سنجش شاخص‌های حق به شهر : تبعیض‌های جنسیتی در فضاهای شهری اهواز

جغرافیا و توسعه فضای شهری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 17 بهمن 1401   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jgusd.2023.79757.1268

نویسندگان

سعید امانپور¹؛ مصطفی محمدی ده چشمه²؛ مجتبی جهانی فر³؛ مریم آزادبخت^{* 1}

¹دانشگاه شهید چمران اهواز

²شهید چمران اهواز

³استادیار دانشگاه شهید چمران اهواز

چکیده

شهروندان نقش آفرینان اصلی شهر هستند و برخورداری افراد از فضاهای شهری حق به شهر آنان را تعیین می‌کند. عوامل متعددی بر حق شهروندان از شهر تأثیر دارند، که فضاهای شهری و جنسیت از مهم‌ترین آن‌ها می‌باشند. در این پژوهش نمونه 680 نفری از شهر اهواز گردآوری شد و از آن‌ها در مورد شاخصه‌های حق به شهر مانند تخصیص فضا، حق امنیت، مشارکت در مدیریت شهر، و حمایت اجتماعی به کمک پرسشنامه‌ای محقق ساخته، پرسش گردید. از تحلیل تناظر و همچنین واریانس چند متغیری دوراهه برای تحلیل داده‌ها استفاده گردید. یافته‌ها نشان داد که منطقه 2 و 3 شهری اهواز از لحاظ حق به شهر در طیف برخوردار، مناطق 1 و 4 در طیف نیمه برخوردار، و مناطق 5، 6، 7، 8 در طیف محروم قرار گرفته‌اند. جنسیت عامل تعیین کننده‌ای در حق به شهر اهواز است، به طوری که میانگین حق به شهر زنان 5/22 و برای مردان 36 محاسبه شد. فضاهای سکونتی نیز در کاهش یا افزایش حق به شهر تاثیرگذار هستند به طوری که میانگین حق به شهر مناطق برخوردار به اندازه 30 واحد بیشتر از مناطق محروم می باشند. جنسیت، تفاوت فردی تعیین کننده‌ای برای حق به شهر در شهروندان اهوازی است، بنابراین سیاست گذاران و طراحان شهری می بایست به تفاوت‌های فردی از جمله جنسیت توجه کرده و برای تخصیص مناسب فضا، امن سازی ، و افزایش مشارکت‌های شهری برنامه‌ای مشخص داشته باشند. همچنین به طراحی بهتر فضاها، حمایت از شهروندان، و مدیریت بهینه به منظور تقسیم عادلانه فضای شهری اهواز بر اساس جنسیت بپردارند.

کلیدواژه‌ها

حق به شهر؛ زنان؛ تفاوت جنسیتی؛ فضاهای شهری؛ اهواز

مراجع