تأثیر عصاره جلبک دریایی (Ascophyllum nodosum) بر عملکرد کمی و کیفی سویا

بوم شناسی کشاورزی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 26 آذر 1401

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/agry.2022.78292.1124

نویسندگان

مهدی برادران فیروزآبادی^{* 1}؛ صفیه عرب²؛ احمد غلامی³؛ مصطفی حیدری⁴

¹گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی شاهرود

²دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی شاهرود

³دانشگاه صنعتی شاهرود

⁴دانشگاه صنعتی شاهرود

چکیده

به منظور بررسی اثر عصاره جلبک دریایی بر سویا آزمایشی در دو سال زراعی 1398 و 1399 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی شاهرود اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل پیری تسریع شده در دو سطح بذور نرمال و بذور فرسوده و کاربرد عصاره جلبک در چهار سطح (شاهد، پیش‌تیمار بذور با عصاره جلبک دریایی با غلظت 3/0 درصد، محلول‌پاشی برگی با عصاره جلبک دریایی با غلظت 3/0 درصد و ترکیب توأم پیش‌تیمار بذور و محلول‌پاشی برگی با عصاره جلبک دریایی با غلظت 3/0 درصد) در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. محلول‌پاشی در مرحله آغاز گلدهی (R1) انجام شد. نتایج نشان داد که فرسودگی موجب کاهش میانگین سبز شدن روزانه و شاخص جوانه‌زنی به میزان 39/61 و 08/42 درصد نسبت به شاهد شد. وزن صد دانه و تعداد غلاف در بوته در شرایط فرسودگی به میزان 64/11 و 38/11 درصد نسبت به شاهد کاهش یافت. کاربرد توآم پیش‌تیمار بذری و محلول‌پاشی برگی در هر دو شرایط نرمال و فرسودگی بالاترین میزان وزن صد دانه و تعداد غلاف در بوته را دارا بود. پیش‌تیمار بذور نرمال و فرسوده با عصاره جلبک به‌ترتیب موجب افزایش معنی‌دار 48/1 و 61/1 درصدی پروتئین نسبت به عدم کاربرد این ماده در این شرایط شد. اعمال پیری تسریع شده موجب کاهش 69/32 درصدی عملکرد دانه نسبت به شرایط نرمال شد. کاربرد توآم پیش‌تیمار و محلول‌پاشی عصاره جلبک بالاترین میزان عملکرد دانه را به خود اختصاص داد که نسبت به شاهد 85/87 درصد افزایش یافت.

کلیدواژه‌ها

پرایمینگ؛ زوال بذر؛ کود زیستی

مراجع