

شعیری، محمد بن محمد، جامع الاخبار، نجف، مطبعة حیدریة، بی­تا.

شوشتری، محمدتقی، قاموس الرجال، مؤسسة النشر الإسلامی‏، ایران، قم، 1410ق.

صدوق، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال‏، قم، دار الشریف الرضی، 1406ق.

صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا، تهران، نشر جهان‏، 1378ق.

صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، تحقیق علی­اکبر غفاری، تهران، اسلامیه، 1395ق.

صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی‏، 1404ق.

صهیب عبدالجبار، المسند الموضوعی الجامع الکتب العشرة، بی­جا، 2013م.

طباطبایى، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن الکریم، قم، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1417ق.

طبرسى، فضل بن حسن، مجمع­البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات ناصرخسرو، 1372ش.

طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی‏، نجف، انتشارات حیدریه، 1381ق.

عاملی نباطی، علی بن محمد، الصراط المستقیم إلى مستحقی التقدیم‏، نجف، المکتبة الحیدریة، 1384ق.

عینی، بدرالدین، عمدة القاری شرح صحیح البخاری، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، بی­تا.

فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظین، قم، انتشارات رضى‏، 1375ش.

فیض کاشانى، ملامحسن، تفسیر الصافی، تهران، انتشارات­الصدر، 1415ق.

قطب­ الدین راوندى، سعید بن هبة الله‏، الخرائج و الجرائح، قم، مؤسسه امام مهدی(عج)، 1409ق.

قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، تحقیق سید طیب موسوى جزایرى، چ چهارم، قم، دارالکتب، 1367.

کاشانی، ملا فتح الله، تفسیر منهج الصادقین فى الزام المخالفین، تهران، کتابفروشى محمد حسن علمى، 1336.

کتاب مقدس، کتاب هایی از عهد عتیق، ترجمه پیروز سیار، تهران، نشر نی، 1383.

کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال‏، تحقیق مهدی رجالی، قم، مؤسسة آل البیت(ع)، 1363.

کلینى، محمد بن یعقوب‏، الکافی، به کوشش علی­اکبر غفاری، تهران، دار­الکتب الاسلامیة، 1407ق.

مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال‏، بی­نا، بی­جا.

مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، بیروت‏، دار إحیاء التراث العربی‏، 1403ق.

مجلسی، محمدباقر، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول‏، تصحیح سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، دارالکتب الإسلامیة، 1404ق.

مجلسی، محمدباقر، ملاذ الاخیار فی فهم تهذیب الأخبار، تحقیق مهدی رجائی، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، 1406ق.

مجلسی، محمدتقی، روضة المتقین، قم، مؤسسه فرهنگى اسلامى کوشانبور، 1406ق.

­مجلسی، محمدتقی، لوامع صاحبقرانی، قم، مؤسسه اسماعیلیان‏، 1414ق.

مسلم بن حجاج نیشابوری، صحیح مسلم، تحقیق محمد فؤاد عبدالباقی، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، بی­تا.

مصطفوی، حسن، التحقیق فى کلمات القرآن الکریم‏، بیروت‏، دار الکتب العلمیة، 1430ق.

مفید، محمدبن محمد، الاختصاص، قم، الموتمر العالمى لالفیة الشیخ المفید، 1413ق.

مفید، محمدبن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد‏، قم، کنگره شیخ مفید، 1413ق.

مفید، محمدبن محمد، الفصول المختارة، قم، کنگره شیخ مفید، 1413ق.

مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار­الکتب الإسلامیة، 1374ش.

ملاصالح مازندرانی، محمد صالح بن احمد، شرح الکافی- الأصول و الروضة، تحقیق ابوالحسن شعرانی، تهران، المکتبة الإسلامیة، 1382ق.

نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، قم، انتشارات جامعه مدرسین، 1407ق.

نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث‏، ایران، تهران، 1414ق.

نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل‏، قم، مؤسسة آل البیت‏(ع)، 1408ق.

نیشابورى، نظام الدین حسن بن محمد، تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1416ق.