ارزیابی محدوده‌های مسکن مهر براساس عوامل پایداری (مطالعه‌موردی: مسکن مهر تعاونی‌ساز، صنعتی‌ساز و خودساز شهر سمنان)

جغرافیا و توسعه فضای شهری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 30 شهریور 1401   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jgusd.2022.77358.1211

نویسندگان

صابر محمدپور^{* 1}؛ بنیامین حسن زاده باغی²؛ سحر نظری²

¹دانشیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

²کارشناس ارشد شهرسازی- برنامه‌ریزی شهری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

چکیده

امروزه تجربه پروژه­های مسکن مهر در شهرهای ایران به یکی از چالش­های برنامه­ریزی شهری تبدیل شده­ و نشان داده­است که توجه به نیازهای ساکنین آن در محیط­های سکونتی از مهمترین نیازهای هر مسکنی بشمار می­آید و با تحقق این مهم می­­توان پایداری را در این نوع مساکن ارتقاء داد تا رضایتمندی ساکنین افزایش یابد. این پژوهش به دنبال ارزیابی سه محدوده مسکن مهر تعاونی­ساز، صنعتی­ساز و خودساز شهر سمنان براساس عوامل پایداری مسکن است. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی و از لحاظ هدف کاربردی است. ابزار جمع­آوری داده­ها براساس مطالعات کتابخانه­ای و پیمایشی و در قالب توزیع 360 پرسشنامه بصورت تصادفی ساده بوده­است. نتایج آزمون فریدمن نشان داد که ساکنین از معیار کالبدی و زیباشناختی به ترتیب بیشترین و کمترین رضایتمندی را داشته­اند. در سطح شاخص­ها نیز شاخص­های «تأمین کافی امکانات پارکینگ وسایل نقلیه» و «تاسیسات و تجهیزات کارآمد»، بیشترین و شاخص­های­ «چشم اندازهای قابل رویت» و «دسترسی به فضای سبز مناسب» کمترین رضایتمندی را کسب کردند. نتایج معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی بیانگر بیشترین میزان تاثیرگذاری معیار کالبدی در کل محدوده و همچنین در محدوده­­های تعاونی­ساز و خودساز و معیار اجتماعی در محدوده صنعتی­ساز است. نتایج روش­های­ مرک و ایداس جهت وزندهی و رتبه­بندی سه محدوده نشان داده­است که مسکن مهر خودساز، نسبتا پایدار و مساکن مهر تعاونی­ساز و صنعتی­ساز به ترتیب دارای پایداری کم و عدم پایداری هستند. این نتایج می­تواند به برنامه­ریزان حوزه مسکن و مدیران شهری جهت بهبود پایداری مسکن مهر شهر سمنان در راستای ارتقای رضایتمندی ساکنین کمک کند.

کلیدواژه‌ها

مسکن مهر؛ پایداری؛ سمنان؛ روش مرک؛ روش ایداس

مراجع