وضعیت سین‌کیانگ و روابط چین و ترکیه

پژوهش نامه ایرانی سیاست بین الملل

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 04 فروردین 1401  

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/irlip.2022.70347.1070

نویسندگان

حسین اصغری ثانی ¹؛ مسعود موسوی شفائی²؛ مریم برازجانی³

¹دکتری روابط بین‌الملل

²دانشیار روابط بین‌الملل دانشگاه تربیت مدرس

³دانش آموخته دکتری روابط بین الملل

چکیده

منطقه خودمختار سین‌کیانگ در سرتاسر تاریخ، برای حاکمان چینی درحکم یک معمای پیچیده عمل کرده و مردم آن در حوزه‌های فرهنگی، مذهبی و قومی متفاوت بوده‌اند. علاوه‌براین، ویژگی‌های جغرافیایی و وجود یک منطقه مرزی از دیگر عواملی است که کنترل چین بر این منطقه را به چالش کشیده است. با شروع سال 1949، چین با جدایی‌طلبی اویغورها و استقلال ترکستان شرقی به‌عنوان یک معضل داخلی مواجه شد. از اوایل 1990، چین جنبه‌های بین‌المللی این معضل را به رسمیت شناخت و مجبور به مقابله با تجلیات خارجی آن شد. این سیاست جدید، روابط چین با ترکیه که علاوه بر پیوندهای تاریخی، زبانی، مذهبی و فرهنگی با اویغورهای مسلمان، به لحاظ ایدئولوژیکی هم از ملی‌گرایی اویغور الهام گرفته و جایگاهی مناسب برای پناهندگان اویغور استراتحت تاثیر قرارداد. لذا نگارندگان قصد دارند به این سوال پاسخ دهند که وضعیت سین‌کیانگ چه تاثیری در روابط چین و ترکیه داشته است؟ به نظر می‌رسد کیفیت و کمیت روابط چین و ترکیه قبل ازدهه 1990 تحت تاثیر تحولات سین‌کیانگ، کاهش و در وضعیت نامطلوبی قرار گرفته بوده و تحولات سین‌کیانگ بعد از دهه 1990 تحت تاثیر روابط اقتصادی، نظامی و سیاسی بین دو کشور، به ضرر ایغورها مدیریت شده است.

کلیدواژه‌ها

سین‌کیانگ؛ ایغورها؛ ترکیه؛ چین؛ دیاسپورای اویغور

مراجع