تحلیل ثانویۀ رابطۀ شاخص‌های اقتصادی با نشاط اجتماعی در ایران

علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد

مقاله 1، دوره 18، شماره 1 - شماره پیاپی 37، شهریور 1400، صفحه 27-1  

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/social.2022.58681.0

نویسندگان

سید علیرضا افشانی ¹؛ حمیده شیری محمدآباد²

¹استاد جامعه‌شناسی، دانشگاه یزد، یزد، ایران

²دکتری جامعه‌شناسی مسائل اجتماعی ایران، دانشگاه یزد، یزد، ایران

چکیده

هدف از انجام‌دادن پژوهش حاضر، بررسی رابطه شاخص‌های اقتصادی با نشاط اجتماعی در مقیاس کشوری به تفکیک استانی (30 استان) بود که به روش تحلیل ثانویه انجام شد. داده‌های مربوط به نشاط اجتماعی از مطالعه منتظری و همکاران (1391) و داده‌های مربوط به شاخص‌های اقتصادی از نتایج آمارگیری کارگاه‌های صنعتی ١۰ نفر کارکن و بیشتر مرکز آمار ایران (1391) اخذ شده بود. به‌منظور تحلیل داده‌ها از تحلیل توصیفی (میانگین، انحراف معیار، حداقل نمره، حداکثر نمره) و تحلیل استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که میانگین شاخص کلی شادکامی 43/3 است و در سطح متوسطی قرار دارد. بیشترین میانگین نشاط اجتماعی با 69/3 به استان زنجان متعلق است و کمترین مقدار این متغیر 12/3 است که به استان یزد تعلق دارد؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ استان زنجان، شادترین استان کشور محسوب می‌شود. علاوه‌ بر این، بر طبق نتایج مشخص شد که بین شاخص‌های اقتصادی مختلف نظیر ضریب جینی، نرخ مشارکت، ارزش افزوده، نرخ اشتغال ناقص، نرخ بیکاری، سرانه تولید، سرانه ارزش افزوده و سهم اشتغال صنعت از کل اشتغال با نشاط اجتماعی رابطه معنا‌دار وجود نداشت؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ به‌رغم تصور عمومی، میزان اثرگذاری شاخص‌های اقتصادی بر نشاط اجتماعی شهروندان ضعیف است و سهم ضعیف آن را در تبیین نشاط اجتماعی می‌توان چنین تشریح کرد که شاخص‌هایی چون اشتغال کامل، نرخ بیکاری پایین، ضریب جینی بالا و مواردی از این دست به تنهایی نمی‌توانند در شادکامی افراد اثر داشته باشند.

کلیدواژه‌ها

شاخص‌های اقتصادی؛ نشاط اجتماعی؛ اشتغال؛ بیکاری؛ استان‌های ایران

مراجع