Spatial Analysis of Sustainable Housing Indicators in Tehran Metropolis

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

Article 9, Volume 21, Issue 2 - Serial Number 43, June 2023, Pages 257-286   

Document Type: case study

DOI: 10.22067/jgrd.2023.82420.1278

Authors

Esmaeil Safaralizadeh; Robab Hoseinzadeh^*

Assistant Professor, Department of Geography and Urban Planning, Payame Noor University, Tehran, Iran

Abstract

Paying attention to the sustainability of the housing sector as the most important urban element in sustainable urban development is considered one of the most essential aspects; therefore, knowing the indicators of suitable housing and trying to achieve the desired housing is important for sustainable urban development. Considering the importance of housing in the structure of today's cities and the lives of citizens, it is important to pay attention to the principles of sustainable development for achieving the spatial and social justice, and quantitative and qualitative desirability of uses especially residential use. Therefore, the aim of the research was to investigate and spatially analyze sustainable housing indicators in Tehran metropolis. For the descriptive-analytical research, quantitative entropy models, Gray Relation Analysis (GRA), Moran's spatial autocorrelation statistics and Arc GIS software were used to investigate and spatially analyze sustainable housing indicators in 22 districts of Tehran metropolis. The results showed that the spatial distribution pattern of sustainable housing indicators at 22 districts of Tehran is clustered. Districts 1, 22 and 21, respectively, have a gray rank of 0.638. 0.554, and 0.550 in terms of having the studied indicators and are in a favorable condition. Statistically, about 0.4% of the districts are in favorable condition, 0.41% in semi-favorable condition, and 0.45% in unfavorable condition. Geographically, the southeastern districts of Tehran are in an unfavorable condition, and sustainable housing indicators get worse going from north to south and west to east of Tehran.
 
 
 

Keywords

Housing; Sustainable Housing; Gray Relation Analysis (GRA); Spatial Autocorrelation Analysis; Tehran

References

1. برقی، ح.، امرایی، ع. ­آ.، و شایان، م. (1395). تحلیل و بررسی شاخص­های پایداری مسکن در مناطق روستایی (مطالعه موردی: دهستان معمولان شهرستان پل‌دختر). فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، 31(1)، 57-64.
2. پورمحمدی، م. ر. (1391). برنامه­ریزی مسکن (چاپ چهارم). تهران: انتشارات سمت.
3. پورمحمدی، م. ر.، معبودی، م. ت.، و حکیمی، ه. (1395). بررسی و رتبه­بندی مناطق شهری براساس شاخص­های مسکن (نمونه موردی ایران). نشریه مجلس و راهبرد، 24(91)، 320-342.
4. دارابی، ه.، عزت پناه، ب.، و حسین‌زاده دلیر، ک. (1401). تحلیل فضایی ابعاد مسکن پایدار شهری مبتنی بر رویکرد اقتصاد سیاسی فضا (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه). فصلنامه شهر پایدار، 5(1)، 59-79.
5. رجائی، س.ع.، حاتمی نژاد، ح.، پوراحمد، ا.، و الله قلی پور، س. (1397). بررسی وضعیت مسکن پایدار شهری در ناحیه 1 منطقه 9 تهران. فصلنامه شهر پایدار، 1(1)، 91-105.
6. رضایی­راد، ه.، رفیعیان، م.، و بمانیان، م. ر. (1390). سنجش میزان تأثیر پارامترهای کمی و کیفی بر قیمت مسکن با مدل هدانیک (نمونه موردی: محله نارمک). فصلنامه مطالعات مدیریت شهری، 3(8)، 68-59.
7. رضوانی، م.ر.، اسفرم، ی.، و حسینی کهنوج، س.ر. (1392). تحلیل فضایی شاخص­های توسعه مسکن روستایی با تأکید بر نابرابری درون منطقه­ای (مطالعه موردی: استان آذربایجان غربی). فصلنامه برنامه­ریزی کالبدی- فضایی، 2(4)، 34-48.
8. رضوانی، م.ر.، رستگار، ا.، بیات، ن.، و دارستان، خ. (1393). شناخت و تحلیل عوامل مؤثر بر تقاضای دریافت تسهیلات اعتباری مسکن روستایی با تأکید بر عوامل مکانی- فضایی مورد سکونتگاه‌های بخش وراوی –شهرستان مهر. فصلنامه مسکن و محیط روستا، بنیاد مسکن، 23(147)، 16-3.
9. زیاری، ک.، و قاسمی قاسموند، ع. (1395). ارزیابی شاخص­های کمی و کیفی مسکن با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: شهر سامان)، فصلنامه پژوهش­های جغرافیایی برنامه­ریزی شهری، 4(2)، 221-197.
10. سنایی مقدم، س.، و محمدی یگانه، ب. (1396). تحلیل عوامل مؤثر در پایداری مسکن روستایی مطالعه موردی: سکونتگاه‌های روستایی بخش چاروسا، شهرستان کهگیلویه. فصلنامه اندیشه جغرافیایی، 9(16)، 144-119.
11. ضرابی، ا.، و محمودزاده، م. (1394). تحلیلی بر وضعیت مسکن استان اصفهان با استفاده از تحلیل عاملی و ویکور. فصلنامه برنامه­ریزی فضایی (جغرافیا)، 5(16)، 49-62.
12. عابدینی، ا.، و کریمی، ر.(1395). تحلیل شاخص­های مسکن در شهرستان­های استان آذربایجان غربی بر اساس روش VIKOR. فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری- منطقه­ای، 7(23)، 76-61.
13. عزیزی، م. م. (1383). جایگاه شاخص­های مسکن در فرایند برنامه­ریزی مسکن. مجله هنرهای زیبا، 17(17)، 41-32.
14. علی‌اکبری، ا.، و اکبری، م. (1396). مدل­سازی ساختاری تفسیری عوامل مؤثر بر زیست­پذیری کلان‌شهر تهران. فصلنامه برنامه‌ریزی و آمایش فضا، ۲۱ (۱)، ۱-۳۱.
15. عینالی، ج. (1392). تحلیلی بر عوامل مؤثر در آسیب­پذیری مسکن روستایی در برابر سانحه زلزله (مطالعه موردی: دهستان سجاسرود- خدابنده استان زنجان). فصلنامه­ی فضای جغرافیایی، 4(47)، 144-127.
16. فنی، ز.، کوزه­گر، ل.، و سامانی مجد، ع. (1399). تحلیل تطبیقی شاخص‌های مسکن پایدار در بافت قدیمی و نوساز شهری (موردمطالعه: بافت محله‌های اتابک و پونک تهران). فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، 11(42)، 137-152.
17. قاسمی قاسموند، ع. (1394). تحلیل و ارزیابی وضعیت مسکن شهری با رویکرد توسعه پایدار (نمونه موردی: شهر سامان) (پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد منتشرنشده). دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان.
18. قربانی، ر.، روستایی، ش.، و کرمی، س. (1400). آینده‌پژوهی عوامل مؤثر بر شاخص‌های کمی و کیفی مسکن در کلان‌شهر تبریز با استفاده از رویکرد سناریونویسی و ماتریس تأثیرات متقاطع،نشریه علمی جغرافیا و برنامه‌ریزی، 25(76)، 248-233.
19. لطفی، ص.، و خیرخواه، ز. (1391). بررسی کمی و کیفی و پیش‌بینی مسکن موردنیاز (مطالعه موردی شهر ساری افق 1400). فصلنامه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری چشم‌انداز زاگرس، 4(12)، 41-58.
20. محمدی سرین دیزج، م.، سلامتی گبلو، ش.، و مهاجری نعیمی، ل. (1402). ارزیابی میزان پایداری اجتماعی مسکن در سکونتگاه‌های غیررسمی (نمونۀ موردی: شهر اردبیل).جغرافیا و آمایش شهری منطقه‌ای، 13(46)، 115-142.
21. محمدی یگانه، ب.، سنایی مقدم، س.، و چراغی، م. (1395). پایداری مسکن روستایی بر مبنای تحلیل اطلاعات متقابل (نمونه موردی: دهستان پشته زیلایی شهرستان چرام). فصلنامه برنامه­ریزی توسعه کالبدی، 2(1)، 108-91.
22. مرصوصی، ن.، علی‌اکبری، ا.، سفاهن، ا.، و بوستان احمدی، و. (1400). تحلیل فضایی شاخص‌های کالبدی مسکن با تأکید بر شهر عادل (مطالعه موردی: مناطق 22 گانه کلان‌شهر تهران). فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، 12(45)، 21-36.
23. میرکتولی، ج.، باددست، ب.، و آریان­کیا، م. (1395). سنجش وضعیت پایداری شاخص­های کالبدی مسکن در راستای ارتقای توسعه سکونتگاه­های شهری (مطالعه موردی: شهر گرگان). نشریه مطالعات نواحی شهری، 3(4)، 125-146.
24. میری, ب.، عزمی، آ.، و اکبرپور، م. (1401). بررسی عوامل مؤثر بر توسعه مسکن پایدار در روستای سرونو علیا استان کرمانشاه. فصلنامه انسان و محیط‌زیست، 20(3)، 231-244.
25. وارثی، ح. ر.، ایزدی، م.، و محموزاده، م. (1393). تحلیل شاخص­های کمی و کیفی تأثیرگذار در برنامه­ریزی مسکن استان­های کشور. نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 15(37)، 133-154.
26. یزدانی، م. ح.، سلمانی، ه.، و پاشازاده، ا. (1396). بررسی رضایتمندی ساکنان مجتمع­های مسکن مهر، مطالعه موردی: مجتمع­های مسکن مهر اوشیب و مهر ولایت بابل. جغرافیا و توسعه، 2 (47)، 270-253.

 

27. Buckly, R., & Kalarickal, J. (2005). Housing policy in developing countries conjectures and refutations. World Bank resobs.
28. Caruso, N. (2017). Housing policies in Italy: From social housing to neo-liberalism. In policies and practices in Italian welfare housing. Springer briefs in geography. Springer: Cham.
29. Charles, L. (2007). Choguill, the search for policies to support sustainable housing. Journal of Habitant International, (31), 143-149.
30. G. (2019). The use of markets in housing policy: a comparative analysis of housing subsidy programs. Housing Studies, Taylor & Francis Journals, 36(1), 46-79.
31. García Amado, P. (2016). Connecting tenure security with durable solutions to internal displacement: From restitution of property rights to the right to adequate Housing. International Migration, 54(4), 74–86.
32. Jose, A., & Puppim, D. O. (2019). Sustainability challenges in an urban century: Can we change urbanization paths to make cities the solutions for rather than the drivers of global problems? Challenges in Sustainability, 7(1), 1–4.
33. Kim, C. W., Phipps, T., & Anselin, L. (2003). Measuring the benefits of air qualityimprovement: A spatial hedonic approach. Journal of Environmental Economics and Management, 1(45), 24-39.
34. Liu, S., & Lin, Y. (2006). Grey information theory and practical applications. London: Springer.
35. Martin, Ch., Pawson, H., & Nouwelant, R. (2016). Housing policy and the housing system in Australia: an overview. Report for the Shaping Housing Futures Project. Retrieved from https://shapingfutures.gla.ac.uk/wp-content/uploads/2016/09/Shaping-Housing-Futures-Australia-background-paper.pdf
36. Nasution, I. N., & Alvan, S. (2017). Optimization of sustainable house in urban area. Procedia Engineering, (171), 250-257.
37. Pawson, H., Milligan, V., & Yates, J. (2020). Housing Policy in Australia: A Case for System Reform. Singapore: Palgrave Macmillan.
38. Piparsania, K., & Kalita, P. C. (2022). Development of DASH: Design Assessment Framework for Sustainable Housing. Sustainability, 14(23), 1-20
39. Singh, V. S., & Pandey, D. N. (2012). Sustainable Housing: Balancing Environment with Urban Growth in India. RSPCB Occasional Paper, No. 6
40. P. G. (2007). Sustainable Housing. Master thesis. University of Strathclyde.
41. Un-Habitat. (2012). Sustainable Housing for Sustainable Cities: A Policy Framework for Developing Countries, United Nations Human Settlements Programme (Un-Habitat).
42. World Bank. (2018). Urban development. Retrieved 29 May 2018, from: www.worldbank.org/ en/ topic/urbandevelopment/overview.