نقد دیدگاه غبریال صوما درباره آرامی بودن واژه های «فلن أکلّم» و «فریّا

علوم قرآن و حدیث

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 27 آذر 1400  

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jquran.2021.68389.1041

نویسندگان

محمد علی همتی ¹؛ فاطمه سادات انجوی نژاد²

¹استادیار دانشگاه علوم و معارف قرآن شیراز

²دانش آموخته سطح سه جامعةالزهرا

چکیده

غبریال صوما از خاورشناسانی است که در زمینه آرامی بودن زبان قرآن، کتابی را با عنوان «قرآن، تفسیر اشتباه، ترجمه اشتباه و خوانش اشتباه، زبان آرامی قرآن» منتشر کرده است. وی در کتاب خود مدعی است که زبان قرآن زبان آرامی است و برداشت مسلمانان از قرآن به زبان عربی اشتباه است. وی با مشاهده شباهت های برخی واژگان قرآن با دیگر زبانهای سامی مخصوصاً عبری و سریانی گمان کرده که این واژگان را باید بر اساس آن زبان ها قرائت کرد. او 52 سوره قرآن را بررسی کرده و برخی واژگان را به زبان آرامی ترجمه می‌کند و معانی بعضی آیات را در زبان آرامی عنوان می‌نماید. از جمله واژگانی که وی بررسی کرده است واژه «فلن أکلم» در آیه 26 سوره مریم و واژه «فریّا» در آیه 27 سوره مریم است. پژوهش حاضر به بررسی دیدگاه صوما درباره‌ی این دو واژه با روش زبان‌شناسی تاریخی تطبیقی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای پرداخته‌است. یافته‌های زبان‌شناسی، متن عهدین و سیاق آیات قرآن ادعای نویسنده را تأیید نمی‌‌کند

کلیدواژه‌ها

غبریال صوما؛ زبان قرآن؛ آرامی‌&ndash؛ ‌‌ سریانی؛ کلم؛ فری

مراجع