رفتارشناسی فضایی – زمانی فعالیت مجدد زمین لغزش قدیمی روستای حسین آباد کالپوش

جغرافیا و مخاطرات محیطی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 18 مرداد 1402

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/geoeh.2023.82181.1358

نویسندگان

مهدیه غیور بلورفروشان^{* 1}؛ سید رضا حسین زاده²؛ غلامرضا لشکری پور³؛ مسعود مینائی⁴؛ حکیمه مربی هروی⁵

¹دانشگاه فردوسی مشهد

²دانشگاه فردوسی

³فردوسی مشهد

⁴Ferdowsi University, Faculty of Literature, Department of Geography

⁵گروه آمار، دانشگاه بجنورد

چکیده

لغزش های قدیمی یکی از عوامل شکست دامنه ها و وقوع لغزش های جدید در جهان می باشند. این لغزش ها با فعالیت مجدد خود، تهدید بزرگی را برای زندگی بشر، زیرساخت ها و سازه های مسکونی در مناطق شهری و روستایی به وجود می آورند. در این پژوهش، فعالیت لغزش قدیمی روستای حسین آباد در شمال استان سمنان، با استفاده از تصاویر سنتینل 1 و تکنیک تداخل سنجی راداری PSI در بازه زمانی 2018-2020 ارزیابی شد. سپس با استفاده از مشاهدات میدانی، ارزیابی آسیب پذیری ساختمان ها(BVA) و ارتباط مکانی آسیب آنها با ژئومورفولوژی لغزش، رفتار فضایی- زمانی فعالیت لغزش قدیمی، مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج تکنیک PSI نشان می دهد که میانگین نرخ جابه جایی به ترتیب در مدار صعودی و نزولی 19-12- و 16-22- میلیمتر در سال می باشد. این لغزش در تابستان حرکت خود را آغاز نموده و در دوره پربارش باران با 35- میلیمتر بیشترین نشست را در بدنه اصلی و پای لغزش تجربه کرده است. مشاهدات الگوی ترک و ارزیابی آسیب پذیری ساختمان ها نیز نتایج تداخل سنجی راداری را تایید می نماید. بیش از 70 درصد ساختمان ها به دلیل بالاآمدگی و نشست خاک در بدنه اصلی و پای لغزش تخریب شده اند. همچنین در پنجه لغزش و مرزهای جانبی خسارت کمتری به ساختمان ها وارد شده است. این امر نشان از افزایش تغییرات در داخل توده اصلی لغزش قدیمی و حرکت مجدد آن به صورت لغزش چرخشی در دوره پربارش سال 2019 دارد.

کلیدواژه‌ها

زمین لغزش قدیمی؛ آسیب پذیری ساختمان(BVA)؛ تداخل سنجی راداری(PSI)؛ کالپوش

مراجع