Economic Development of Suburban Areas through Making Assets Productive (Case Study: Farahzad Neighborhood)

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

Article 3, Volume 21, Issue 3 - Serial Number 44, September 2023, Pages 45-73   

Document Type: Research-Case Study

DOI: 10.22067/jgrd.2023.76909.1148

Authors

Hamid Amadeh¹; Ali Jafari Shahrestani^{* 2}; Zeynab Mahmoudabadi³

¹Associate Professor in Energy, Agriculture and Enviroment Economics, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran

²PhD in Economic Development and Planning, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran

³PhD in Sociology, Mazandaran University, Babolsar, Iran

Abstract

The main purpose of this study was examining the ways of making assets productive in suburban areas with the facilitation of municipalities that are responsible for city administration. So, the implications of empowerment, microcredit, tenure security and formalization of assets were studied in Farahzad neiborhood as a case study. The data were collected using a questionnaire and analyzed using SPSS and SWOT analysis to develop strategies, policies, and executive actions. The findings showed that informal settlements, low skills, and informal employment are the main obstacles of making residents’ assets productive in suburban areas. Therefore, the following solutions are suggested: 99-year endowment of land; The development of various businesses with the priority of restaurants and entertainment centers, considering that there are suitable conditions for tourism in the neighborhood; Creating sales support markets due to the existence of urban land for the development and support of professional businesses; Using the potential of charitable institutions, NGOs, and local institutions for training jobs, forming job cooperatives; Building trust and raising awareness about micro-lending processes; Renting on the condition of acquiring business equipment to remove the threat of misuse of microloans. The necessity of the role of the municipalities as facilitating institutions is that on the one hand this institution lacks enough financial ability for maximum intervention, and on the other hand, new approaches see top-down intervention of public institutions as incorrect solution and the socio-economic participation of the resident’s necessary for the regeneration and empowerment.

Keywords

Formalization; Microcredit; Productivity; Suburbanization; Tenure Security

References

1. احمدپور داریانی، م.، داوری، ع.، و رمضان­پور نرگسی، ق. (1388). محیط مساعد کسب­وکار، پیش‌نیاز توسعه کارآفرینی در ایران. مطالعات مدیریت بهبود و تحول، 20(61)، 89-65.
2. ارژنگی، ح.، سلامتی گبلو، ش.، مهاجری نعیمی، ل.، جعفرخانی، ز.، و خاک‌جسته، س. (1400). ارزیابی راهبردهای توانمندسازی سکونتگاه‌های غیررسمی براساس مدل SWOT – AN (مطالعه موردی محله گلمغان شهر اردبیل). فصلنامه جغرافیا و روابط انسانی، 3(4)، 298-283.
3. ارژنگی، ح.، و محمدی، ع. ر. (1399). انتخاب راهکار مناسب ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی با استفاده از ‏روش‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره (MCDM). چشم­انداز مطالعات شهری و روستایی، 1(1)، 75-61.
4. ایراندوست، ک. (1389). مرور تجربه کوتاه توانمندسازی سکونتگاه‌های غیررسمی. جغرافیا و توسعه، 8(20)، 78-59.
5. پیری، ع.، و رضائیان، م. (1393). امکان­سنجی توانمندسازی سکونتگاه­های غیررسمی بر بنیان سیاست­های دارایی مبنای توسعه اجتماعات محلّی مطالعه موردی: سکونتگاه­های غیررسمی کلان‌شهر تبریز. فصلنامه مطالعات شهری، 3(10)، 72-63.
6. حسنی­پاک، ع. ا.، و شرف­الدین، م. (1391). تحلیل داده­های اکتشافی (چاپ سوم). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
7. داداش‌پور، ه.، و علیزاده، ب. (1390). اسکان غیررسمی و امنیت تصرف زمین. تهران: نشر آذرخش.
8. دسوتو، ه. (1385). راز سرمایه (ف. تفضلی، مترجم). تهران: نشر نی.
9. دفتر مطالعات کاربردی و امور ترویجی. (1393). فعالیت‌های محرک برنامه‌های بازآفرینی در مقیاس محله و شهر. تهران: وزارت راه و شهرسازی، شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران.
10. رنانی، م. (1384). بررسی بخش غیررسمی قابل ارتقاء در ایران. تهران: معاونت اقتصادی وزارت امور اقتصادی و دارایی کشور.
11. شیبانی‌مقدم، ف.، سرور، ر.، و اسدیان، ف. (1398). ارزیابی میزان موفقیت طرح‌های ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاه­های غیررسمی زاهدان. نگرش­های نو در جغرافیای انسانی، 11(2)، 216-203.
12. شیخی، م. (1385). مدیریت شهری و سکونتگاه‌های خودرو در شهر تهران. فصلنامه مدیریت شهری، (18)، 74-87.
13. عباسی، ز.، امانپور، س.، و صفایی­پور، م. (1397). برنامه­ریزی راهبردی به‌منظور توانمندسازی سکونتگاه­های غیررسمی (مطالعه موردی: شهرک پیام نور دزفول). فصلنامه شهر پایدار، 1(4)، 107-89.
14. فعالیت، و.، و خارقانی، ن. (1390). بررسی تأثیر وام‌های خرد بر اشتغال (مطالعه موردی ایران)، مجله کار و جامعه، (141)، 22-44.
15. فنی، ز.، و صادقی، ی. (1388). توانمندسازی حاشیه نشینان در فرآیند بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهری. فصلنامه جغرافیایی آمایش، (7)، 57-73.
16. مشکینی، ا.، صادقی، ی.، و اکبری، م. (1392). امنیت سکونت، کلید سامان‌دهی سکونتگاه‌های غیررسمی (مورد مطالعه: حوزه کلان‌شهر تهران (اسلامشهر، نسیم شهر و گلستان) و کرج در استان البرز. جغرافیا و برنامه­ریزی محیطی، 24(2)، 222-211.
17. مشکینی، ا.، سجادی، ژ.، دین­دوست؛ ج.، و تفکری، ا. (1390). سامان‌دهی سکونتگاه­های غیررسمی با شیوه توانمندسازی (نمونه موردی باقرشهر-محله باباجعفری). تحقیقات جغرافیایی، 26(3)، 148-123.
18. هاروی، د. (1376). شهر و عدالت اجتماعی (ب. منادی‌زاده، ف. حسامیان، و م. ر. حائری، مترجمان). تهران: شرکت پردازش و برنامه­ریزی شهری.

 

19. (2006). Economic and social Commission for Asia and Pacific: Poverty and informal sector. Bangkok. Retrieved from https://www.unescap.org/publications/economic-and-social-survey-asia-and-pacific-2006-energizing-global-economy
20. Payne, G. (1997). Urban land tenure policy option: Titles or rights? and Property in Developing Countries. Habitat International, 25, 415-429.
21. Peattie, L. (1982). Some second Thoughts on site and service. Habitat International, 6(12), 130-141.
22. Srinivas, H. (1998). Defining Squatter Retrieved from www. socinfoosoc.titech.ac. jpoem