تاثیر پوترسین و کودهای زیستی بر محتوای سدیم و پتاسیم ریشه و اندام‌های هوایی، هدایت ‏روزنه‌ای، شاخص سطح برگ و عملکرد گندم تحت تنش شوری‏

پژوهشهای زراعی ایران

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 27 آذر 1401  

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jcesc.2022.79107.1202

نویسندگان

علیرضا محسنی محمدجانلو¹؛ رئوف سید شریفی ²؛ سعید علی پور³

¹دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی

²دانشگاه محقق اردبیلی

³گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

چکیده

به ‌‌‌منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی و پوترسین بر بهبود محتوای سدیم و پتاسیم، هدایت روزنه‌ای و شاخص سطح برگ گندم ‏تحت تنش شوری، آزمایش فاکتوریلی در قالب طرح پایه بلوک‌ کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و ‏منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1398 اجرا شد. عامل‌های‎ ‎آزمایشی‎ ‎شوری در‎ ‎چهار‎ ‎سطح‎ ‎‏(عدم اعمال شوری و شوری‌های‎ ‎‏40، 80 و120 میلی‏مولار با نمک کلرید سدیم)، کاربرد کودهای زیستی در چهار سطح (عدم کاربرد کود زیستی به‌عنوان شاهد، کاربرد ‏توأم سودوموناس و فلاوباکتریوم، کاربرد میکوریز، کاربرد توأم میکوریز با سودوموناس و فلاوباکتریوم) و محلول‎‌‎پاشی‎ ‎پوترسین در سه ‏سطح (محلول‌پاشی با آب به‌عنوان شاهد، 5/0 و 1 میلی‌مولار) شامل می‌شدند. نتایج نشان داد که با افزایش شوری محتوای پتاسیم، ‏هدایت روزنه‌ای و شاخص سطح برگ کاهش یافت. ولی کاربرد کودهای زیستی و پوترسین این صفات را افزایش داد. در بالاترین سطح ‏شوری (120میلی‌مولار) یک کاهش 94/24 و 57/21 درصدی به‌ ترتیب در محتوای سدیم ریشه و اندام هوایی در کاربرد توأم میکوریزا، ‏سودوموناس و فلاوباکتریوم و محلول‌پاشی یک میلی مولار پوترسین نسبت به عدم کاربرد کودهای زیستی و عدم محلول‌پاشی پوترسین ‏در همان سطح شوری وجود داشت. در بالاترین سطح شوری، کاربرد توأم میکوریزا، سودوموناس و فلاوباکتریوم و محلول‌پاشی یک ‏میلی‌مولار پوترسین محتوای پتاسیم ریشه (76/47 درصد) و اندام هوایی (66/21 درصد) و عملکرد دانه (57/28 درصد) را نسبت به عدم ‏کاربرد کودهای زیستی و عدم محلول‌پاشی پوترسین در همان سطح شوری افزایش داد. ب

کلیدواژه‌ها

:پوترسین؛ شوری؛ کودهای زیستی؛ محتوای نسبی آب؛ میکوریز

مراجع