Examining the specification and concealment of ideology in the narratives of socialist realism

زبانشناسی و گویش های خراسان

Article 5, Volume 15, Issue 1 - Serial Number 30, May 2023, Pages 125-160   

Document Type: Original Article

DOI: 10.22067/jlkd.2023.80551.1144

Authors

Zohreh Niksiyar^{* 1}; Maryam Dorpar²

¹Ph.D. in Persian language and literature, Mazandaran University (Babolsar). Mazandaran, Iran

²Assistant Professor at the Department of Persian Language and Literature at Kausar Bojnoord University. Bojnoord, Iran

Abstract

In various texts, lexical and rhetorical variables play a prominent role in directing the content, and conveying ideology explicitly or implicitly. In the present research, in order to evaluate the level of frankness or concealment of the authors, the function of four stylistic and discourse-orientated variables, "idioms", "vocabularies belonging to specific discourses", "symbolization" and association of meanings" and "narrative allegory" in a number of narratives of Persian socialist realism, written between 1320-1332, have been examined in the framework of critical stylistics. The results show that although all the authors of the works in the question sought to reflect the ruling spirit of the time and legitimize the struggle against domination, but in transferring this ideology to the audience, they have acted in two different ways. Party writers who have been in direct contact with the Tudeh party and have produced their narrative works on the order of this party, Do not have much desire to use the methods of concealing ideology, such as symbolizing and associating meanings, as well as allegory. They mostly use the stylistic alternative of using words belonging to specific discourses to convey the desired ideology naked. This is while critical and independent writers from the Tudeh party, using rhetorical techniques of symbolization and association of meanings as well as allegory, have tried to deepen the text, hide the ideology and implicitly induce it to the audience and the audience is placed not only in contrast to the structural and repressive power ruling the society, but in contrast to the ruling values and their hegemonic domination.

Keywords

Specification; Concealment; Ideology; Socialist realism; Critical stylistics

References

امامی، صابر.(1381). «نماد و تمثیل، تفاوت‌ها و شباهت­ها». کتاب ماه هنر، ش47 و 48، ص60- 68.

انوشه، حسن.(1376). فرهنگنامه ادب فارسی. جلد دوم. تهران: انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

آل احمد، جلال.(1372). از رنجی که می بریم. تهران: فردوس.

آلتوسر، لوئی.(1386). ایدئولوژی و ساز و برگ­های ایدئولوژیک دولت. ترجمۀ روزبه صدرآرا. تهران: چشمه.

برتنس، یوهانس ویلیم.(1384). مبانی نظریۀ ادبی. ترجمۀ محمدرضا ابوالقاسمی. تهران: ماهی.

پارسا، محمد.(1374). زمینۀ روان­شناسی (روان­شناسی عمومی). چاپ یازدهم. تهران: اساطیر.

جول، جیمز.(1388). گرامشی. ترجمۀ محمدرضا زمردی. چاپ اول. تهران: ثالث.

چدویک، چارلز.( 1378). سمبولیسم. چاپ دوم. ترجمۀ مهدی سحابی. تهران: مرکز.

چوبک، صادق.(1352). خیمه­شب بازی. چاپ چهارم. تهران: جاویدان.

داد، سیما.(1385). فرهنگ اصطلاحات ادبی. چاپ سوم. تهران: مروارید.

درپر، مریم.(1390). «سبک­شناسی نامه­های غزالی با رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی». رسالۀ دکتری دانشگاه فردوسی مشهد.

درپر، مریم.(1391). «سبک‌شناسی انتقادی، رویکردی نوین در بررسی سبک بر اساس تحلیل گفتمان انتقادی». فصلنامۀ علمی پژوهشی نقد ادبی. سال5، شماره17، ص37- 62.

دریفوس، هیوبرت؛ رابینو، پل.(1384). میشل فوکو: فراسوی ساختارگرایی و هرمنوتیک. ترجمۀ حسین بشریه. چاپ چهارم. تهران: نی.

دهباشی، علی.(1380). یاد چوبک (مجموعه مقالات). چاپ اول. تهران: ثالث.

ساچکوف، بوریس.(1362). تاریخ رئالیسم. ترجمۀ محمد تقی فرامرزی. تهران: تندر.

سجودی، فرزان.(1387). نشانه­شناسی کاربردی. چاپ اول. تهران: علم.

سلدون، رامان؛ ویدوسون، پیتر.(1377). راهنمای نظریۀ ادبی معاصر. ترجمۀ­ عباس مخبر. چاپ دوم. تهران: طرح­ نو.

شریفی، شهلا؛ حامدی شیروان، زهرا.(1393). «تأثیر مؤلفه­های واژگانی بر میزان صراحت یا پوشیده­گویی در متون مطبوعاتی». نشریۀ مطالعات فرهنگ- ارتباطات، دوره15، شماره25، ص171- 196.

صحرائی، قاسم؛ کنجوری، احمد.(1394). «رفتارشناسی شخصیت­های داستانک­های عدل و دزد قالپاق، نوشتۀ صادق چوبک، بر اساس نظریات روانشناسی اجتماعی». ادبیات پارسی معاصر، سال5، شماره4 (پیاپی 16)، ص61- 80. عضدانلو، حمید.(1396). «از ایدئولوژی تا گفتمان». مجلۀ اطلاعات سیاسی و اقتصادی، ش38، ص4- 29.        علوی، بزرگ.(1357). ورق­پاره­های زندان. چاپ دوم. تهران: امیرکبیر.                                                                        فتوحی رود معجنی، محمود.(1385). بلاغت تصویر. تهران: سخن.

فرتر، اوک.(1387). لویی آلتوسر. چاپ اول. ترجمۀ امیر احمدی آریان. تهران: مرکز.

کادن، جی. ای.(1380). فرهنگ توصیفی ادبیات و نقد. ترجمۀ کاظم فیروزمند. تهران: شادگان.

گروه نویسندگان.(1384). نخستین کنگرۀ نویسندگان ایران. چاپ اول. تهران: اسطوره.

گلستان، ابراهیم.(1384). آذر ماه آخر پاییز. چاپِ اول بازتاب­نگار. تهران: بازتاب­نگار.

لوپز، خورخه؛ اسکات، جان.(1385). ساخت اجتماعی. چاپ اول. تهران: نی.

مدرسی، یحیی.(1368). درآمدی بر جامعه­شناسی زبان. چاپ اول. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

مسعود، محمد.(1357). بهار عمر. چاپ پنجم. تهران: جاویدان.

مشفق کاظمی، مرتضی.(1371). روزگار و اندیشه­ها – دوران پختگی. ج2. تهران: ابن­سینا.

میرعابدینی، حسن.(1380). صدسال داستان­نویسی ایران. جلد 1 و 2. تهران: نشر چشمه.

 نوابخش، مهرداد؛ کریمی، فاروق.(1388). «واکاوی مفهوم قدرت در نظریات میشل فوکو». فصلنامۀ مطالعات سیاسی، دوره­1، شماره3، ص49-63. 

ون­دایک، تئون­ای.(1382). مطالعاتی در تحلیل گفتمان؛ از دستور متن تا گفتمان­کاوی انتقادی. ترجمۀ پرویز ایزدی. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه­ها.

هدایت، صادق.(1356). سگ ولگرد. چاپ دوم. تهران: جاویدان.

یارمحمدی، لطف­الله.(1383). گفتمان­شناسی رایج و انتقادی. تهران: هرمس.

 

-Fowler, R. (1986). Linguistic Criticism. Oxford: Oxford University Press.

 -Leech, G. & M. Short. (1981). Style in Fiction. London: Longman.     

-Simpson, P. (2004). Stylistics. A Resourse Book for Students. London: Routledge.

University California Press.           

-Van Dijk, T. (1998). Opinions & Ideologies in the press. In A. Bell & Garrett, approaches to Media discourse. Malden, MA: Blackwell.

-Weber, M. (1978). Economy and Society: An Outline of Interpretive Sociology, 2Vols.California: