بررسی رابطه قابلیت پیاده روی در محله و سلامت ذهنی (مطالعه موردی: شهر رشت)

جغرافیا و توسعه فضای شهری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 16 آذر 1401   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jgusd.2022.77401.1216

نویسندگان

علی اکبر سالاری پور^{* 1}؛ زهرا سیف ریحانی²

¹عضو هیأت علمی گروه مهندسی شهرسازی دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان

²دانشگاه گیلان

چکیده

کاهش میزان فعالیت فیزیکی به دلیل افزایش وابستگی به وسیله نقلیه شخصی، منجر به کاهش سطح سلامت جسمانی و روانی شده است. چرا که پیاده روی به طور قابل توجهی برای سلامت جسمی و روانی افراد مفید است و می تواند میزان چاقی، دیابت و سایر بیماری های مزمن را کاهش دهد و هزینه های فزاینده مراقبت های بهداشتی/درمانی را محدود کند. محیط ساخته شده یکی از مولفه هایی است که می تواند بر میزان فعالیت فیزیکی و در نتیجه ی آن سلامت فردی تاثیر گذار باشد. پژوهش حاضر سعی بر ان دارد تا به بررسی روابط میان مولفه های محیط ساخته شده، فعالیت فیزیکی، انسجام اجتماعی، حس اجتماع و سلامت ذهنی بپردازد. داده های جمع آوری شده از محلات شهر رشت، با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش بیان می دارد که محیط ساخته شده به عنوان عامل مرنبه دومی از 5 مولفه ی نزدیکی به امکانات، کاهش عوامل تنش زای محیطی، کیفیت زیرساخت، دسترسی و اتصال پذیری و خطرات ترافیکی می باشد. محیط ساخته شده به طور مثبت و معناداری بر انسجام اجتماعی، حس اجتماع و فعالیت فیزیکی تاثیر می گذارد. حس اجتماع و فعالیت فیزیکی نیز به طور مثبت و معناداری بر سلامت ذهنی اثرگذار است. مدیریت شهری می تواند با مورد توجه قرار دادن مولفه های مذکور در پژوهش حاضر، قابلیت پیاده روی در محلات شهر را افزایش دهد. بهبود کیفیت محیط ساخته شده منجر به افزایش فعالیت فیزیکی، انسجام اجتماعی و حس اجتماع خواهد شد. در نتیجه ی افزایش حس اجتماع و فعالیت فیزیکی، سلامت ذهنی شهروندان ارتقاء خواهد یافت.

کلیدواژه‌ها

قابلیت پیاده روی؛ سلامت ذهنی؛ فعالیت فیزیکی؛ انسجام اجتماعی؛ حس اجتماع

مراجع