- اپل، م. (1395). آیا آموزش میتواند جامعه را تغییر دهد؟ (ن. میرزا بیگی، مترجم). تهران: آگاه.
- احمدی، پ.، و مختاری، ر. (1398). جایگاه مؤلفههای فرهنگ عمومی در تصاویر کتب مطالعات اجتماعی دوره اول متوسطه. اجلاس بینالمللی علوم تربیتی، روانشناسی، مشاوره، آموزشوپرورش، تهران.
- احمدی، غ. ع.، عصاره، ع.، و امینی، ز. (1397). تبیین مراحل تعلیم و تربیت سیاسی (گذرگاه سیاست پذیری) بر مبنای مراحل رشد شناختی با تأکید بر دورههای تحصیلی. فصلنامه دانش سیاسی، 14(1)، 23-60.
- امامی میبدی، ا.، و میر محمدی میبدی، س. م. (1393). بررسی فقهی انتخاب اصلح و صالح مقبول. معرفت سیاسی، (11)، 82-61.
- امیری، ف.، و فقیهی، ع. ر. (1400). بررسی تربیت اجتماعی سیاسی در برنامۀ درسی رسمی دورۀ اول متوسطه.پژوهش در آموزش مطالعات اجتماعی، 2(4)، 115-142.
- اوزمن، ه.، و اوکراور، م. (1387). مبانی فلسفی تعلیم و تربیت (نظریه بازسازی و تعلیم و تربیت) (ع. ضرابی، مترجم). تهران: مؤسسه امام خمینی.
- برزگر، ر.، کریمی، م. ح.، سردارنیا، خ.، و مزیدی، م. (1397). تربیت سیاسی: اهداف، سازوکارها و بایستههای روشی آن. رهیافتهای سیاسی بینالمللی، 10(3)، 31-10.
- بهمئی، ل.، مرعشی، س. م.، پاکسرشت، م. ج.، و صفایی مقدم، م. (1394). آیا بازسازی اجتماعی و فرهنگی وظیفه مدرسه است؟ بررسی تحلیلی دیدگاه بازسازی گرایان اجتماعی. علوم تربیتی دانشگاه شهید چمران اهواز، 23(1)، 5-28.
- جعفریفر، س.، و ترابی، م. (1401). آیندهپژوهی تربیت سیاسی-اجتماعی دانشآموزان براساس سند تحول بنیادین آموزشوپرورش.سیاست پژوهی ایرانی (سپهر سیاست سابق)، 8(28)، 95-116.
- دهقانی، م. (1390). طراحی الگوی مطلوب برنامه درسی تربیت اجتماعی برای دوره راهنمایی تحصیلی (رساله دکتری منتشرنشده). دانشگاه فردوسی مشهد، ایران.
- ذاکری، م.، اسدی، ا.، و لطفی، ه. (1390). تبیین الگوی پاسخگویی و نظارت بر نظام اداری در حکومت علوی از منظر رابطه بوروکراسی و دموکراسی. خطمشیگذاری عمومی در مدیریت، 2(4)، 18-1.
- ذهبیون، ش.، یوسفی، ع. ر.، و یارمحمدیان، م. ح. (1395). تحلیل محتوای کتابهای درسی جامعهشناسی دوره دبیرستان به لحاظ توجه به مفاهیم تربیت شهروندی. فصلنامه پژوهش در برنامهریزی درسی، 13(۲3)، 136-147.
- رشیدی، ا.، اختیاری امیری، ر.، و سیفالله زاده، س. (1398). تحلیل مؤلفههای جامعهپذیری سیاسی در کتابهای درسی دوره متوسطه (مورد پژوهی کتابهای جدید جامعهشناسی در رشته علوم انسانی). جامعهشناسی نهادهای اجتماعی، 6(14)، 231-207.
- رضوی، ع.، ملکی، ح.، عباسپور، ع.، و ابراهیمی قوام، ص. (1389). بررسی تربیت سیاسی در برنامه درسی رسمی دوره ابتدایی، روانشناسی تربیتی، 6(16)، 58- 19.
- شعاری نژاد، ع. ا. (1383). فلسفه آموزشوپرورش. تهران: امیرکبیر.
- شفیعی، ح. (1389). چگونگی دستیابی به یک انتخاب صحیح. رشد آموزش علوم اجتماعی، 13(3)، 1-20.
- شمشیری، ب.، و ایزدپناه، ا. (1392). امکان هم کناری تفکر انتقادی و تجربه دینی در برنامه تربیت دینی. مبانی تعلیم و تربیت، 3(2)، 88-67.
- صادقی، ع. ر. (1394). نقد نظریه برنامه درسی بازسازی اجتماعی. پژوهشهای کیفی در برنامه درسی، 1(1)، 67-92.
- صحرانشین، ا.، هاشمی، س. ا.، قلتاش، ع.، و رنجبر، م. (1399). تبیین مبانی تربیت سیاسی و اجتماعی اندیشههای جان دیویی و استاد مطهری در تربیت شهروندی.فصلنامه تربیتی،15(62)، 1-24.
- عباسزاده، م.، و سوری، ف. (1392). کثرتگرایی سیاسی: میان نظریه و واقعیت، پژوهش علوم سیاسی، (13)، 71-53.
- علاقهبند، ع. (1395).. تهران: نشر روان.
- علمی، م. (1387). جنسیت، آگاهی سیاسی و مشارکت سیاسی دانشجویان. زن و مطالعه خانواده، 1، 156-137.
- فتحی واجارگاه، ک. (1384). اصول برنامهریزی درسی. تهران: ایرانزمین.
- فیضی، ط.، و زارع، ر. (1394). بررسی رابطهی میان تمرکززدایی اداری و حاکمیت عمومی با تأثیر دو متغیر پاسخگویی و اعتماد عمومی (موردمطالعه سازمان دولتی استان فارس). مدیریت سازمانهای دولتی، 3(11)، 26-8.
- قادری، ک. (1395). نقش سرمایه اجتماعی در ارتقای مسئولیت پاسخگویی مدیران بخش عمومی. حسابداری دولتی، 3(2)، 42-31.
- کریمی، م. ح.، مرزوقی، ر.، محمدی، م.، مزیدی، م.، و تقوی نسب، ن. (1398). بررسی الزامات تعلیم و تربیت از منظر رویکرد آیندهگرایی با توجه به اسناد توسعه جمهوری اسلامی ایران، تعلیم و تربیت، 28، 143-149.
- گوتک، ج. (1392). مکاتب فلسفی و آراء تربیتی (م. ج. پاکسرشت، مترجم). تهران: سمت.
- مرزوقی، ر. ا. (1384). تربیت مدنی از دیدگاه اسلام: رویکردی به پرورش سیاسی.تربیت اسلامی، 1(1)، 93-108.
- مرزوقی، ر. ا.، و منصوری، س. (1394). تحلیل محتوای کیفی کتابهای درسی دوره ابتدایی از منظر جهتگیری جنسیتی، زن در توسعه و سیاست، 13(4)، 469-485.
- مسعودنیا، ح.، مرادی، گ.، و محمدیفر، ن. (1388). تأثیر آگاهی سیاسی دانشجویان بر تغییر نگرش آنها نسبت به مشروعیت نظام سیاسی بر اساس نظریه وبر: موردمطالعه دانشگاه اصفهان. پژوهشنامه علوم سیاسی، 16، 201-230.
- ملکی، ح. (1384). برنامهریزی درسی (راهنمای عمل). مشهد: پیام.
- ملکی، ح. (1386). مقدمات برنامهریزی درسی. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها.
- ملکیپور، ا.، جوادیارجمند، م. ج.، بشرویهنژاد کریمی، ح.، و زیباکلام، ص. (1397). تأملی در سیاستگذاری آموزشی در علوم سیاسی؛ با تأکید بر تحلیل ایدئولوژیهای برنامه درسی دانشجویان، علوم سیاسی، 13(3)، 156-135.
- مهرمحمدی، م. (1370). دیدگاههای برنامه درسی و مدلهای تدریس در جستجوی یک رابطه منطقی. فصلنامه تعلیم و تربیت، 26، 52-75.
- نقیب زاده، م. (1390). نگاهی به فلسفه آموزشوپرورش. تهران: طهوری
- نلر، جی. اف. (1391). آشنایی با فلسفه آموزشوپرورش (ف. بازرگان دیلمقانی، مترجم). تهران: سمت.
- نیلی احمدآبادی، م.ر.، موسوی، س.، و موسوی ندوشن، ف. س. (1393). بررسی میزان سواد سیاسی و اجتماعی شهروندان بزرگسال شهر اصفهان. جامعهشناسی کاربردی، 25(54)، 60-50.
- هاشمی، س. (1388). تحلیل محتوای کتابهای درسی دوره متوسطه و پیشدانشگاهی رشته علوم انسانی بر اساس مؤلفه آموزش صلح.مطالعات برنامه درسی،15(4)، 83-104.
- یوسفزاده، م. ر.، و شاه مرادی، م. (1399). ارائه مدل برنامه درسی تربیت سیاسی بر اساس ساحت تربیت اجتماعی-سیاسی سند تحول بنیادین آموزشوپرورش برای دانشآموزان دوره متوسطه اول. مسائل کاربردی تعلیم و تربیت اسلامی، ۵ (۱)، ۱۷۳-۲۰۶
- Aktan, S. (2021). Waking up to the dawn of a new era: Reconceptualization of curriculum post Covid‑ Prospects, 51, 205–217.
- Bussler, D. (2010). Some basic tenets of educational reconstruction. San Francisco: Caddo Gap Press.
- Datzberger, S., & Le Mat, M. L. (2019). Schools as change agents? Education and individual political agency in Uganda. International Journal of Educational Development, 67, 18-28.
- Davies, I., Mizuyama, M., Ikeno, N., Parmenter, L., & Mori, Ch. (2013). Political literacy in Japan and England. Citizenship, Social and Economics Education, 12(3), 163-173.
- Freire, P (1998). Teacher as cultural workers: letters to those who dare teach. New York: Press Boulder Co.
- Gallard Martínez, A. J., & Chapman, A. (2023). Reconceptualization of borderlands, borders, and spaces within a multi-theoretical perspective. Cultural Studies of Science Education, 18, 299-308.
- George, S., & Hughes, A. (1983). Against boredom in political education. International Journal of Political Education, 6(3),
- Košir, S., & Lakshminarayanan, R. (2021). Inclusion of generations of human rights’ in social science textbooks. International Journal of Educational Development, 80, 102295.
- Lynch, J. (1992). Education for citizenship in a multicultural society. New York & London: Cassell.
- Miller, J. (1983). The educational spectrum: orientation to curriculum. New York: Longman.
- Ravitch, D. (2011). The death and life of the great American school system: How testing and choice are undermining education. New York: Basic Books.
- Schiro, M. S. (2007). Curriculum theory: Conflicting visions and Enduring concerns. California: Thousand oaks.
- Sonia, E. M. (2010). Depicting teaching teacher’s roles in school. New York.
- Stephens, G. (2023). It’s because of community meeting: Toward a responsive reconceptualization of social emotional learning. Educational Action Research, 31(2), 230-247.
|