بررسی اثر نانو دی‌اکسید تیتانیوم بر ویژگی‌های مورفولوژیک و بیوشیمیایی برخی ارقام توت‌فرنگی در شرایط کشت هیدروپونیک

علوم باغبانی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 15 آذر 1401  

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jhs.2022.77464.1183

نویسندگان

فاطمه جوان¹؛ یحیی سلاح ورزی ²؛ مریم کمالی ³

¹دانشجوی کارشناسی ارشد, گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز, دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

²استادیار، گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز, دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

³پژوهشگر و دانش آموخته دکتری تخصصی گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز, دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

چکیده

توت‌فرنگی به دلیل عطر، طعم و دارا بودن ارزش غذایی بالا جایگاه خود را در رژیم غذایی میلیون‌ها نفر در جهان پیدا کرده و امروزه در زمره تولیدات مهم و تجاری قرار گرفته است. مهمترین عامل در ایجاد کشاورزی مدرن، تغییر در فناوری‌های مربوط به صنعت کشاورزی است. در این میان فناوری نانو، در تولید محصولات غذایی و کشاورزی زمینه مناسبی را فراهم آورده است. به همین منظور پژوهشی برای بررسی تاثیر محلول‌پاشی نانو دی‌اکسید تیتانیوم بر برخی ویژگی‌های مورفولوژیک و بیوشیمیایی در چهار رقم توت‌فرنگی در گلخانه هیدروپونیک گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1400 طراحی و اجرا شد. تیمار‌های آزمایشی شامل چهار سطح نانو دی‌اکسید تیتانیوم (0، 5، 10 و 20 میلی‌گرم بر لیتر) و چهار رقم توت‌فرنگی (سابرینا، پاروس، گاویوتا و کاماروسا) بود. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که اختلاف معنی‌داری بین ارقام مورد مطالعه از نظر صفات مورد بررسی وجود داشت. در سطح 10 میلی‌گرم بر لیتر نانو دی‌اکسید تیتانیوم تعداد میوه در ارقام سابرینا (93/1)، پاروس (12/2)، گاویوتا (43/2) و کاماروسا (02/2) برابر و سطح برگ بوته در ارقام سابرینا (1/10%)، پاروس (8/19%)، گاویوتا (3/22%) و کاماروسا (1/6%) و وزن خشک بخش هوایی در ارقام سابرینا (21/1)، پاروس (23/1)، گاویوتا (26/1) و کاماروسا (18/1) برابر و طول رانر در ارقام پاروس (0/51%) و گاویوتا (9/42%) نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. هم چنین در سطح 10 میلی‌گرم بر لیتر نانو دی‌اکسید تیتانیوم بیشترین میزان وزن خشک ریشه (8 گرم) و طول ریشه (1/30 سانتی‌متر) در رقم گاویوتا و طول رانر (2/166 سانتی‌متر) در رقم پاروس بدست آمد. بیشترین میزان pH آبمیوه در رقم گاویوتا (97/3)، TA در رقم کاماروسا (4/3 میلی‌گرم بر 100 گرم وزن تازه برگ)،TSS در رقم کاماروسا (5/9 درجه بریکس) و آنتی‌اکسیدان در رقم سابرینا (9/90) در سطح 20 میلی‌گرم بر لیتر نانو دی‌اکسید تیتانیوم بدست آمد. در نهایت بر اساس نتایج بدست آمده ارقام گاویوتا و پاروس نسبت به دو رقم دیگر از کارایی و عملکرد بهتری برخوردار بودند.

کلیدواژه‌ها

آنتی اکسیدان؛ تعداد میوه؛ رقم؛ شاخص سطح برگ؛ میزان مواد جامد محلول