عدم شکل‌گیری همگرایی منطقه‌ای در جنوب‌شرق، جنوب و جنوب‌غرب آسیا

پژوهش نامه ایرانی سیاست بین الملل

مقاله 11، دوره 10، شماره 2 - شماره پیاپی 20، فروردین 1401   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/irlip.2021.69016.1034

نویسندگان

مهدی کریمی^{* 1}؛ قاسم اصولی اودلو²؛ هادی سیفی فرزاد³؛ حسن جعفرزاده³

¹استادیار، مرکز اسناد فرهنگی آسیا، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران(نویسنده مسئول)

²استادیار مدعو، روابط بین الملل، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

³دانش‌آموختۀ دکترای جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

چکیده

امروزه منطقه‌گرایی و همکاری‌های منطقه‌ای بستر مناسبی برای تحکیم قدرت حکومت‌های ملی فراهم آورده است و کشورهای مختلف، توسعه همه جانبه خود را در سایه همکاری‌های منطقه‌ای جستجو می‌کنند. بر همین اساس، سازمان‌های مختلفی در قاره آسیا شکل گرفتند، ولی اغلب نتوانسته‌اند اتحادیه‌ای پایدار و موثر در فرایند تصمیم‌سازی جهانی شکل دهند. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی به بررسی دلایل عدم شکل‌گیری همگرایی موثر و کارآمد در مناطق جنوب شرق، جنوب و جنوب غرب آسیا می‌پردازد. سوال اصلی این پژوهش عبارت است از "اینکه چرا در مناطق جنوب شرق، جنوب و جنوب غرب آسیا اتحادیه‌ای پایدار و موثر در فرایند تصمیم‌سازی جهانی شکل نگرفته است؟". این مقاله بحث می‌کند که یکسری عوامل ژئوپلیتیکی- جغرافیایی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ادراکی، مانع انسجام سازه‌های منطقه‌ای در جنوب شرق، جنوب و جنوب غرب آسیا می‌شوند. همچنین منطقه‌گرایی در این مناطق از نوع سنتی است و شکل دولت به عنوان یکی از مهمترین عوامل در سنتی بودن منطقه‌گرایی عمل کرده است.

کلیدواژه‌ها

همگرایی؛ منطقه گرایی؛ تصمیم سازی جهانی؛ آسیا

مراجع