اثر آب شور مغناطیسی‌شده بر عملکرد و اجزای عملکرد توت‌فرنگی

آب و خاک

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 06 اسفند 1401  

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jsw.2023.80814.1248

نویسندگان

مجتبی خوش روش ¹؛ مسعود پورغلام آمیجی ²؛ فائزه امامی قرا ³

¹دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.

²دانشجوی دکتری، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.

³دانش‌آموخته کارشناسی ارشد، گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.

چکیده

تنش شوری، عملکرد کمی و کیفی گیاه را با تغییر الگوی جذب آب و عناصر غذایی تحت تأثیر قرار می‌دهد. هدف از این پژوهش تأثیر تنش شوری تحت تأثیر میدان مغناطیسی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه توت‌فرنگی می‌باشد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال‌های 1400 و 1401 در شهرستان نکا انجام شد. تیمار شاهد شامل آبیاری کامل در تمام مراحل رشد گیاه و با آب معمولی (غیرمغناطیسی) بود. تیمارها شامل نوع آب آبیاری در دو سطح (آب غیرمغناطیسی (W1) و آب مغناطیسی (W2)) و شوری آب در سه سطح (0/86 دسی‌زیمنس بر متر (S1)، 20 میلی‌مولار کلریدسدیم (S2) و 40 میلی‌مولار کلریدسدیم (S3) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر نوع آب آبیاری و سطوح مختلف شوری آب بر طول، قطر، تعداد میوه در هر بوته، وزن میوه، زیست‌توده و عملکرد بوته در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار شد. به‌طور متوسط طی دو سال کشت توت‌فرنگی با اعمال میدان مغناطیسی، طول، قطر، تعداد میوه در هر بوته، وزن میوه، زیست‌توده و عملکرد بوته به‌ترتیب 9/76، 14/14، 23/05، 27/6، 27/08 و 28/36 درصد افزایش نشان داد. با افزایش 20 و 40 میلی‌مولار کلریدسدیم، خصوصیات فیزیکی میوه توت‌فرنگی و عملکرد کاهش یافت. بیشترین کاهش مربوط به تعداد میوه در هر بوته در سطح شوری 40 میلی مولار کلریدسدیم بود که نسبت به تیمار شاهد 56/69 درصد کاهش یافت. نتیجه نهایی این پژوهش نشان داد که با استفاده از فن‌آوری آب مغناطیسی می‌توان از سطوح کم شوری استفاده نمود و مقدار عملکرد توت‌فرنگی را بهبود بخشید.

کلیدواژه‌ها

آب مغناطیسی؛ پارامترهای رشدی؛ شوری آب؛ عملکرد بوته

مراجع