اندیشه‌های ابوزید و برداشت او از قرآن

فقه و اصول

دوره 37، شماره 2 - شماره پیاپی 68، مرداد 1384، صفحه 135-161   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jfiqh.2020.61017.0

نویسنده

حسن نقی زاده^*

فردوسی مشهد

چکیده

اعتبار برداشت از قرآن متکی بر مبانی و پیش‌فرض‌هایی چون، باورداشت انتساب معانی و الفاظ آن به خداوند و امکان رهیافت مفسر به محتوا و مراد آیاتی است که ناظر به فرهنگ عصر نزول و نه متأثر از فرهنگ جاهلی می‌باشد. این در حالی است که مبانی فوق در آثار قرآن پژوهانی چون ابوزید که از هرمنوتیک، زبان‌شناسی و معناشناسی جدید، تأثیر پذیرفته‌اند به چالش کشیده می‌شود. برآیند مدعیات آنان، دست کشیدن از کارآمدی و اعتبار آیات قرآنی در مقام عرضه و اثبات بسیاری از معانی و مقاصدی است که در تفسیر سنتی معتبر شناخته می‌شوند.
مقالة حاضر کوشیده است برخی از این مدعیات را به اشاره بازگو و نقد کند.

کلیدواژه‌ها

نصر حامد ابوزید؛ فهم متن؛ متن و فرهنگ؛ فهم در افق تاریخی؛ قرآن و فرهنگ زمانه؛ فهم‎پذیری قرآن

مراجع