بهبود مناسبات تهران-ریاض و پویش صلح هرمز

پژوهش نامه ایرانی سیاست بین الملل

مقاله 12، دوره 10، شماره 1 - شماره پیاپی 19، دی 1400   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/irlip.2021.67380.1002

نویسندگان

سیدمحمد موسوی¹؛ غفار زارعی^{* 2}؛ امین روان بد³

¹دانشجوی دکتری علوم سیاسی، واحد لامرد، دانشگاه آزاد اسلامی، لامرد، ایران.

²استادیار گروه علوم سیاسی، واحد لامرد، دانشگاه آزاد اسلامی، لامرد، ایران.(نویسنده مسئول)

³- استادیار گروه علوم سیاسی، واحد لامرد،دانشگاه آزاد اسلامی،لامرد

چکیده

هدف پژوهش حاضر کشف بنیادی‏ ترین گام برای پیاده‏ سازی ابتکارهای مبتنی بر انگاره امنیت درون‏زا در خلیج فارس ازجمله «پویش صلح هرمز» است. از این رو پرسش اصلی مقاله این است که «زیربنایی ‏ترین گام برای پیاده ‏سازی پویش صلح هرمز کدام است؟» از آنجاکه لازمه پیاده‏ سازی پویش صلح هرمز، تضعیف الگوی بی‏ اعتمادی دیرینه درهم ‏تنیده ‏شده با عداوت معاصر میان ایران و شورای همکاری خلیج فارس به ‏شمار می ‏آید، فرضیه مقاله این بوده است که «بهبود مناسبات دوجانبه تهران-ریاض، زیربنایی‏ترین گام برای پیاده‏ سازی پویش صلح هرمز به ‏شمار می‏ آید.» این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی (کیفی) بوده و در فرایند تحلیل یافته‏ ها از روش ‏شناسی استنتاجی استفاده شده است. چارچوب مفهومی حاکم بر مقاله نیز با اعمال نظریه موازنه تهدید بر نظریه مجموعه امنیتی منطقه ‏ای شکل گرفته است. یافته ‏های مقاله در تکمیل فرضیه مقاله به این واقعیت اشاره دارند که اولا وجود حداقل درجاتی از همگرایی امنیتی میان تهران و ریاض برای پیاده‏ سازی هرگونه الگوی امنیتی مبتنی بر انگاره امنیت درون‏زا در خلیج فارس ضروری است و ثانیا چون عربستان انگیزه‏ای برای پیاده ‏سازی ابتکارهای مبتنی بر امنیت‏ درون‏زا در منطقه ندارد، تهران می‏ تواند با ایجاد تفاهم با ریاض بر سر برخی مناطق نفوذ در خاورمیانه به کمینه شرایط لازم برای همگرایی امنیتی با عربستان سعودی دست یابد.

کلیدواژه‌ها

پویش صلح هرمز؛ امنیت درون‏زا؛ مجموعه امنیتی منطقه‏ای؛ ایران؛ شورای همکاری خلیج فارس

مراجع