معنی‌شناسی و کاربردشناسی حنیف در قرآن

فقه و اصول

دوره 36، شماره 3، بهمن 1383، صفحه 211-222   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jfiqh.2020.60831.0

نویسنده

محمد محمودپور^*

فردوسی

چکیده

واژة حنیف و جمع آن حنفاء دوازده بار در قرآن به کار رفته و در متون روایی و تاریخی معانی متعددی از آن استفاده شده است. نگارنده در این نوشتار قبل از هر چیز به ریشه‌شناسی آن پرداخته و پس از استخراج معانی لغوی و سیر تحول آن در زبان عربی بیان می‌کند که با توجه به قرآن و سنت نبوی و اسناد و مدارک موجود، واژة حنیف در صدر اسلام در آ‎غاز کاربرد مجازی داشته و به مرور، به صورت اصطلاحی و در معنای «مسلمان» به کار رفته است.واژة حنیف و جمع آن حنفاء دوازده بار در قرآن به کار رفته و در متون روایی و تاریخی معانی متعددی از آن استفاده شده است. نگارنده در این نوشتار قبل از هر چیز به ریشه‌شناسی آن پرداخته و پس از استخراج معانی لغوی و سیر تحول آن در زبان عربی بیان می‌کند که با توجه به قرآن و سنت نبوی و اسناد و مدارک موجود، واژة حنیف در صدر اسلام در آ‎غاز کاربرد مجازی داشته و به مرور، به صورت اصطلاحی و در معنای «مسلمان» به کار رفته است.

کلیدواژه‌ها

حیف و حنفاء؛ دین؛ فرهنگ؛ عرب جاهلی

مراجع