بررسی اثر مصرف زغال زیستی روی رنگیزه‌های فتوسنتزی، فعالیت آنزیمی و عملکرد گلرنگ در شرایط تنش آبی

بوم شناسی کشاورزی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 29 فروردین 1402

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/agry.2023.79904.1134

نویسندگان

مرضیه قائدی¹؛ احسان بیژن زاده^{* 1}؛ مهدی نجفی قیری¹؛ علی بهپوری¹؛ وحید براتی²

¹دانشگاه شیراز

²استادیار بخش اگرواکولوژی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب، دانشگاه شیراز، شیراز

چکیده

به منظور بررسی مصرف زغال زیستی و تنش آبی بر ویژگی‌های بیوشیمیایی و عملکرد گلرنگ پژوهشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در دانشگاه شیراز در فصل رشد 99-1398 اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل رژیم آبیاری (آبیاری مطلوب و قطع آبیاری پس از گلدهی) و تیمار کودی شامل شاهد بدون کود، مصرف 3 تن زغال زیستی گندم و یا پنبه در هکتار، 150 کیلوگرم اوره + 50 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل در هکتار، 5/112 کیلوگرم اوره + 5/37 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل در هکتار و 5/112 کیلوگرم اوره + 5/37 کیلوگرم سوپر فسفات تریپل +3 تن زغال‌زیستی گندم و یا پنبه در هکتار بودند. در شرایط قطع آبیاری مصرف 5/ 112 کیلوگرم اوره + 5/37 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل +3 تن زغال زیستی گندم در هکتار به‌ترتیب میزان کلروفیل a و کل را 55 و 40 درصد، نسبت به شاهد افزایش دادند. بالاترین میزان فعالیت آنزیم کاتالاز و پراکسیداز در تیمار قطع آبیاری در گلدهی به‌دست آمد. همچنین در شرایط تنش آبی کاربرد 5/112 کیلوگرم اوره + 5/37 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل + 3 تن زغال زیستی پنبه، سبب افزایش محتوای نسبی آب برگ، عملکرد زیست توده و دانه به ترتیب به میزان 03/53، 05/22 و 7/34 درصد گردید. به‌طور کلی، کاربرد 5/112 کیلوگرم اوره + 5/37 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل + 3 تن زغال زیستی پنبه در هکتار، در شرایط تنش آبی باعث بهبود محتوای نسبی آب برگ، تعداد دانه در طبق، تعداد طبق بارور در بوته و در نهایت عملکرد دانه گلرنگ شد.

کلیدواژه‌ها

تعداد دانه در طبق؛ پراکسیداز؛ قطع آبیاری؛ کاتالاز؛ کلروفیل

مراجع