Designing the Strategic Model of Social Entrepreneurship: A Meta-synthesis Study

علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد

Article 5, Volume 21, Issue 2 - Serial Number 48, August 2024, Pages 149-175   

Document Type: Research

DOI: 10.22067/social.2023.84362.1419

Authors

Reza Norouzi Ajirloo^* ; Moslem Soleymanpor; Samad Khabbaz Bavil

Assistant Professor, Department of Business Management, Payame Noor University, Tehran, Iran

Abstract

Social entrepreneurship, as a global phenomenon, sways society by adopting innovative approaches to address social problems. A focus on nature and the principles of sustainability and emphasis on environmental preservation are considered part of the strategy of social entrepreneurs. This is an applied-developmental study that uses a qualitative meta-synthesis method for data collection. The research method borrows the seven-step approach from Sandolski and Barroso (2007) based on the nature of the research. Electronic databases such as Emerald, ScienceDirect, Springer, Sage and the specialized database of Magiran, Irandoc, the scientific information database of SID and the comprehensive portal of humanities were reviewed from 2015 to 2022 to collect data. While considering all dimensions of social entrepreneurship, we utilized meta-synthesis method to identify indicators that the researchers believe wielded influence on the emergence of environment-based social entrepreneurship. In this research, after a review of the results and findings of previous researchers, the final model of social entrepreneurship was identified following Sandelowski and Barroso's seven steps. To extract the data from the texts, preliminary coding and extraction of concepts and categories were conducted after a thorough review of the literature on social entrepreneurship. After compiling and integrating the indicators obtained in the meta-synthesis phase, a total of 24 primary codes, 6 themes and 3 categories were identified, including infrastructural factors (supportive and structural), cognitive factors (skills and personality), and environmental strategies (biological orientation and environmental behavior). This article can offer valuable insights to enrich the literature on social entrepreneurship, and the government's strategic support for social entrepreneurship, like the policy of tax cut for related activities, will give them a high degree of cognitive desirability and feasibility.
 
 
 

Keywords

Social Entrepreneurship; Environmental Strategy; Meta-Synthesis

References

1. آرامش، ح .؛ دهقانی، م .؛ و سارانی، س. (1400). عوامل مؤثر بر کارآفرینی اجتماعی و توانمندسازی زنان حاشیه نشین شهر زاهدان، پژوهش های مدیریت عمومی، 14(52)، 143-168.
2. اسدی، م.؛ رضوی، س.م.؛ و فراست‌خواه، م. (1390). الگوی کارآفرینی اجتماعی در سامان‌دهی کودکان خیابانی.الگوی کارآفرینی اجتماعی در ساماندهی کودکان خیابانی، توسعه کارآفرینی،3(12)، 65 -83
3. باقری، م. ح .؛ عبدالوند، م .ع .؛ طبیبی، س. ج.؛ و خدایاری ، ب (1399). طراحی الگو مسئولیت اجتماعی در کارآفرینی با استفاده از روش فراترکیب، فصلنامۀ علمی پژوهشی توسعه کارآفرینی، 13(1)، 41-60.
4. پیرمحمدی، ص.؛ صیفوری، ج.؛ و قادری، ش. (اردیبهشت 1396). کارآفرینی اجتماعی، عوامل مؤثر و نقش آن در توسعۀ اقتصادی، اولین همایش بین‌المللی توسعۀ پایدارو متوازن منطقه‌ای رویکردها و کاربردها،سنندج.
5. ترابی، ح .؛ آزما، ف .؛ و سعیدی، پ. (1398). طراحی الگوی کارآفرینی اجتماعی با رویکرد مدل‌سازی ساختاری تفسیری. مطالعات کارآفرینی و توسعه پایدار کشاورزی، 6(4), 57-72.‎
6. جامه‌بزرگی، م.ج.؛ و میگون پوری، م.ر. (1400). فرهنگ بوم‌سازگان کارآفرینی دانشگاهی، پیشران توسعۀ کارآفرینی اجتماعی. مدیریت فرهنگی, (شماره 1 پیاپی 51), 45-57.‎
7. حاتمی شاه خالی، س.م.؛ و داوری، الف. (1400). عوامل مؤثر در ارتقاء کارآفرینی گردشگری در مناطق روستایی با تأکید بر حفظ محیط‌ زیست. پژوهش و فناوری محیط ‌زیست, 6(9)، 33-23.
8. رحیمی، س .؛ سادات ناصری، ‌ن .؛ و فریبرزی، الف. (1401). طراحی مدل توسعه کارآفرینی اجتماعی با رویکرد سرمایه اجتماعی (مطالعه موردی: کمیته امداد امام خمینی (ره) استان فارس). جامعه‌شناسی سیاسی ایران, 21(5), 161-187.‎
9. رمضانی سربندی، ع.؛ سلاجقه, س، فاتحی راد، ن .؛ شکوه ، ز .؛ و مداحیان، ش. (1399). طراحی مدل اجرای خط مشی های اجتماعی مبتنی بر مسئولیت اجتماعی. سبک زندگی اسلامی با محوریت سلامت، 4(4), 143-168.‎
10. شاه وند، س .؛ امیدی نجف آبادی، م .؛ و فرج اله حسینی، س ج. (1401). الگوی پارادایمی توسعه کارآفرینی اجتماعی زنان روستایی با استفاده از تئوری بنیانی، فصلنامۀ جغرافیا و توسعه، 20(69)، 118-142.
11. شریفی، م.؛ و احمدرضا ، پ. (1394). پیشبرد توسعه روستایی از طریق کارآفرینی اجتماعی: آموزه‌های بانک گرامین. مطالعات کارآفرینی و توسعه پایدار کشاورزی، 2(3), 77-‎
12. صابرکهنه گورابی ، م ح .؛ ایرانمنش ، س ح .؛ و جعفری، پ. (1399). الویت‌بندی عوامل تاثیرگذار بر نوآوری باز در شرکت‌های دانش‌بنیان مبتنی بر کارآفرینی فناورانه نفت و گاز. پژوهش‌های برنامه‌ریزی و سیاستگذاری انرژی، 6(4), 81-123.‎
13. صالحی صدقیانی، ج. (1389). بررسی کارآفرینی اجتماعی با رویکرد مشخصه‌های رفتاری. فصلنامه علمی پژوهشی توسعه کارآفرینی، 3(1)، 67-94.
14. عباسی, ص.؛ میردامادی, س. م؛ امیدی نجف‌آبادی، م.؛ فرج‌الله حسینی، س.ج. (1401). طراحی مدل توسعۀ کارآفرینی اکوتوریسم روستایی با رویکرد کیفی. فصلنامه جغرافیا و توسعه، (66)، 131-160.‎
15. فرجی، ف.؛ احسانی‌فر، ت .؛ نادری، ن .؛ و رضایی، ب. (1393). بررسی نقش کارآفرینی در توسعۀ اقتصادی. مطالعات کارآفرینی و توسعه پایدار کشاورزی، 1(4)، 91-104.‎
16. کلالیان مقدم، ه.؛ مهارتی، ی.؛ اشرفی، م.؛ و خوراکیان، ع. (1400). طراحی مدل کارآفرینی اجتماعی بومی در ایران با رویکرد داده‌بنیاد. علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد، 18(1)، 97-133.
17. کوهی‌خور، م.؛ کمالیان، الف. ر.؛ یعقوبی، ن.؛ و پورعزت، ع.الف. (1399). فراترکیب مدل یکپارچه مدیریت استعداد. چشم انداز مدیریت دولتی، 11(1)، 120-143.
18. موسوی، ‌س ز .؛ حسینی‌نیا، م.؛ و یعقوبی، الف. (1401). ارائۀ مدل یکپارچۀ عوامل محیطی موثر بر توسعۀ کارآفرینی اجتماعی با رویکرد داده بنیاد، مطالعات بین‌رشته‌ای دانش راهبردی، 47(12)، 217-250.‎

19. Agboola, O. W. (2018). Energy consumption, carbon dioxide emission and sustainable growth in Nigeria. International Journal of Green Economics, 
    12(3-4), 294-307.
20. Bacq, S., & Alt, E. (2018). Feeling capable and valued: A prosocial perspective on the link between empathy and social entrepreneurial intentions. Journal of Business Venturing, 33(3), 333-350.
21. Cook, B., Dodds, C., & Mitchell, W. (2003). Social entrepreneurship—False premises and dangerous forebodings. Australian Journal of Social Issues, 38(1), 57-72.
22. DiMaggio, P. J., & Powell, W. W. (1983). The iron cage revisited: Institutional isomorphism and collective rationality in organizational fields. American sociological review, 48(2), 147-160.
23. Dinda, S. (2014). A theoretical basis for green growth. International Journal of Green Economics, 8(2), 177-189.
24. Doğan, E. (2016). The role of national culture on entrepreneurship: An assessment on the entrepreneurial culture of Turkey. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 5(1), 98-110.
25. Frederick, H.H. (2018). The emergence of biosphere entrepreneurship: Are social and business entrepreneurship obsolete? International Journal of Entrepreneurship and Small Business, 34(3), 381-419.
26. Hockerts, K. (2017). Determinants of social entrepreneurial intentions. Entrepreneurship theory and practice, 41(1), 105-130.
27. Humbert, F. (2019). Sustainability reporting: A critical assessment of the EU CSR Directive and its German implementation from a human rights perspective. Schmalenbach Business Review, 71(2), 279-285.
28. Islam, R., Siwar, C., Ludin, N.A., Chowdhury, M.S., & Ibrahim, Y. (2012). Green economy: assessing the greenness of the Malaysian economy. International Journal of Green Economics, 6(3), 226-242.
29. Jiao, H. (2011). A conceptual model for social entrepreneurship directed toward social impact on society. Social Enterprise Journal, 7(2), 130-149.
30. Kang, M. (2015). Social Entrepreneurship in China: models, dynamics, challenges and opportunities. (published master’s thesis). Aalto University, Espoo, Finland.
31. Kruse, P. (2020). Can there only be one?–an empirical comparison of four models on social entrepreneurial intention formation. International Entrepreneurship and Management Journal, 16, 641-665.
32. Kruse, P., Wach, D., Costa, S., & Moriano, J. A. (2019). Values matter, Don’t They?–combining theory of planned behavior and personal values as predictors of social entrepreneurial intention. Journal of Social Entrepreneurship, 10(1), 55-83.
33. Lai, Y., & Vonortas, N. S. (2019). Regional entrepreneurial ecosystems in China. Industrial and Corporate Change, 28(4), 875-897.
34. Lawson, R. (2006). An overview of green economics. International Journal of Green Economics, 1(2), 23-36
35. Leadbeater, C. (1997). The Rise of the Social Entrepreneur. United Kingdom: Demos.
36. Megwai, G., Njie, N.I., & Richards, T. (2016). Exploring green economy strategies and policies in developing countries. International Journal of Green Economics, 10(4), 338-357,
37. Melay, I., O'Dwyer, M., Kraus, S., & Gast, J. (2017). Green entrepreneurship in SMEs: A configuration approach. International Journal of Entrepreneurial Venturing, 9(1), 1-17.
38. Okpara, J. O., & Halkias, D. (2011). Social entrepreneurship: an overview of its theoretical evolution and proposed research model. International Journal of Social Entrepreneurship and Innovation, 1(1), 4-20.
39. Pache, A. C., & Chowdhury, I. (2012). Social entrepreneurs as institutionally embedded entrepreneurs: Toward a new model of social entrepreneurship education. Academy of Management Learning & Education, 11(3), 494-510.
40. Peattie, K., & Morley, A. (2008). Eight paradoxes of the social enterprise research agenda. Social enterprise journal, 4(2), 91-107.
41. Peredo, A.M. and McLean, M. (2006), ‘Social entrepreneurship: a critical review of the concept”, Journal of World Business, Vol. 41, No. 1, pp. 56-65.
42. Petrovskaya, I., & Mirakyan, A. (2018). A mission of service: social entrepreneur as a servant leader. International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research, 24(3), 755-767.
43. Rahdari, A., Sepasi, S., & Moradi, M. (2016). Achieving sustainability through Schumpeterian social entrepreneurship: The role of social enterprises. Journal of Cleaner Production, 137, 347-360.
44. Rivna, A., & Gress, M. (2023). Social entrepreneurship as a new business model. The case of refugee integration. Economic research-Ekonomska istraživanja, 36(1), 1-19.
45. Robinson, J.; Mair, J.; & Hockerts, K. (Eds.). (2009). International perspectives on social entrepreneurship. London, UK: Palgrave Macmillan.
46. Robinson, J.A., Mair, J. and Hockerts, K., (Eds) (2009), International Perspectives of Social Entrepreneurship, Palgrave, London.
47. Roper, J., & Cheney, G. (2005). The meanings of social entrepreneurship today. Corporate Governance: The international journal of business in society, 5(3), 95-104.
48. Schaltegger, S. (2002). A framework for ecopreneurship: Leading bioneers and environmental managers to ecopreneurship. Greener management international, (38), 45-58.
49. Schellong, M., Kraiczy, N. D., Malär, L., & Hack, A. (2019). Family firm brands, perceptions of doing good, and consumer happiness. Entrepreneurship Theory and Practice, 43(5), 921-946.
50. Seelos, C., Mair, J., Battilana, J., & Tina Dacin, M. (2011). The embeddedness of social entrepreneurship: Understanding variation across local communities. In Communities and organizations(pp. 333-363). Emerald Group publishing limited.
51. Sheldon, P.J., and Daniele, R. (2017). Social Entrepreneurship and Tourism. Cham: Springer International Publishing, Available through: LUSEM Library website https://www. lusem. lu. se/library [Accessed 07 January 2020].
52. Taylor, D. W., & Walley, E. E. (2004). The green entrepreneur: opportunist, maverick or visionary?. International Journal of Entrepreneurship and Small Business, 1(1-2), 56-69.
53. Tien, N. H., Hiep, P. M., Dai, N. Q., Duc, N. M., & Hong, T. T. K. (2020). Green entrepreneurship understanding in Vietnam. International Journal of Entrepreneurship, 24(2), 1-14.
54. Tiwari, P., Bhat, A.K. & Tikoria, J. (2020), “Mediating role of prosocial motivation in predicting social entrepreneurial intentions”, Journal of Social Entrepreneurship, Vol. 1 No. 24, doi: 10.1080/ 19420676.2020.1755993.
55. Tran, A.T. & Von Korflesch, H. (2016), “A conceptual model of social entrepreneurial intention based on the social cognitive career theory”, Asia Pacific Journal of Innovation and Entrepreneurship, Vol. 10 No. 1, pp. 17-38.
56. Tu, J. C., Tu, Y. W., & Jhangr, Y. S. (2016). Analyzing Key Success Factors of Green Brands for Enterprises in Taiwan. Eurasia Journal of Mathematics, Science and Technology Education, 12(5), 1327-1346.
57. Wall, D. (2006). Green economics: an introduction and research agenda. International Journal of Green Economics, 1(2), 201-214.
58. Wallace, S. L. (1999). Social entrepreneurship: The role of social purpose enterprises in facilitating community economic development. Journal of Developmental Entrepreneurship, 4: 153–174
59. Walsh, D., & Downe, S. (2005). Meta‐synthesis method for qualitative research: a literature review. Journal of advanced nursing, 50(2), 204-211.
60. Weerawardena, J., & Mort, G. S. (2006). Investigating social entrepreneurship: A multidimensional model. Journal of world business, 41(1), 21-35
61. Yunus, E.N., & Michalisin, M.D. (2016). Sustained competitive advantage through green supply chain management practices: A natural-resource-based view approach. International Journal of Services and Operations Management, 25(2), 135-154.
62. Zahra, S. A., & Wright, M. (2016). Understanding the social role of entrepreneurship. Journal of management studies, 53(4), 610-629.
63. Zahra, S.A., Rawhouser, H.N., Bhawe, N., Neubaum, D.O. and Hayton, J.C. (2008), “Globalization of social entrepreneurship opportunities”, Strategic Entrepreneurship Journal, Vol. 2 No. 2, pp. 117-31.
64. Zanabazar, A., & Jigjiddorj, S. (2020). The factors effecting entrepreneurial intention of university students: case of Mongolia. In SHS Web of Conferences 73(1), 1-10.
65. Zhang, D.D., and Swanson, L.A. (2014). Linking social entrepreneurship and sustainability. Journal of Social Entrepreneurship, 5(2): 175-191.