جغرافیای سیاسی شاهنشاهی هخامنشی و ساتراپی مصر در زمان داریوش اول

پژوهش ‎های جغرافیای سیاسی

دوره 7، شماره 1 - شماره پیاپی 25، اردیبهشت 1401، صفحه 160-179  

نوع مقاله: مقالات علمی -پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/pg.2022.70760.1053

نویسندگان

محمد قاسمی¹؛ فیض اله بوشاسب گوشه ²؛ بهزاد معینی سام³؛ شکوه السادات اعرابی هاشمی³

¹دانشجوی گروه تاریخ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

²دانشیار گروه تاریخ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

³استادیار گروه تاریخ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

چکیده

شاهنشاهی هخامنشی پس از شکل­گیری در جنوب غربی ایران امروزی به­وسیله کوروش ، نیرومندترین دولت آریا­یی بود که تا این زمان شکل‌گرفته بود و بر بیشتر قدرت­های بزرگ آسیای غربی غلبه نمود. یکی از اهداف کوروش تسخیر مصر بود، و پسرش کمبوجیه در سال 525پ.م، توانست مصر را فتح کند. جانشین او، داریوش اول دست به اقدامات سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و مذهبی گسترده­ای برای اداره ساتراپی­های سراسر شاهنشاهی، به­ویژه در مصر زد و همین عوامل سبب شد تا منابع مصری از او به‌عنوان فرعون بزرگ و قانونی یاد کنند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اقدامات سیاسی داریوش اول در جغرافیای مصر است تا سیاست­های داریوش را در اداره این ساتراپ کهن بررسی و نقش او را در اداره ساتراپی مصر ارزیابی کند. روش تحقیق هم بر پایه تطبیق منابع موجود کهن و نو درباره سیاست داریوش و اصلاحات سیاسی و مدنی ایشان برای اداره مصر  است  که به‌صورت توصیفی-تحلیلی به آن پرداخته‌شده است، نتیجه آن‌که بر پایه این اسناد، یکی از عوامل ثبات جغرافیای سیاسی مصر در زمان وی، سیاست­های اجراشده  و نبوغ سیاسی او بوده که دوره پارسیان را به‌عنوان یکی از دوره­های تاریخی مصر مطرح کرده است.

کلیدواژه‌ها

مصر؛ داریوش اول؛ شاهنشاهی هخامنشی؛ ساتراپ؛ پارس

مراجع

1. Aeschylus (2007). Persians and Other Plays. (Christopher Collard, Trans.). England, New York: Oxford University Press.
2. S.E., & D’Altroy, Terence, N. (2001). Empires: Perspectives from Archaeology and History. Cambridge: Cambridge University Press.
3. Assmann, J. (2002). The mind of Egypt: History and meaning in the time of the
   pharaohs. New York: Henry Holt and Company.
4. H. (1964). Greichen und Perser: die Mittelmeerwelt im Altertum I. Berlin. Tübingen Verlag.
5. Boardman, J., & Hammond. N.G.L. (2008). The Cambridge Ancient History: Persian, Greece and the Western Mediterranean c. 525 to 479 B.C. USA. Cambridge: Cambridge University Press.
6. P. (1992). Darius, les Perse, et l’empire. Paris: Decouvertes Gallimard.
7. Briant, P. (1996). Histoire de l’empire Perse de Cyrus à Alexander. Vol I. Paris: Librarire Arheme Fayard.
8. Briant, P. (2002). From Cyrus to Alexander: A History of the Persian Empire. (Perter T. Daniels, Trans.). Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns.
9. Brosius, M. (2001). People of the Ancient Worlds: The Persians. Lnodon and New York: Routledge Taylor and Francis Group.
10. Budge, E.A. Wallis. (1902). Egypt under the Saites, Persians, and Ptolemies. Kegan Paul: Trench, Trubner & Co. Ltd.
11. Budge, E.A. Wallis. (1914). A People with Chapters on their Religion, Daily Life, Et London: Dalton Hause Publishing.
12. Bury, J.B., & Cook. S.A. (1964). The Cambridge Ancient History, the Persian Empire and the West. Vol IV. Cambridge: Cambridge University Press.
13. Cameron, G. (1945). Darius the Great and his Scythian Campaign. Bisutun and Herodotus: Acta Iranica. Vol 1. Deuxieme Serie.
14. Davies, W. (2008). The Cambridge History of Judaism: Persian Period. Cambridge: The Cambridge University press.
15. Davies, R.Philip. (1991). Second Temple Studiea: Persian Period. Sheffield Academic Press.
16. Diodorus (1933). Diodorus of Sicily. Vol 1. London: Massachusetts. Translated by C.H Oldfather. William Heinemann LTD. Harvard University Press.
17. Diodorus (1946. Diodorus of Sicily. Vol V. London. Massachusetts. Translated by C.H Oldfather. William Heinemann LTD. Harvard University Press.
18. Dusinberre, Elspeth R.M. (2013). Empire, Authority, and autonomy in Achaemenid Anatolia. New York. Cambridge: Cambridge University Press.
19. Gershevitch, I. (2007). The Cambridge Hidtory of Iran, the Median and Achaemenid Periods. Vol 2. Cambridge: Cambridge University Press.
20. Groneberg, B., & Spieckermann. H. (2008). Die Welt der Gö Berlin. New York: Walter de Gruyter.
21. Henkelman, Wouter.F.M. (2007). Der Grabhügel. Published in: J. Wiesehöfer, G. Lanfranchi and R. Rollinger (eds.), Ktesias und der Orient, Stuttgart
22. Holm-Rasmussen, T. 1988). Collaboration in Early Achaemenid Egypt: A New Approach. In Studies in Ancient History and Numismatics Presented to Rudi Tomsen, Aarhus,
23. Kent, R. (1950). Old Persian Grammar, Texts, Lexicon. New Haven. Conncticut: American Oriental Society.
24. Kupier, K. (2011). Ancient Egypt: form Prehistory to the Islamic Conquest. New York: Britannica Educational Publishing.
25. Lloyd, A.B. (1983). The Late Period, 664–323 BC. In Ancient Egypt: A social history.
    B. G. Trigger, B. J. Kemp, D. O’Connor, and A. B. Lloyd, 279–348. Cambridge: Cambridge University Press
26. Lepsius, C.R. (2010). The XXII Egyptian Royal Dynasty, with some Remarks on XXVI, and Other Dynasties of the New Kingdom. Cambridge. New York. Cambridge University Press.
27. Llewellyn-jones & Robson. (2010). Ctesias’ History of Persian, Tales of the Orient. London and New York: Routledge Taylor & Francis Group.
28. Manning, J.G. (2010). The Last Pharaohs: Egypt under the Ptolemies, 305- 30 BC. Princeton and Oxford: Princeton University Press.
29. Mikalson, J.D. (2005). Herodotus and Religion in the Persian wars. London: Brill Publishing.
30. Morkot, R.G. (2003). Historical Dictionary of Ancient Egyptian Warfare. Maryland & Oxford: The Scarecrow Press.
31. Myśliwiec, K. (2000). The Twilight of Ancient Egypt: First Millennium B.C.E. (David Lorton. Trans.). Ithaca and London.
32. Olmstead, A.T. (1948). History of the Persian Empire. Chicago and London: The University of Chicago Press.
33. Polyaenus (1974). Stratagems of War, R. Shepherd. Chicago: Ares.
34. Posener, G. (1933). La Premiere Domination Perse en Egypte: Recuil D”inscriptions Hieroglyphiques. Cairo: Imprimerie de L”institute Francais.
35. Ray, J. (2002). Reflections of Osiris: Lives from Ancient Egypt. Oxford and New York: Oxford University Press.
36. Ray, J. (1987). Egypt: Dependence and independence (425–343 BC). In Achaemenid History, vol. 1: Sources, structures and syntheses, Proceedings of the Groningen 1983 Achaemenid history workshop, ed. Heleen Sancisi-Weerdenburg, 79–95. Leiden: Nederlands Instituut voor het Nabije Oosten.
37. Robinson, A.H. (1908). The Behistan Inscription of King Darius. Leipzig: Otto Harrassowitz.
38. Ruzicka, S. (2012). Trouble in the West, Egypt and the Persian Empire 525- 332 Oxford: Oxford University Press
39. Schmitt, R. (2009). Die Altpersischen Inschriften der Achaimeniden. Wiesbaden: Reichert verlag.
40. P. (2005). The Greek and Persian Wars 499- 389 BC. New York and London: Routledge Taylor and Francis Group.
41. M. (2007). Granicus 334 BC, Alexander’s first Persian Victory. Great Britain. Osprey Publishing
42. Watts, J.W. (2001). Persia and Torah, the Theory of Imperial Authorization of the Pentateuch. Atlanta: The Society of Biblical Literature