the Oldest Manuscript of Marzbannameh

جستارهای نوین ادبی

Article 2, Volume 56, Issue 3 - Serial Number 222, February 2023, Pages 25-58   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/jls.2023.83896.1483

Authors

Saeed Poor Azimi^{* 1}; Majid Mansoori²

¹Assistant Professor in Persian Language and Literature, Bu-Ali Sina University, Hamedan, Iran

²Associate Professor in Persian Language and Literature, Arak University, Arak, Iran

Abstract

Sa’d al-Din Varavini's version of Tabari’s Marzbannameh by Espahbod Marzban bn Rostam is one of the major texts in Persian prose heritage. Three revisions of the work have been published over the last century, but there is not a very authentic correctd versoin. Being accessable the old precious manuscript dated back to Thursday, 10 Ramaza, 698 (AH), no. 216 in Istanbul Archeology Museum, it becomes clear that three other corrected manuscripts bear many mistakes, omitted parts, added materials, vague contents, mis-reasings, and changes. This issue makes it necessary to correct the manuscript again. This manuscript is so far the oldest known version of Marzbannameh in the world. So, this the first time that this valuable version is introduced in detail. This study introduces the most ancient manuscript of Marzbannameh and tried to examine and discuss its unique features under headings the scribe and the scribing date, the writing stle of letters, the illustrations of the manuscript. Examining his manuscript shows the vast changes, omitions, additions, vague points, and mis-understandings of other three manuscripts of Marzbannameh. Some examples are provided at the end of the paper.

Keywords

Marzbannameh; Marzban bn Rostam; Sa’d al-Din Voravini; Text Correction; Manuscript

References

اوحدی مراغه‌ای، ا. (1340). دیوان. تصحیح سعید نفیسی. امیرکبیر.

بوشنجی، ا. (1384). قصص الانبیاء. ترجمۀ محمد بن اسعد بن عبدالله الحنفی التُستُری. تصحیح سیدعباس محمدزاده. مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد.

حسینی منشی، م. م. (1385). ریاض‌الملوکِ خانی. به کوشش ایرج افشار و فرشته صرّافان. بنیاد موقوفات محمود افشار.

خلف تبریزی (برهان)، م. (1342). برهان قاطع. به اهتمام محمد معین. کتابفروشی ابن‌سینا.

دهخدا، ع. (1377). لغتنامه. انتشارات دانشگاه تهران.

سپهسالار، ف. (1391). رساله در مناقب حضرت خداوندگار. تصحیح و توضیح محمدعلی موحد و صمد موحد. کارنامه.

سروری، م. ق. (1338). مجمع‌الفرس. به کوشش سیّد محمد دبیرسیاقی. کتابفروشی علی‌اکبر علمی.

سیمسون، م. (1379). نقش بغداد در تکوین نقاشی ایرانی. در هنر و جامعه در جهان ایرانی. به‌کوشش شهریار عدل. توس.

شاد، م. پ. (۱۸۸۹- ۱۸۹۲ م.) فرهنگ آنَندَراج. لَکهنَو: مُنشی نَوَلکَشور.

نخجوانی، محمد بن هندوشاه. (1395). دستورالکاتب فی تعیین المراتب. تصحیح علی اکبر احمدی دارانی. میراث مکتوب.

نفیسی، ع. (1317-1320). فرهنگ نفیسی (فرنودسار). شرکت چاپ رنگین.

وراوینی، س. (1909م/1327 ق). مرزبان‌نامه. به تصحیح و تحشیۀ محمد بن عبدالوهاب قزوینی. مؤسسۀ بِرِیل.

وراوینی، س. (1376). مرزبان‌نامه. به تصحیح محمد روشن. اساطیر.

وراوینی، س. (1398). مرزبان‌نامه. به تصحیح محمدرضا برزگرخالقی و عفت کلباسی. زوّار.

به زبان‌های دیگر

Schefer, C. (1885). Chrestomathie persane (Vol. 1). Hachette Livre Bnf.

Simpson, M S. (1982). The role of Baghdad in the formation of Persian painting. In Š. Adle (Ed.), Art et societe dans le monde iranien (pp. 91-115). Éditions Recherche sur les civilisations.

 

نسخۀ خطی

وراوینی، سعدالدین، مرزبان‌نامه، ترکیه، استانبول، کتابخانۀ موزۀ باستان‌شناسی، شمارۀ 216، کتابت‌شده به سال 698 هـ ق. زبان: فارسی.