تاثیر کودهای زیستی و نانواکسید آهن و سیلیکون بر عملکرد و مولفه های پر شدن دانه تریتیکاله در شرایط محدودیت آبی

پژوهشهای زراعی ایران

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 19 آذر 1401  

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jcesc.2022.78960.1199

نویسندگان

فاطمه آقائی ¹؛ رئوف سید شریفی ²؛ سلیم فرزانه³

¹گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.

²عضو هیات علمی دانشگاه محقق اردبیلی

³عضو هیئت علمی دانشگاه محقق اردبیلی

چکیده

به‌منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی و نانواکسید آهن و سیلیکون بر عملکرد و مولفه‌های پر شدن دانه تریتیکاله در شرایط محدودیت آبی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌ کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1400 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل در طول دوره رشدی به‌عنوان شاهد، قطع آبیاری در 50 درصد مراحل چکمه‌ای شدن (آبستنی) و سنبله‌دهی به‌ترتیب به‌عنوان محدودیت شدید و ملایم آبی براساس کد 43 و 55 مقیاس BBCH)، کاربرد کودهای زیستی در چهار سطح (عدم کاربرد کودهای زیستی به‌عنوان شاهد، کاربرد آزوسپریلیوم، سودوموناس، کاربرد توام آزوسپریلیوم و سودوموناس) و محلول‌پاشی نانوذرات در چهار سطح (محلول‌پاشی با آب به‌عنوان شاهد، محلول‌پاشی نانواکسیدآهن، نانوسیلیکون، محلول‌پاشی توام نانواکسیدآهن و نانوسیلیکون) بود. نتایج نشان داد که کاربرد توام کودهای زیستی و محلول‌پاشی نانواکسید آهن و سیلیکون در شرایط آبیاری کامل، مولفه‌های پرشدن دانه، شاخص پروتئین، عملکرد و اجزای عملکرد را نسبت شرایط عدم کودهای زیستی و عدم محلول پاشی در شرایط محدودیت شدید آبی افزایش داد.

کلیدواژه‌ها

آنتوسیانین؛ پروتئین برگ پرچم؛ سودوموناس؛ شاخص کلروفیل؛ وزن هزار دانه

مراجع